GEVONDEN VERLOREN PARADIJSWATER
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 09/04/14
Neus: Domitille Bertier
Illustratie: Christina Radzvill
Op zijn minst worden we een keer per jaar opgeschrikt door doemverhalen over het tropische regenwoud in het Amazonegebied van Brazilië: dagelijks verdwijnt er een oppervlakte zo groot als een voetbalveld (optimistische inschatting) met alle gevolgen vandien voor de inheemse bevolking, voor de lokale fauna en flora, en uiteindelijk ook voor ‘ons’.
Ondanks dit slechte vooruitzicht, of misschien juist daardoor is het tropische regenwoud voor veel mensen ‘uitgegroeid’ tot de laatste plek op aarde die ongerept is en waar Moeder Natuur – hoe lang nog? – het alleen voor het zeggen heeft.
Voor Isabelle d’Ornano – die samen met haar man Sisley in 1976 oprichtte – staat dit ‘ideale woud’ met zijn intrigerende mystiek een haast paradijselijke sfeer niet alleen symbool voor ‘een verlangen naar elders’, maar ook voor een belofte, voor frisheid en voor overvloed.
Ze besloot het te vangen in ‘regenwoudwater’ om haar én onze zintuigen te bekoren. Stel je er dit bij voor: felgekleurde zangvogels schieten door lucht. Kolibries zuigen de nectar op van even felgekleurde bloemen. Dartele aapjes springen behendig van boom naar boom. Ach wat jammer nu: die bijna niet te herkennen wandelende tak wordt smakelijk veroberd door een kameleon. Je hoort allerlei onbekende geluiden. De lucht is bezwangerd met geuren van exotische planten, pikante vruchten en sensuele bloemen die op onvoorspelbare momenten worden opgeschrikt door een verfrissende regen.
Eén bloem, die het niet zo makkelijk heeft in de ketenparfumerie, speelt hierbij de hoofdrol: de tuberoos. Zo vroeg ik onlangs aan Erwin de Groot van parfumerie Marjo én http://www.parfumerie.nl ‘of hij nog wat – pure – tuberoosgeuren in het assortiment had’. We keken rond in zijn winkel aan de Amsterdamse Zeedijk en… we vonden er geen. Rond het millennium leek het er even op dat de tuberoos weer populair zou worden, maar de ‘inspanningen’ van onder meer Versace, Gaultier, Michael Kors en Estée Lauder waren ‘voor niets’.
Wat blijkt: tuberoos was niche, tuberoos is niche, tuberoos blijft niche. Nu hebben de parfums van Sisley een zekere niche-uitstraling. In die zin van niet op elke straathoek te koop en niet meewiegend met elke nieuwe parfumtrend. Het adagium van Sisley in al zijn geuren: het chypre-concept. En dat ruik je ook in Eau de Paradis.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Isabelle d’Ornano, of beter gezegd Domitille Bertier, heeft de gevaarlijke tuberoos – berucht vanwege haar overrompelende en erotiserende karakter – een ongebruikelijke behandeling gegeven waardoor ze een zonnig en fris karakter krijgt. Het uitgangspunt: de tuberoos (foto) moest zo ‘luchtig als de vleugelslag’ van een paradijsvogel worden. Wat direct opvalt: de natuurlijke zuiverheid van de ingrediënten, met name in de opening.
Die is als een energieke en revatiliserende regenbui. Opgeroepen door een krachtige noot van fris-bloemig bergamot en ‘spetterend’ gember. Maar ik ruik meer: zoals tropisch fruitachtige accenten en ‘water’. Ik vermoed een injectie van cascalone, met zijn fruitige, waterige en zoetbloemige nuances – even klaterend als een cascade. Deze regen daalt neer op een exotisch boeket van hibiscus, passiebloem en frangipani.
Alleen: volgens mij verspreidt de hibiscusbloem geen geur. Ik kan het weten: ik heb er heel wat liefdevol verzorgd de afgelopen decennia, en niet om de geur. ‘Ze’ wordt volgens mij alleen ‘aangehaald’ om het exotische karakter van Eau de Paradis te versterken. Passiebloem en frangipani daarentegen wel. Geven samen een exotische, honingzoete fruitachtige warmte waarin de tuberoos zich graag laat ‘schikken’. Sensueel, romig (vaak wordt de link met roomboter gelegd). Maar niet te. En dat komt doordat ze omringd, ‘getemperd’ wordt door een subtiele, zoetruikende Turkse roos en een poederzacht viooltje.
Het effect: sierlijke, ongedwongen en luchtige verfijning. De afronding heeft de vertrouwde parfumsignatuur van Sisley: een chypre-akkoord dat je het gevoel geeft alsof je tot in het diepst van het regenwoud bent doorgedrongen. Dit keer door het droge, houtachtige cederhout te vermengen met de diepe, aardse noten van patchoeli dat een subtiel sensueel randje krijgt door ambrette met zijn warme, muskachtige nuances.
Eau Tropicale is klaar en je kunt ervan genieten zoals de paradijsvogel rustend op het ‘tropische’ takje op de flacon… En wat die roomboter betreft: de geur heeft iets ‘huidzacht’, smeuïgs. Volgens mij de combinatie van tuberoos en ambrette die de witte musk (ook detecteerbaar) een warme gloed geeft.
RUIK&VERGELIJK
Nog een merk dat dit jaar de tuberoos in de ketenparfumerie weer wil laten bloeien:
Bulgari Omnia Indian Garnet (2014)
En vorig jaar:
Yves Saint Laurent Manifestio L’Elixir (2013)
GEURENGOEROE 