EEN VINTAGE COUTUREJURK GENAAMD MISS DIOR
OPNIEUW GEMAAKT DOOR RAF SIMONS
EN VERTAALD IN EEN ‘LE PRINTEMPS EST ARRIVÉ’-GEUR
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 24/03/14
Neus: François Demachy
Ambassadrice: Nathalie Portman
Fotografie: Tim Walker
Ik blijf het fascinerend vinden: de levens van beroemde (inmiddels al lang overleden) couturiers die door de ‘nazaten’ (die de erfenis beheren) worden beschouwd als waren ze heiligen. Zelfs wat ze buitenom en voor claim to fame deden en zeiden, vormt voor de huidige artistieke leiding een katechismus waardoor die zich laat leiden en waarmee het nieuwe werk wordt voorzien van een achtergrond, diepere betekenis.
Bij ‘chez Dior’ kunnen ze er ook wat van. Wordt weer eens bevestigd met Miss Dior Blooming Bouquet waarmee – zo meldt het persbericht – op nummer 30 aan de Parijse Avenue Montaigne de komst van de lente wordt gevierd. Het is een geur die Christian Diors liefde voor bloemen in herinnering brengt. Want, zo schijnt hij ooit te hebben gezegd: ‘Na vrouwen zijn bloemen de meest goddelijke creaties’. Let wel: Miss Dior Blooming Bouquet is niet zo maar een parfum; een nieuw tijdperk wordt er mee ingeluid en is – ook nog eens – een ode aan bloemen voor de eigentijdse Dior-vrouw, aan de sprankelende schoonheid die opbloeit én aan de schoonheid van een door Raf Simons gecreëerde jurk die Diors ideaalbeeld van een jonge vrouw symboliseert.
En deze creatie refereert vanzelfsprekend aan de couturejurk Miss Dior die Christian Dior (in 1949) maakte na de, voor hem toch overrompelende uitwerking van zijn eerste, gelijknamige parfum. Dat tijdens zijn eerste couture-defilé op 12 februari 1947 (de geschiedenis ingegaan onder de naam New Look) rijkelijk door zijn salon werd verstoven. Het publiek was op slag betoverd; alle vrouwen wouden zichzelf trakteren op de jeugdige elegantie van Miss Dior. Met deze Miss Dior-jurk wou Christian een statement maken over de link tussen zijn couture en parfums. De in zachte kleuren geborduurde bloemen laten de jurk als de lente opbloeien wanneer de bloemknoppen verblijdend opengaan. Christian zocht naar idyllische kleurschakeringen waarbij ‘alle kleuren van de velden en tuinen hun vrolijke inbreng hebben: het wit van lelietjes-van-dalen en hyacinten, het roze van rozen en pioenrozen, het paars van viooltjes, het lila van clematis, het geel van primula en boterbloemen, het blauw van korenbloemen, vergeet-mij-nietjes en riddersporen, het rood van klaprozen en geraniums, het groen van de gazons en het strogeel van rijpe tarwehalmen’.
We zijn er bijna… Raf Simons zet nu deze droom voort door de Miss Dior-jurk te interpreteren. En is dus logischerwijze gedecoreerd met ontluikende bloemen, met duizend geborduurde blaadjes. En net als in 1949 wordt ook deze creatie gehuld een in een geur die de poëtische schoonheid van de herlevende natuur aanwakkert: Miss Dior Blooming Bouquet.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik was afgelopen week bij parfumerie Marjo in Amsterdam. Wat me zo opviel: één kast was van boven naar beneden helemaal gevuld met geuren voor de vrouw van Christian Dior. Het maakte mij weer eens duidelijk dat parfumhuizen steeds meer uitgroeien tot een ‘zelfstandige’ parfumerie binnenin de parfumerie. Wat je geurvoorkeur ook is, ‘chez Dior’ levert het.
Iets anders: tot een paar geleden was (witte) musk niet een echt veel gebruikt basisingrediënt bij Dior, maar het lijkt erop dat François Demachy zich ‘eindelijk’ gewonnen heeft gegeven voor deze tegenwoordig omni-presente smaakmaker. Van ‘frisse lakens’, tot katoenpluizerig, van poederig boudoir tot vilein animaal. De nieuwe generatie musk is als een breed palet waarmee de neus zijn keuze kan maken – meestal een combinatie van de diverse soorten.
Bij Miss Dior Blooming Bouquet zweeft witte musk tussen frisse lakens en poederig boudoir met een heel, heel, heel licht dierlijk spoor. Maar wat voor mij opvalt is niet zozeer de dwarrelende pioenroosregen – samengesteld op basis van een fantasieakkoord omdat de geur niet aan de roos onttrokken kan worden – maar de regen itself. Want de opening lijkt op een wolkbreuk, heeft een enorme frisse aqua-achtige ondertoon die nadat de Siciliaanse mandarijn zijn friszoete geur heeft afgegeven, als druppels op de pioenrozen valt.
Demachy ziet deze roos als een roos met fruitige nuances. Dus ruikt zijn pioenroos voor Miss Dior Blooming Bouquet naar een zoete roos begeleid door abrikoos en perzik. Dus ‘huidzacht’, zoetig met een fluwelen spoor. Opvallend: de geur van dit fruit moet ook nagebootst worden in het parfumlaboratorium. Demachy benadrukt het zachte aspect waardoor er eigenlijk al een soort muskachtige sensatie ontstaat die, begeleid door witte musk in de basis, voor een poederig-schoon effect zorgt. Voor mijn persoonlijk iets te clean, iets te aqua. Ik mis een beetje de warmte die je ruikt als je wandelt door een lentewei waar alle geliefde bloemen van Christian Dior naar de zon reiken.
RUIK&VERGELIJK
Het parfumhuis dat als eerste de pioenroos in al haar zoetige bloemigheid liet stralen en sprankelen:
Annick Goutal Quel Amour! (2003)
