GEURENGOEROE

‘ÉÉN-OP- ÉÉN-JASMIJN’ VAN SPYROS DROSOPOULOS

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 06/03/14

Neus: Spyros Drosopoulos (foto)

Concept & realisatie: Spyros Drosopoulos

Heel lang geleden toen ik nog jong, onschuldig en echt onwetend was, en me begon te interesseren voor parfum ging ik er vanuit dat elke nieuwe geur echt een nieuwe geur was in de ware zin van het woord. De neus, het merk had slechts één doel: de wereld verrassen met een innovatief meesterwerk. Tot dat ik Arpège (1927) van Lanvin rook. Dat was voor mij dus N°5 (1921) van Chanel – kon iemand mij het echte verschil uitleggen? Vele andere volgden.

Sadder but wisser (en ik ontdekte ondertussen het bestaan van de parfumfamilie-boom), legde ik me neer bij het feit dat de schok van het nieuwe niet bepaald echt het streven is, dat voor de meeste producenten parfum niet tot de achtste kunstvorm wordt gerekend – hoewel ze in de communicatie nu juist dat aspect zo benadrukken. Inmiddels ben ik helemaal ‘om’. Wil zeggen: ik kan me helemaal vinden in het streven van een neus (soms is er zelfs sprake van een verlangen) zijn visie op een bepaalde familie of op slechts één ingrediënt te geven. Dit gebeurt de laatste jaren logischerwijze alleen in de nichesector. Een heel mooi voorbeeld: Untitled #1.

Het is de queeste van Spyros Drosopoulos naar de – ik interpreteer het even vrij – ‘jasmijngeur der jasmijngeuren die alle andere jasmijngeuren overbodig maakt’. Maar dan wel jasmijn die hij rook in zijn ‘thuisland’ Griekenland (en ik ooit in India): dus een jasmijn die als het ware bezwangerd is van indolen die verantwoordelijk voor zijn voor de animale noot ‘in’ de bloem.

En daar hebben veel mensen nog steeds moeite mee: jasmijn staat voor ze gelijk met bloemig, sprankelend en zonnig maar vooral transparant. Denk hierbij aan Eclat de Jasmin (2007) uit de Armani Privé-serie van Giorgio Armani of Tendre Jasmin (2009) uit de Secrets d’Essence-lijn van Yves Rocher.

Ik denk bij een animale jasmijn aan A la Nuit van Serge Lutens. Deze übersensuele ‘Arabische’ jasmijngeur fascineerde ook Drosopoulos. Hij kreeg het ooit als cadeau als dank voor een parfumpresentatie. In het begin was hij er behoorlijk van onder de indruk – hij begreep de ‘emotie’ en de techniek – maar des te langer hij er aan rook, des te meer ‘foutjes’ hij ontdekte. Dus begon hij zijn eigen zoektocht naar hét jasmijnparfum die startte in 2010. De uitdaging: iets creëren dat niet al een miljoen keer was gedaan, tegelijkertijd de magie van de jasmijn blootlegt én ook nog eens draagbaar is. En het belangrijkste: Drosopoulos wou ‘close to the real thing’ blijven. Het was volgens hem een ingewikkelde exercitie, maar is blij dat het hem is gelukt: Untitled #1 is volgens hem een ‘één-op- één’-jasmijn geworden. Dus jasmijn uit de natuur gekopieerd als parfum.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Het interessante: hoewel je een ‘full blown’ animale jasmijn ruikt, heeft de geur ook een aangename moderne toets. Untitled #1 is van nu. En dat komt doordat naast de overdosis aan nachtbloeiende jasmijn – die optreedt in  de hoedanigheid van een sambacjasmijn genaamd Grand Duke of Tuscany (zie foto) – en die Drosopoulos verrijkte met zelf gefabriceerde ‘jasmijnmoleculen’, er een subtiele gourmandnoot wordt toegevoegd in de vorm van cacao.

Die verpakt op een heel slimme manier de indolen van de jasmijn zonder ze te verbergen. Het is in feite een zoete lactone-noot die als een lichte, fijngeraspte, witte chocoladehagel over de sensuele jasmijn dwarrelt. Terwijl de geur ook een zekere aardse, groenige lichtheid heeft, althans dat is mijn indruk. Hiervoor verantwoordelijk galanga en alsem. Alleen die dienen volgens Drosopoulos echter beiden slechts als ‘modifier’ in de compositie. Ze zijn volgens hem niet als zodanig waar te nemen. Want: de alsem (absint) maakt de jasmijn meer ‘herbal’ en de galanga (die qua geur tussen kaneel en kruidnagel zweeft) functioneert weer als ‘modifier’ voor de eugenol (kruidnagel) die van nature ook in de jasmijn zit.

Hoe het ook zij: Untitled #1 is voor mij een sensuele jasmijn die de essentie van deze fascinerende bloem op een elegant-dierlijke wijze onthult. En die volgens mij nog intenser gaat werken als je Untitled #1 meeneemt naar contreien waar de zon als ‘van nature’ de indolen in de jasmijn aanwakkert…

RUIK&VERGELIJK

Opvallend: weinig solifleurjasmijn-geuren die het dierlijke aspect ervan durven te benaderen… ik zat er onlangs met Maria van Geuren van www.parfumaria.com over te ‘geurenleuren’. En we kwamen tot de conclusie dat pure jasmijn tegenwoordig voornamelijk ‘Europees ruikt’. Dus helder en fris-bloemig. Voor een jasmijn die onder een Arabische zon bloeit, dus sensueel en animaal, moet je zijn bij Untitled #1 en onder meer bij:

Montale Jasmin Full (2006)

Dorin Jasmin (2008)

En inderdaad:

Serge Lutens A la Nuit (2000)