HET BEGIN, HET EIND EN EEN DEUS EX MACHINA
BEZIELDE GEUREN
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 02/03/14
Neus: Anne-Sophie Behaghe, Amélie Bourgeois
Concept & realisatie: Stefania Squeglia (zie foto)
Is het je wel eens overkomen: je staat op een plek en je kunt het niet uitleggen; maar hier voel je je één met jezelf en de natuur – je voelt je voeten wortels schieten. Hier ligt je alfa en omega. Het overkwam Stefania Sequeglia toen ze Stromboli bezocht, het actiefste vulkaaneiland in de Middellandse Zee – door de lokale bevolking Iddu genoemd (afgekort Id). Ze was direct geobsedeerd. Maar wie raakt niet onder de indruk van metershoog in de lucht geslingerd lava? Of van lava dat als een verzengende vuurrivier een weg zoekt? Moeder Natuur op haar onverbiddelijkst. Alleen, Sequeglia ‘deed’ er iets mee; het werd het uitgangspunt van haar geurencollectie Mendittorosa.
En gelukkig bleef ze dicht in de buurt: de uitstraling van Alfa, Omega en Id heeft iets ruws en ongepolijst, verfijning in de zin van te geconfectioneerd en te bewerkt ontbreekt (dat geldt niet voor de inhoud). Bewust lijkt me. Zo zijn de door Italiaanse ambachtslieden gemaakte hartvormige doppen (van koper en ijzer) geïnspireerd op lavastenen (goed kijken!) die je kunt vinden aan de voet van de vulkaan. Geldt ook voor de metalen plaatjes op de verzegelde houten kistjes waarin de geuren worden geleverd: handgemaakt in Trastevere – een wijk in Rome op de westoever van de Tiber ten zuiden van Vaticaanstad.
Wat de verantwoording betreft: een beetje hoogdravend, een beetje quasi-intellectueel, een beetje cliché. Squeglia heeft het over ‘scents’, niet over ‘perfumes’. Fijn! Dus meer ‘alchemy, less chemistry’. Zo! En ondertussen geeft ze een onnodige sneer naar de parfumconsument die kiest voor celebs. Foei!
Want een geur kopen betekent voor haar ‘choosing an intimate scent without trying to be someone else. A personal scent to speak our mind, not to resemble celebrity spokespeople; scents we wear to achieve something different inside and outside’. Haar geurtrilogie is gebaseerd op ‘wil, inspiratie, wensen, dromen en geurherinneringen’ tot leven gebracht door twee Françaises die in Parijs een ‘fragrance formulation laboratory’ runnen genaamd Flair. Ging zo in zijn werk: ‘Formulations are the result of our intense exchange, a long and intense conversation in two different languages. I tell them my olfactory memories, insights and metaphors, my descriptions about powders, white sheets, children’s drawings and pastels and they answer me without words, but rather through small bottles for me to smell, so that I can give them my feedback with a view to make my wish come true, my heart-felt dream’.
De geuren – door haar ook omschreven als ‘niche inside niche’ – hebben een concentratie van 20 procent en zijn gemaakt van ruwe grondstoffen uit Grasse die zo puur zijn dat je ze met elkaar kunt vermengen om zo te komen tot je eigen unieke creatie. En hoe verhouden de geuren zich onderling tot elkaar Stefania Squeglia?
Zij antwoordt: ‘Het is een trilogie, een spiegel van de olfactorische schaduw van de ziel. Van jouw ziel. Gevallen engel van zeldzame schoonheid, richt je weer op’. Om te eindigen met: ‘Ze werden samen geboren. Het heeft een begin (het Alfa-verhaal). Het heeft een eind (het Omega-verhaal). Het heeft een deus ex machine: Id (hommage aan de Stromboli-vulkaan). Het brengt vrede tussen deze tegenpolen. Delen komen bij elkaar. Wonden Helen. Wanneer het begin het einde ontmoet, dan is er vrede en poëzie. En tranen’. Toe maar.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
We beginnen met het begin: Alfa dus. Wordt omschreven als ‘vrouwelijk; doet denken aan de smaak van aarde, wijngaard en melk. Met een hart van saffraan’. Is een hele, hele subtiele geur. Intiem. Huid. Mooi gedaan. En het tegenovergestelde van ruw. Maar wel – en dat is interessant – aards. Ik moet denken aan een vredig, zomers landschap die met een beetje of weinig fantasie in de buurt ligt van de Stromboli-vulkaan. De mengeling van musky toetsen, lichtjes verpakt in een suèdenoot, ondersteunen de ‘stoffige’ saffraan elegant en vormen samen voor mij ‘de smaak van aarde’. Er zit ook een eigenzinnige groene noot in (het ‘wijngaard’-idee) die zweeft tussen vijgenblad en ‘verbrande kruiden’. Ik moet denken aan rozemarijn. En dit alles lijkt te wiegen in een lichte lactone-nuance. Melk, vijgenmelk… Alfa is eigenlijk meer een ‘stemming’ dan een parfum.
Van een andere orde is Omega. Opent heel krachtig en geeft in feite in één keer zijn karakter bloot: iris (foto) in overdrive dus begeleidt door een zoeitg viooltjesakkoord. Maar in dit geval – en dit schrijf ik niet vaak – ‘iris anders’. Want de kenmerkende poederige geur van de iriswortel is gehuld in een eigenzinnige gepeperde en rokerige wolk – alsof de draagster een wandeling maakt langs de smeulende vulkaan die op het punt staat om uit te barsten. Wordt mogelijk gemaakt door de iris – waar af en toe wat regendruppels op lijken te vallen – te vermengen met nootmuskaat. Voorwaar een originele combinatie.
Merkwaardig in dit geval het decadente beeld dat Stefania Squeglia wil oproepen. Want volgens haar is Omega boudoir: ‘A woman with her lips pressed together, in just a blink you may feel her as a man. She holds a glass of red wine in her hand. Wine that smells like face powder’. Want ondanks de lichte vanille-musky afronding verkent deze geur voor mij eerder het aardse, dan het decadente, voluptueuze aspect van de iris. Maar net zoals bij Alfa valt ook bij Omega het ongelofelijke intieme karakter op.
En voor de fans van pure patchoeli is er Id. Maar niet krachtig en patsboem in het gezicht zoals Patchouly (1970) van Reminiscence. Aards dat wel, maar heel sierlijk vermengd met bloemige (jasmijn) en harsachtige (benzoïne) impressies. In het begin een licht scherpe prikkeling die medicinaal aandoet die geleidelijk overloopt in een stroperige sensatie die associaties oproept met gloedvol cognac.
Het hart bestaat zo gezegd bestaat uit lava. Kan niet dus. De lava is hier gewoon patchoeli. Ruik je wat langer dan komt er gelakte houtnoot om de hoek kijken waarachter zich een licht animaal aroma schuilhoudt. Ik gok op ambroxan en oud. En dat zou je kunnen interpreteren als gestold lava. Mendittorosa heeft in zijn banier ‘odori d’anima’ staan. Dat klopt, want bezield is dit trio zeker.
RUIK&VERGELIIJK
Het layeren van deze geuren is leuk, maar eigenlijk overbodig. Afzonderlijk zijn ze al de moeite waard. En je moet wel als blok voor Mendittorosa vallen: de 100ml-flacons kosten 185,00 euro per stuk. Doe je dat, dan kun je direct de twee andere creaties van het merk kopen: North en South. Beide uit 2013. Bespreek ik binnenkort.
