EUROPESE BLOEMEN OP BEZOEK IN EEN ARABISCHE SOUK
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 02/02/14
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Christine Gustafsson, Niclas Lydeen (foto)
Flaconrealisatie: Kosta Boda
Nichehuizen verrijzen wereldwijd als paddestoelen uit grond. En op plekken waar je het niet voor mogelijk had gehouden, waar het vestigingsklimaat ongunstig leek. Nog even en elk land – op dit moment telt de wereld er 197 – heeft op zijn minst één eigen huis – inclusief Vaticaanstad en Palestina.
Nu is het wel zo: voor de letterlijke inhoud en knowhow reizen de meeste initiatiefnemers toch naar Frankrijk om de juiste neuzen te vinden die hun filosofie en beweegredenen kunnen vertalen in olfactorische meesterwerken. Zo ook het door Christine Gustafsson en Niclas Lydeen in 2008 in Zweden opgerichte Agonist. Betekent: ‘signaalmolecuul dat bij binding aan een receptor een biologisch proces activeert’.
Hun inspiratie, het zal u misschien niet verbazen: het Scandinavische klimaat en de dito cultuur. ‘Raw materials and product give form to a Swedish but even more Nordic clarity – fresh with a vigourous weight and beautiful low tones’, schrijven ze op hun site. Alleen, slaat dat nu op geuren die – het zal u niet verbazen – worden gemaakt volgens de regels van de traditionele parfumkunst en – het zal u niet verbazen – honderd procent natuurlijk zijn? Of op de speciale flacons uit de sculpture-lijn? Die worden namelijk onder toeziend oog van glaskunstenaar Āsa Jungnelius ‘mondgeblazen’ door de specialisten van Kosta Boda: ‘het meest prestigieuze en oudste glasfabriek van Zweden anno 1742’.
Christine Gustafsson (studeerde mode bij Studio Bercot in Parijs, werkte voor Lidewij Edelkoort) en Niclas Lydeen (master visual arts universiteit van Gothenburg) lanceerden tot nu toe acht geuren. De gekozen namen verraden niet echt hun Scandinavische roots. Ik vind ze eerlijk gezegd saai, voorspelbaar en hadden door elk nieuw nichehuis waar ter wereld ook bedacht kunnen worden, behalve de eerste: The Infidels (2010), Liquid Crystal (2010), Onyx Pearl (2011), Artic Jade (2011), Vanille Marble (2011), Black Amber (2011) en Isis (2013). En dat terwijl de geschiedenis van hun geboortegrond een terra incognito is qua inspiratie. Denk aan de Vikingen. Wist je dat die tot aan Bagdad navigeerden met hun schepen… Denk aan de natuur, zoals het mysterieuze noorderlicht…
Geldt dus ook voor – gaap, gaap – Dark Saphir (2013). Gustafsson en Lydeen vinden het resultaat ‘beautifully balanced and captivating’ en gelijk de saffier ‘mooi, vasthoudend en sterk’. De kracht van de geur ligt hem in het feit – welkom parfumcliché – dat die een ‘verleidelijke impact heeft op de zowel drager als de ruimte die hem omringt’.
De schoonheid van de geur – here we go again: ‘a complex and unique composition based on the purest and most exclusive raw materials, creating a beautiful addiction’ die heel, heel lang houdt en ‘evolves in a unique way and accompanies your actions’. Alsof dat niet voor ieder willekeurig parfum telt.
De geuren worden geleverd in een exclusieve sculpture line en een meer toegankelijke spray line. Leuk aan de laatste is dat (in navolging van Prada) de verwerkte ingrediënten – in orde van opkomst naar ik vermoed – op de flacon op origineel grafische wijze staan vermeld.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik lees dat Dark Saphir is geïnspireerd op het Noord Europese klimaat, maar ook op een harmonie van pure grondstoffen uit het Midden Oosten, het Middellandse Zeegebied en het Westen waarvan de ingrediënten ‘een blend van diverse schaduwen omringen die onze zintuigen van het donker naar het licht sturen’. Hoe het ook zij: dit is een typische klassieke nichegeur. Mooie, zuivere ingrediënten elegant verwerkt tot een kruidig parfum dat doet denken aan de eerste geurexercities van Comme des Garçons, maar dan iets veiliger.
Bij de eerste whiff, denk ik: ‘Alsof je een vruchtenlikeur opent’, bij de tweede whiff: ‘Bloemen gesmoord in kruiden’. Dat eerste komt door de duidelijk waarneembare perzik en framboos die in een aura van knisperend-frisse noten (viooltjesblad, gember en bergamot) terecht komen in een kruidige wolk van zwarte peper, komijn (foto), koriander, kaneel… die fungeren samen als een soort alternatieve iris: droog, warm, kruidig, stoffig.
De bloemen – roos, iris, jasmijn, geranium, anjer, orchidee, heliotroop – in het hart ruiken hierdoor minder uitbundig en ‘Europees’. Dus niet transparant en clean, maar eerder sensueel en ‘doorleefd’. En dat gevoel wordt naar de basis doorgetrokken.
Ik blijf met name roos, anjer en heliotroop ruiken en die krijgen iets versletens, iets van vergane glorie door de prominente hout- en harsnoten die samen een beetje viezig zijn: oud, patchoeli, guaiac, nagarmotha en cistus labdanum, copaiba. Zoet gemaakt door vanille en tonkaboon… En om dit alles meer exotiek en mysterie te geven kringelt wierook over en door de ingrediënten heen. Agonist beweert 100 procent natuurlijke geuren te maken.
Not! Of ze moeten de eersten zijn die een neus hebben aangezet om het aroma van perzik, framboos, heliotroop en anjer aan de respectievelijke vruchten en bloemen te onttrekken. Oh ja, de wortel (zoetmaker) en orchidee in het hart ruik ik niet.
RUIK&VERGELIJK
Ken je Wolfgang Joop nog? En wist je dat die een dochter heeft net zoveel veelzijdig als papa. Wist je ook dat deze Jette een paar jaar geleden in navolging van der liebste Vati ook een parfumhuis heeft geopend. Maar waarom spookt haar naam toch rond in mijn gedachten tijdens deze recensie… toen wist ik het weer:
Jette Joop Dark Sapphire (2008)
