GEURENGOEROE

POWER PATCHOELIE

Jaar van lancering: 2006

Laatst aangepast: 15/01/14

Neus: Silvana Casoli

Concept & realisatie: Silvana Casoli

Ik heb parfums in mijn collectie waarvan de flacon meer leeg dan vol is en die ik tot mijn verbazing nog niet heb besproken. De reden: ze zijn voor mij zo vanzelfsprekend dat in mijn gedachten ik al de Geurengoeroe-loftrompet over ze heb uitgebazuind. Zoals Patchouli Noir van Il Profvmo. Ik gebruik de geur vaak als referentiepunt en ‘herinnering’ als ik in een persbericht over een geur lees dat patchoelie in de basis zit, maar die in geen velden of wegen bespeur.

Overkomt me steeds vaker. Echte patchoelie ruik je direct, bepaalt in feite het karakter van een geur. Ook al is de plant nog zo spaarzaam gebruikt, je ruikt de aardse toon direct – zelfs in een eau de cologne. Probeer wat dat betreft voor de lol eens Eau Fraîche van Dior uit 1953, onderdeel van La Créations de Monsieur Dior sinds 2007: een prachtige mix van citrusfrisheid en aards-zwoele warmte. Verkwikkend en zonnig-zalvend tegelijkertijd. Niet iedereen is gecharmeerd van deze voor mij broeierige versierder. Wat ik als positief beschouw; dat patchoelie zowel donker, bos en vochtig als droog, kamferachtig en stoffig kan ruiken, is voor velen juist het bewijs van niet lekker en des te meer meuren, want: muf, vies, een kledingkast jarenlang niet gelucht. Zou dat ook te maken hebben met de ‘pech’ dat gedroogde patchoeliebladeren verpakt in zakjes in je kledingkast wordt aangeraden om motten op gewenste afstand te houden?

In de ketenparfumerie is patchoelie bijna inmiddels een ‘profumo non gratta’, maar ook in de nichesector wordt dit klassieke parfumingrediënt als ‘solifleur’ een beetje verwaarloosd. Liever een pure ambergeur met patchoelie-accent, liever – daar heb je hem weer – oud, om een donker, stoffig, apotheekachtig én tegelijkertijd zwaar sensueel effect op te roepen.

Het mooie aan Patchouli Noir: het heeft zowel de warmte van een puur amberparfum, zowel de olfactieve volheid van oud. En dat zonder het te willen. Het is een ode op pure patchoelie. Ik moet (wie niet?) vooral denken aan een bos in de herfst… de gevallen bladeren smeulen op de bodem, je ziet rook rond kringelen, en zodra je aarde en bladeren door elkaar schudt, komt er een geur vrij die – met een beetje fantasie – doet denken aan patchoeli: vochtig en warm, sensueel maar toch ‘afstandelijk’.

Het is, gezien de aanhoudende tsunami aan geuren, tegenwoordig bijna nutteloos een parfum de kwalificatie ‘klassieker van de toekomst’ te geven. Maar ik doet het toch. Want hoewel Patchouli Noir eigenlijk heel gewoon in zijn soort is (dus klassiek en behoudend), ben ik toch blij dat Sylvana Casoli (en ‘al’ die anderen) deze geur heeft gemaakt. Het is voor mij een krachtig statement tegen de ‘vershampoo-isering’ van de parfumbranche. Geen rood fruit als makkelijke introductie, geen bloemetjes die in feite geen bloemetjes zijn, geen witte musk-trash als afronding. Patchouli Noir is puur natuur, Patchouli Noir is puur patchoelieparfumgenot.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Gisterenmiddag rondom vijf uur opgespoten, ruim zeventien uur later ruik ik de geur nog – zelfs door mijn verstopte neus heen. Dit zijn de opgegeven ingrediënten: munt, cederhout, papaver, vanille en of course patchoeli. Door een enorme scherp-medicinale, bijna koud metaalachtige opening – alsof een bevroren mes de patchoelibladeren fijnsnijdt – ruik je al de powerpatchoelie in de basis. Is hiervoor alleen munt/menthol verantwoordelijk?

Ik vermoed ook een toets van aldehyden die soms een geur ijzig kan laten rillen. De voortreffelijke kwaliteit patchoelie wordt vervolgens op twee manieren warm gemaakt: door zonnig en droog cederhout, door een niet te kleffe vanille die gelukkig ook nog is gezuiverd van haar gourmand-potentie. En toch verliest de patchoeli door deze houtachtige en zoete warmte niet zijn aangename vochtigheid. Wat het effect van de opgevoerde papaver is, ontgaat mij en mijn neus. Wel dat Patchouli Noir bijna één met de huid wordt, aanvoelt als een kasjmiersjaal, een klassieke worteldoek (gebruikt als  achtergrond op de foto) die in de negentiende eeuw vanuit het Verre Oosten voor de verscheping naar het verre Europa werden bespenkeld met patchoelie om ze te vrijwaren van… inderdaad mot.

RUIK&VERGELIJK

Er zijn gelukkig meer huizen die een pure patchoelie in het assortiment hebben. Recent:

Nobile 1942 Patchouli (2009)

Parfums de Nicolaï Patchouli Intense (2009)

Von Eusersdorff Classic Patchouli (2010)

Dior – La Collection Privée – Patchouli Impérial (2011)