PARFUM VOOR ‘OUD-MAAGDEN’…
PLUS: PIERRE MONTALE ONTMASKERD?
Jaar van lancering: 200?
Laatst bijgewerkt: 25/11/13
Neus: Pierre Montale of Ammar Atmeh…
Oud presenteert zich tegenwoordig tot vervelens toe in alle kleuren van de regenboog en wat mij betreft in teveel geuren. Niet meer leuk. Kun je natuurlijk ook van zoveel andere ingrediënten zeggen – rood fruit, jasmijn, vanille – maar oud is nu de benzine, de katalysator, de vijfde versnelling van de parfumindustrie geworden. Stop je het niet in een flacon, grote kans dat die blijft sputteren, haperen en commercieel uit de bocht vliegt.
In het niche-circuit welteverstaan. Vraag me (nog steeds) af waarom de grote, mainstream parfumhuizen het (nog steeds) niet echt aandurven een oudje voor Jan en alleman te lanceren. Misschien een kwestie van ‘oud uit de boom kijken’. Overwegen Armani, Chanel, Guerlain, Prada, Dolce & Gabanna en bijvoorbeeld Gucci – sommige geven in hun nichelijn oud wel een prominente rol – het?
Versace heeft in ieder geval dit jaar het startschot gegeven met Pour Homme Oud Noir. Een krachtige oudcreatie voor ‘de man in de straat’, maar die toch niet op elke hoek wordt aangeboden.
Maar is het allemaal echt oud dat je ruikt? Kan onmogelijk van die ene boom komen, de aquilaria (agallocha i A. malaccensis). Dat is maar goed ook: anders heb je een oppervlakte zo groot als het Amazonegebied nodig. En die ruimte heeft zijn oorspronkelijke habitat, Azië, niet meer vacant. Dus wordt er in de laboratoria veel gedaan om met andere ingrediënten look-a-like oud te creëren. Dus om het verschil tussen echt en ersatz te ruiken, is het af en toe slim ter verificatie terug te gaan naar de bron.
En dan kom je vanzelfsprekend terecht bij de man die oud op de internationale parfumkaart heeft gezet: Pierre Montale – hoewel hij ‘in het echt’ niet schijnt te bestaan. Of toch weer wel? Ik kwam op een Engelstalig blog (http://frompyrgos.blogspot.be) een zogenaamd ontluisterend verhaal tegen waarin wordt beweerd dat Montale puur als image maker functioneert, niet als neus. Dat is Ammar Atmeh (foto onder). Montale heeft er dus voor gezorgd dat het huis zich als ‘puur Parijs’ manifesteert omdat Made in France nu eenmaal meer op goedkeuring kan rekenen bij parfumsnobs dan Made in Arabia volgens hem. Dat laatste wordt natuurlijk direct gelogenstraft door het succes van Amouage. Saillant detail: dat Montale voor hij met zijn ‘Europese’ missie begon, louter en alleen werkte voor Arabische sheiks en aanverwante lokale groten der aarde, kun je volgens deze blogger ook naar het rijk der fabelen verwijzen. Ach gut: nu heeft Pierre ruzie gekregen met Ammar, of vice versa. See you in court het gevolg.
Uitkomst voor zover ik heb begrepen: Ammar heeft gewonnen en een van gevolgen was dat de Parijse Montale-winkel zijn deuren moest sluiten (heb ik nog niet kunnen checken). Wat ook uit de rechtsgang bleek: Ammar Atmeh heeft de naam Montale (très chique, très Paris… avenue Montaigne…. ) zelf bedacht en dat de werkelijke naam van Pierre Montale, Pierre Durrani is en onder deze naam inmiddels ook geuren worden aangeboden…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
En zo zie je maar weer: it’s all about (spreek uit als oud) the money. Dat neemt niet weg dat White Aoud wél interessant blijft als referentiekader voor oud (foto). Een van de grootste ‘Montale’-promotors vanaf het begin, http://www.parfumaria.com, omschreef me de geur ooit als ‘een parfum voor oud-maagden’, voor beginners op de oudmarkt dus. En dat klopt.
Het combineert voor mij oud met een nieuwe chypre (think Tom Fords White Patchouly uit 2008). En dat idee zit er vanaf het begin in. Je ruikt direct in dit geval door het medicinale oud heen ook een poederige en boudoirachtige noot op de achtergrond die steeds prominenter wordt. Oud wordt in het hart opgezogen door een rijke bloemennoot van roos en jasmijn die een sweet, soft & spicy ondertoon krijgt door saffraan en kardemon, om vervolgens in de basis soft & mellow te smelten door vanille, amber, sandelhout en cistus labdanum ondersteund door een etherische wierooknoot. Terwijl oud zijn meer complexe nuances subtiel blijft vrijgeven. Sterk, maar niet overheersend. En, dat maakt deze geur – hier volgt een parfumcliché-omschrijving – tot een perfecte oud-overdaggeur.
RUIK & VERGELIJK
Je begint met White Aoud en eindigt, eenmaal ingewerkt met een aantal andere Montale’s, bij:
Montale Black Aoud (2006)
Zoals:
Montale Velvet Flowers (200?)
Montalw Boisé Vanille (200?)
Montale Black Musk (200?)
Montale Santal Wood (2012)
Montale Orient Extreme (200?)
