SANDALWOOD WHERE ART THOU…?
Jaar van lancering: 2012
Laatst bijgewerkt: 24/07/12
Neus: Pierre Montale
Ik heb wel eens horen een enthousiast Montale-fan horen zeggen – en heb het geloof ik al eerder vermeld – dat Montale naast zwaar beladen oriëntaalse elixers voor ‘kenners’ ook geuren in de collectie heeft met een hoog ketenparfumerie-gehalte. Wil zeggen: Pierre Montale neemt een parfumthema populair bij ‘gewone’ mannen, geeft die als het ware kwalitatief een enorme doorstart waardoor de ‘ongewone’ man met een snobby en parfumlabelgekke inborst (maar zonder een zwak voor geprononceerde geuren) toch een Montale op zijn badkamperplankje kan hebben staan.
Santal Wood is zo’n geur. Als echte fan van de zware geuren van Montale keek ik er vol verwachting uit. Want: pure sandelhoutgeuren zijn een minitrend in de nicheparfumerie. En: wanneer Montale dit bijna door wildkap bijna uitgestorven hout uit India op de agenda zet, dan verwacht je een romig en rozig sandelhoutparfum in de overtreffende trap. Nou, niet dus. Sterker, je ruikt sandelhout ‘slechts’, het komt niet echt om de hoek kijken.
Wat ik wel rook: een aangename zoetbloemige geur met ziltig aura voor de man waar inmiddels tig van de in de ketenparfumerie zijn verschenen en verdwenen met als startpunt Fahrenheit van Dior gevolgd door de eerste mannengeur van Kiton. Om de hoogtepunten te noemen. Geraffineerd, chic, maar voor Montale wel erg gewoontjes en braaf. Maar dus wel aantrekkelijk voor – zie bovengenoemde profielschets.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Montale geeft bijna geen ingrediënten prijs van zijn composities. Nu zijn die bij Santal Wood niet echt moeilijk om te detecteren. Eerst een enorme geurgolf van zeewater met ‘bloemetjes’. Ik vermoed een mix van calone, paradison en nog wat zilt-waterige geurmoleculen. Dit krijgt een licht-kruidige, ijle injectie met jeneverbes (foto). Hierop drijven schilfers van sandelhout. Ik schrijf bewust schilfers, want echt sandelhout wil het maar niet worden.
De basis is een mengsel van donkere noten. Ik ruik een beetje ambroxan, een beetje eikenmos, maar dan ook de synthetische variant. Wat wel weer knap is: met zo weinig ingrediënten toch de illusie van een rijke en volle geur wekken.
RUIK & VERGELIJK
Dior Fahrenheit (1988)
Kiton Kiton (1996)
Mercedes Benz For Men (2011)
GEURENGOEROE 