SERING BESPRENKELD MET MUSK- EN VANILLEPOEDER
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 16/10/13
Neus: Aurélien Guichard
Model: Gaia Trussardi
Flaconontwerp: Antonio Citterio
Fotografie/regie: Gabriele Salvatores
Wat mij bij het zien van My Name direct intrigeerde: de dop. Is meestal in de ketenparfumerie ‘het ondergeschoven kindje’, letterlijk een afsluitpost. Architect Antonio Citterio dacht daar dus duidelijk anders over. Hij nam de klassieke peerverstuiver als uitgangspunt en vergrootte die. Het effect: retro-charme, retro-chic; een ivoorkleurig ‘kussen’, een ‘gevangen, gestolde wolk’. Origineel en het symboliseert met een beetje fantasie de inhoud. My Name werd gemaakt met (in eerste instantie) één uitverkoren draagster in gedachten: Gaia Trussardi.
Zij heeft een baan waar veel vrouwen in lifestylekringen alleen maar van kunnen dromen. Want naast moeder van twee kinderen, leidt ze inmiddels als creative director het Italiaanse luxemerk dat haar achternaam draagt. Koppelen we My Name los van Gaia en/of zien we My Name in een breder perspectief, dan is het dé geur voor de vrouw – zo vermeldt het persbericht – die graag een statement maakt, gelooft dat je met wilskracht veel kunt bereiken en tijdens haar ontdekkingstocht van het leven haar ‘ware ik’ vindt door haar geliefde geur. Opgepast: de werking van My Name is uitzonderlijk; je raakt helemaal gefascineerd door deze olfactorische sensatie, waardoor je – gelijk Gaia – het heden vergeet en terechtkomt in een uitgestorven, magisch Milaan.
Zie het voor je: elke straathoek, waar Gaia zo gek op is, baadt in een schitterend, bijna verblindend licht dat haar het pad wijst dat ze moet volgen voor haar ‘innerlijke reis’. De zoektocht werd vastgelegd door Oscar-winnaar Gabriele Salvatores en is als een wandeling langs alle historische attracties van Milaan: eerst passeert ze het Teatro alla Scala, vervolgens het museum van moderne kunst, dan de tuinen van villa Reale, dan de kathedraal om haar uiteindelijke doel te bereiken: de Pinacoteca di Brera.
Hier wordt ze gehuld in een ‘parfumspiraal’ waarin ze haar parfum vindt en dat haar weer in contact brengt met haar ‘innerlijke ik’, hart en ziel. Ach ja, maar toch leuk om te zien: ze mag dan veelzijdig zijn, een potentieël-arrogante Oscar-actrice à Charlize – J’adore – Theron – is ze niet. Dat heeft juist zijn charme, is leuk: Gaia blijft zichzelf.
WAT RUIK IK EIGENLIJK
Mocht My Name een vertaling zijn van Gaia’s karakter, dan is ze een erg lieftallige, zachte en romantische persoonlijkheid (excuses voor deze clichés). Wat ik erg aangenaam vind: je ruikt eindelijk in de ketenparfumerie weer eens een geur waarin de sering (foto) de hoofdrol vervult: zacht, zomers en poederig maar parmantig en niet onbescheiden.
En je ruikt haar direct door het ontbreken van de klassieke citrusopening. De opgevoerde aronskelk bespeur ik niet echt, wél de zoetbloemige nuances van het witte viooltje en witte heliotroop met zijn amandel-, vanille- en talknoten. Samen hullen ze My Name in een poederig cocon van verfijning dat in de basis wordt bevestigd door een ‘gestolde, gevangen wolk’ van ambroxan, vanille en witte musk (in dit geval niet clean en laundry-like maar katoenachtig).
En dat superzacht. Ik kan er niets aan doen: maar My Name is een mooi, elegant ‘second skin’-parfum. En dat danken we aan Aurélien Guichard…
RUIK&VERGELIJK
… een neus die aan zijn opdrachten voor mainstream-merken toch steeds een sierlijke, maar lichte niche-toets weet toe te voegen. Zou dat komen omdat hij ook alle nieuwe geuren maakt voor Robert Piguet? Ga maar na:
Kenzo Madly (2012)
Issey Miyake Pleads Please (2012)
Trussardi My Land (2012)
Pomellato Nudo Amber (2013)
GEURENGOEROE 