MUSKPOEDER
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 11/01/13
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Farmacia SS Annunziata
Na mijn vorige beschrijving Musc Tonkin (2012) van Parfum d’Empire, dacht ik: ‘En zoek nu dan maar eens een musk die juist het tegenovergestelde is van animaal en een gezouten huid’. Ik had Sweet Musc nog liggen. Afgaande op de naam en beschrijving verwachtte ik een mierzoete witte muskgeur.
Alleen voldoet deze geur uit het trio Xllence (2012) – de andere zijn Talc Gourmand en Vetyver Incenso (laatste ook besproken) – van Farmacia SS Annunziata gelukkig niet aan het cliché van een schone, katoenpluizerige geur. Daarvoor is Sweet Musc te verfijnd. Want witte musk heb je in verschillende kwaliteitsoorten en hebben de rest van de ingrediënten natuurlijk ook wat in te brengen.
Opvallend: door de bloemen heen ruik je toch een licht, maar toch waarneembaar ‘viezig’ animaal spoor die doet denken aan ‘echte musk’. Eén bezwaar, of beter gezegd één horde die je moet nemen, mocht dit je absolute muskgeur blijken te zijn: alleen verkrijgbaar in een 250ml flacon met peerverstuiver. En wat ik bij Vetyver Incenso ook al vermeldde: niet alle nicheliefhebers zitten echt te wachten op dergelijke megaflacons. Bij Guerlain werden de maten van de neo-nichelijn Une Parfum, Une Ville van 250ml al naar 100ml teruggebracht. En Chanel levert sinds 2010 Les Exclusifs naast 200ml ook in een 75ml-variatie.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Wat een poederigheid komt je tegemoet. Het lijkt of de ‘sweet musk’ werd ‘versneden’ met het fijnste poedersuiker gemaakt van vanille, amber en patchoeli. Alleen zijn deze drie heel geraffineerd. De vanille (foto) lijkt beplakt met amandelpoeder en heliotroop waardoor die minder gourmand wordt. De amber is ‘droog’ en met voor mij een tolubalsem-nuance (die van zichzelf ook een musknoot heeft). En de patchoeli is ontdaan van zijn bossige en stroeve kamfernoot.
En hierdoor dwarrelen jasmijn en roos als een licht, sensueel briesje. Maar lieflijk zoet blijft de geur en doet dus de naam recht.
RUIK & VERGELIJK
Qua poederige zachtheid en verfijning moet ik denken aan:
Reminiscence – Les Classiques – Musc (1970)
Mona di Orio – Les Nombres d’Or – Musc (2010)
