SOUKTOCHT
Jaar van lancering: 2008
Laatst bijgewerkt: 13/12/12
Neus: Marc-Antone Corticchiato
Voor ik verder ga: een topper zoals alle Parfum d’Empire-geuren. Dit las ik in een oud, bewaard persbericht: ‘Aziyadé siddert als de smaak van culturele rijkdom die hand in had gaat met luxe, extase, overvloed en overzadigbare erotiek. Fruit leidt naar de nacht waarin alles mogelijk is. De meest verfijnde kruiden werken lustopwekkend als een mystieke en fysieke zoektocht tot in alle uithoeken, vervult ons met sensualiteit, dompelt ons onder in de zwoele ambiance van het feest: patchoeli, ontvlamt op magische wijze sensuele driften, vanille wasemt wellustig haar tanige parfum, terwijl wierook neervalt uit het oosterse paleis en ons onderdompelt in de heilige dronkenschap van liefde’. Tjonge, wat heerlijk krom, prachtig slecht vertaald – ‘oververzadigbare’. Ik was dus benieuwd en ging verder zoeken. Wat blijkt? Het is de naam van een boek van Pierre Loti (zie foto onderaan) meer bekend als Constantinople.
Een semi-autobiografisch relaas (uitgegeven in 1879) op basis van dagboeknotities van deze schrijver die als officier was gestationeerd in Griekenland en het toen nog bestaande Ottomaanse rijk tijdens de herfst en winter van 1876. Wat komen we te weten? Over de verboden liefde van de schrijver voor de achttienjarige Aziyadé die ‘leeft’ in een harem en daarnaast verhaalt over zijn vriendschap met zijn Spaanse hulp Solomon. Maar de laatste is just a side kick voor Marc-Antone Corticchiato, waar het hem om gaat is de liefde, passie, extase en erotiek die deze verboden liefde bij hem wist op te roepen.
Checking facts just for the fun: de schrijver is geboren in 1850, dus het betrof een echte, gezonde verliefdheid en hij kon er nog jaren van nagenieten want hij overleed in 1923. Grappig om te lezen is dat zijn eenvoudige, impressionistische aandoende stijl door critici niet echt als fantasievol werd gezien: de intrige komt vaak niet verder dan een liefde tussen een zeeofficier en een uitheemse schone. Zou Henk van der Meyden eens moeten vermusicalen. Wordt een geheid succes.
In Frankrijk geldt hij in literaire kringen toch nog steeds als quasi belangrijk. Niet in het minst omdat hij in 1893 werd verkozen tot lid van de Académie française. En is hij in niet-literaire kringen bekend door het feit dat hij zijn familiehuis in Rochefort ombouwde tot een oriëntaals paleis (zie foto) dat door de Franse overheid officieel is verklaard tot belangrijk historisch monument toegankelijk voor iedereen die het wil zien. Misschien heeft Marc-Antone Corticchiato niet alleen het boek gelezen, maar heeft hij ook door dit oosterse sprookje gehuisvest in een Franse setting, gewandeld en is geïnspireerd geraakt voor Aziyadé.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Wat ik niet vermeld zie, maar in de opening ruik: een bries van aldehyden die het gedroogde fruit – granaatappel, sinaasappel, pruim – prachtig begeleiden. Dat gedroogd moet je niet letterlijk nemen. Het zijn de kruiden die de fruitzoetheid (van met name de pruim) temperen. Maar wat ruik je de kardemon, komijn en gember goed. Apart én samen. Een poederachtige, ‘droge’ en elegante sluier waaruit het kaneel samen met amandel de overhand krijgt die mooi opgaat in de door alles heen kringelende wierook. Het vormt de verbinding tussen de opening en de intense patchoeli-basis die een sensuele injectie krijgt van een klein beetje tonkaboon, iets meer vanille, meer musk en nog meer cistus labdanum.
Het is alsof je over een Arabische souk loopt en telkens denkt: ‘Oh, dat kruid moet ik ook niet vergeten te kopen, en waar is dat stalletje met dat gekonfijte fruit ook al weer?’ Door dit alles heeft Aziyadé een sterke Serge Lutens-link. Sterker, het zou een geur van hem kunnen zijn. Wat ik door deze echte ‘spicebomb’ pas heel laat ruik: de roos, maar die lijkt alle kruidige zoetigheid in zich op te zuigen en wordt een woestijnroos waar de chergui over heen waait.
Ook knap: de kans is groot dat je met een dergelijke hoeveelheid kruidige exotiek het effect van een Dyptique-geurkaars oproept en dat gebeurt dus niet. Aziyadé blijft een echt huidparfum en een die echt ‘westers’ androgyn is (ik heb al anderhalf flacon ‘in de loop der jaren’ verbruikt) door de ‘neutrale’ behandeling van de ingrediënten.
RUIK & VERGELIJK
Meng onderstaande geuren en je komt heel dicht in de buurt van Aziyadé
Serge Lutens Rahat Loukoum (1998)
Serge Lutens Arabie (2000)
Serge Lutens Sa Majesté la Rose (2000)
Serge Lutens Chergui (2005)
Serge Lutens El Attarine (2008)
GEURENGOEROE 