ZOUT EN LEER IN EEN GEUR DAT HET ZOUT EN LEER VAN ‘JEZELF’ VERSTERKT
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 29/10/12
Neus: Fabrice Pellerin?
Kijk als Lady Gaga haar eerste geur – zie mijn vorige bericht – nou had laten ruiken als Womanity uit de Les Parfums de Cuir-collectie, dan pas was ze volgens mij niet gek, wel goed, maar nog meer goed gek geweest. Want deze nieuwe variatie op Womanity is voor mij zoals een moderne geur in de klassieke zin moet ruiken: geen zoveelste variatie op een populair thema in de parfumerie, maar een die in eerste instantie niet aardig gevonden wil worden door te pleasen met bekende noten, maar die de grenzen opzoekt. Je begrijpt de geur niet direct; geleidelijk aan slaat verwondering om in bewondering omdat je je realiseert dat je iets anders ruikt. Dat is een.
Dit is twee: Ik was vorige week op vakantie in Zuid Duitsland en ging een paar keer de Rijn over ter ‘parfuminspectie’ in Frankrijk. Wat ik onder meer zag en me eigenlijk niet verbaasde: Womantiy lag in de aanbiedingenbak bij Sephora. De reden: zie bovenstaande. Daarom is het alleen al te prijzen dat Thierry Mugler deze geur toch serieus blijft nemen door het naast Angel (1992), A*Men (1996) en Alien (2005) op te nemen in Les Parfums de Cuir waarmee tevens het twintigjarig parfumjubileum van huize Mugler wordt gevierd.
Leer wordt na jaren van afwezigheid weer vol overgave in geuren gestopt. Let wel: het is wel een ‘niche-ding’ uitgesproken leergeuren, en wordt nog steeds meer door mannen – leer is volgens het cliché stoer – dan door vrouwen gewaardeerd. Is wel eens anders geweest: vlak na de Eerste Wereldoorlog was leer een tijdje in populair in de chique en bevrijde modekringen van Parijs en aanverwante ‘smaakcentra’ van de wereld.
Het stond net zoals roken in het openbaar en autorijden symbool voor de geëmancipeerde vrouw die niet meer achter haar man stond, maar haar plek naast hem opeiste: denk Coco Chanel (1883-1971). Thierry Mugler liet zich voor The Fragrances of Leather inspireren door de eeuwenoude kunst van parfumeurs en handschoenmakers, die volgens hem ‘parfum op leer sprenkelden om de intense geur ervan te verlichten. Door de combinatie van rauw, vers gelooid leer en parfum ontstond een zeer bijzondere geurexplosie’. Zo makkelijk is het in werkelijkheid niet gegaan.
Volgens overlevering is het prinses Anna Maria de la Trémouïlle (exacte data niet te vinden), geweest die op dit idee kwam. Ze was getrouwd met Flavio Orsini (idem), hertog van Bracciano en vorst van Nerola (in de buurt van Rome). Ze vertoefde in de 17de eeuw veel aan het hof van een ver familielid van haar, Lodewijk XIII van Frankrijk. Daar introduceerde ze in 1670 sinaasappelbloesem-olie dat haar werd opgestuurd uit Calabrië.
Zij besprenkelde zichzelf, kleren en handschoenen met deze essence (die op aangename wijze de looigeur van het leer maskeerde) waardoor na verloop van tijd ‘iedereen’ deze geur neroli (van Nerola dus) ging noemen. In feite is zij het geweest die naam gaf aan het reeds bestaande gebruik van het parfumeren van leer en handschoenen.
Vandaar dat veel handschoenmakers (gantiers) ook parfumeurs werden. Ook interessant in dit verband: voor dat Grasse (en omstreken) bekend werd als de parfumhoofdstad van de wereld, was hier de leerlooi-industrie gevestigd. Geïnspireerd door dit gebruik liet Mugler ‘zijn vier parfums rijpen in roestvrijstalen vaten met reepjes leer’. Zo gaat dat dus niet ‘in het echt’. Wil je een leernoot toevoegen aan een geur, dan kun je dat op verschillende manieren doen. Met (zeer overheersende) berkenteerolie, jeneverbes, styrax, quinolene (een groep van chemische aroma’s) of een mix van eikenmos en cistus labdanum gecombineerd met civet en musk.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik vermoed dat de leernoot in Womanity eerst een combinatie is van styrax en jeneverbes gezien de etherische uitwerking van het originele recept van Womanity die later warmer wordt door quinolene en veel cistus labdanum. Womanity nog even in een notendop: vijg (blad en rijpe vrucht) ondergedompeld in kaviaar. Ofwel, de bittergroene noot van vijgenblad en de sappige, melkachtige geur van de vrucht zelf vermengd met een zoutmolecuul en een onbestemde zoetige bloemennoot.
Op zichzelf al een vernieuwende (en voor velen nog steeds onbegrijpelijke) combinatie die in deze leerversie alleen maar dieper en voller wordt. Het duurt trouwens even voor deze noten zich met het leer vermengen. Maar dat gebeurt wel heel ‘huideigen’. Dat wil zeggen: het lijkt of het leer en de zoutnoot van Womanity de lichte, zilte geur van de huid (denk zweet zonder negatieve connotatie) wordt versterkt.
Dat wil zeggen: ‘ons’ leer, ofwel de huid zuigt de leer- en zoutnoten van de geur in zich op waardoor ze als het ware samen één worden. Heel aangenaam, heel anders, maar voor velen waarschijnlijk toch heel vreemd.
RUIK & VERGELIJK
Opvallend in dit verband: wat heel veel nieuwe nichehuizen claimen en maar weinig kunnen waarmaken doet Womanity wel: je echt laten verbazen. Niet door het sprookje, het verhaal, het topmodel, maar puur door de geur zelf. Ik denk dat Womanity over een tijdje net zoals Angel als ijkpunt wordt gezien voor een nieuwe generatie geuren (weliswaar meer door de branche dan door de consument). Ik noem die generatie nouvel gourmand. Met andere woorden hartige geuren. Een bewijs: recente geuren waarin aards truffel zit verwerkt, zoals:
Valentino Valentina (2011)
Stella McCartney L. I. L. Y (2012)
GEURENGOEROE 