NOIR IS THE NEW BLACK
OFWEL, ‘SHALIMAR POUR HOMME’ PART DEUX
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 08/09/12
Neus: Yves Cassar
Model: Tom Ford
Flaconontwerp: Tom Ford
Fotografie: onbekend
Sommige designers ‘you love to hate’. En andersom. Ik doe dat met slechts één: Tom Ford. De reden: afgezien van het feit dat hij een generatiegenoot is (hij ziet als het ware met ‘dezelfde’ jaren naar de wereld) weet hij als een van de weinigen zijn boodschap zo duidelijk en zonder twijfel neer te zetten. Je hoeft het niet altijd ‘schoon’ te vinden, maar zijn te perfecte beeld – geen kraaienpootje bij zijn ogen te bespeuren in de advertentie – overtuigt.
En zonder uitleg: hij heeft (thank god!) gelukkig geen ellenlange filosofische beschouwingen en heel veel kunst uit andere disciplines nodig om zijn creativiteit te voeden en te onderstrepen (zoals bijvoorbeeld Miuccia Prada en Jil Sander). ‘Het’ is er gewoon. Kant en klaar. Zonder scheurtjes, zonder vlekken. En hij kijkt op een originele manier vooruit.
Ford was volgens mij de eerste die de bijna vergeten jaren zestig chic aan de vooravond van de hippyrevolutie en space age al presenteerde in zijn look voor de serie Mad Men nog bedacht moest worden. In geuren leads hij ook the way. Hoewel niche al voor zijn Private Blend (2007) bestond, wist Ford het te verfijnen en artistiek op een hoger plan te tillen. En dan de inhoud. Bij vele denk ik: ‘Zo had Creed, Guerlain en Goutal ze ook wel willen maken’. Niet achter de smaak van consument aanhollen, wat nu vooral gebeurt, maar hem die ‘onverbiddelijk’ opleggen. En zo hoort het volgens mij in de wereld van mode, ‘lifestyle’ en smaak. Dit seizoen, lanceert hij vijf geuren. Dank u wel. Een kwartet voor Private Blend die qua inspiratiebron niet echt origineel is: Tom Ford als tuinman. Maar hij heeft zijn nachtelijk prieeltje genaamd Jardin Noir heel mooi aangelegd met Café Rose, Jonquil de Nuit, Ombre de Hyancinth en Lys Fume – bespreek ik weldra. Voor de liefhebber, dus voor vrouw en/of man. Voor de man alleen: Noir. Maar ik weet zeker dat veel vrouwen bij het ruiken van de geur in de nek van de drager wil verdwijnen (mannen ook).
Ford: ‘Evokes the refined, urban sophisticate who the world gets to see and the intriguingly sensuous private man they don’t. This dynamic tension between inner and outer, between prestige and mystery, is masterly woven into a single, magnetizing harmony of luxurious elegance’. Ik struikelde bijna over deze opeenstapeling van perfecte eigenschappen van Noir en de drager. Ik ga hier heel ver in mee. Laat ik het zo zeggen: ik vind het zijn beste mannengeur in zijn signature fragrance-lijn omdat Noir in tegenstelling tot For Men (2007) en Grey Vetiver (2009), naast het spelen met een geliefd parfumthema er een eigen draai aan geeft. Vindt hij zelf ook: ‘Noir is perhaps my most personal fragrance yet’. Maar, als hij dat niet van zijn volgende geur zegt, wat dan?
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Voor mij is Noir zo eclatant, omdat het in feite een klassiek oriëntaals Frans vrouwenparfum is dat helemaal geen moeite doet om dat te maskeren. Je begrijpt hem of niet. Heb je wel een zekere ervaring nodig. Tom Ford gaat daar trouwens van uit. Bergamot geeft de voorzet die snel een groen randje krijgt door bittergroen verbena en en anijsbitter karwij (foto). Dan heel vreemd, een prikkelende zoet noot van viooltje beplakt met roze bes die samen de peper in het hart begeleiden.
Dit is geen ‘nies’-peper maar een zachte, droge en toch prikkelende variant. Maar het kan ook zijn dat het ‘nies-effect’ wordt onderdrukt door de stoffig-droge noot van iris en nootmuskaat. En tegelijkertijd bloeit er een zoete roos op die omkranst is door weer twee ‘groentjes: gerariumblad en salie. Mooi dit driespoor van kruiden, bloem en groen. Dit alles gaat zalig onder in de très très sensuele basis van amber, patchoeli, vetiver en vanille die erotisch wordt ondersteund door een blend van civet (ruik je heel subtiel) en benzoïne.
Warm, vol, rijk en ja, waarom ook niet donker, dus zwart, dus Noir. Is trouwens de tweede keer dat ik met een mannengeur een Shalimar-ervaring heb. Want, hoewel minder groen, meer bloemig en nog meer vanille is de overeenkomstige feel met deze klasieker van Guerlain uit 1925 ‘scary’. De eerste keer had ik dat met Patchouly pour Homme van Reminiscence (1990).
RUIK & VERGELIJK
We noemen het een minimini-trend: de haute parfumerie is dit najaar een donkere stemming, niet vanwege de slecht aanhouden bad and black economic forecasts, maar vanwege een verlangen om olfactief intens te verdwijnen in een diep-sensueel parfum. Of is dat toch ‘vluchten’ in? Noir is the new black.
Acqua di Parma Colonia Intensa Oud (2012)
Byredo Black Saffron (2012)
Chanel Coco Noir (2012)
Serge Lutens Santal Majuscule (2012)
En hoewel massavermaak:
Lady Gaga Fame (2012)
