EEN LELIETJE-VAN-DALEN OP WEEKENDVERLOF NAAR DEAUVILLE
Jaar van lancering: 2009
Laatst aangepast: 07/11/11
Neus: Patricia de Nicolaï
Te koop bij: www.perfumelounge.nl
Ik zit in een Parfums de Nicolaï-flow. Ik zit helemaal in het huis omdat ik een interview met haar aan het uitwerken ben. En ondertussen maar ruiken aan haar geuren. Dat is eigenlijk te gewoontjes omschreven. Bij haar is in de meeste gevallen sprake van creaties. Hoewel licht en onschuldig van toon is daar ook sprake van bij Weekend à Deauville.
Goede naam. Je hebt weinig fantasie nodig om je daar iets bij voor te stellen. Ik althans. Doet me denken aan een Frans chanson uit de jaren zeventig – Suis la Route – gezongen door Vicky Leandros. Gaat ongeveer zo ‘Toi, qui te fane dans la grande cité… toi, qui reclame un peu de liberté, un brin de muguet… écoute moi… suis la route, l’autoroute ou le sentier… fait le voyage qui mène nulle part, laisse tout au hasard…’ Met andere woorden als je de stinkende stad uit wil, een beetje vrijheid wil ervaren, aan een takje lelietje-van-dalen wil ruiken, dan ik ben voor jou de weg, de autoweg of het zandpad…’ En dan gaan we op weg…
Een weekendje Deauville bijvoorbeeld, de stad aan de Normandische kust die in de beleving van veel Fransen een soort mytisch oord, een soort hemel op aarde is… chique toevluchtshaven voor gestresste Parijse kippetjes (poulette is een Frans koosnaampje) en Parijse haantjes waar alles nog mooi en netjes aangeharkt is met zijn casino, hippodromes, strand en vijfsterrenhotels.
Tot dat ze arriveren en helaas moeten concluderen dat de werkelijkheid niet helemaal matcht met hun gedroomde voorstelling. Beter misschien om niet te gaan en gewoon lekker thuis, bij het horen van de naam, een beetje te mijmeren van een hemel op aarde.
Slim dus om een geur zo te noemen. Alleen, zo vertelde Patricia de Nicolaï, was de burgemeester van Deauville niet bepaald gecharmeerd. Dus zou het zo maar kunnen dat ze binnenkort de naam moet veranderen- is maar een naam moet je denken. De geur blijft gelukkig bestaan.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Mooi hoor, om een lelietje-van-dalen te ruiken dat als het ware verdwaald is op het strand van Deauville, want Patricia de Nicolaï laat over dit tere bloempje (dat net zoals de nieuwe versie van Diors Diorissimo uit 2009 wordt opgeroepen met roos-, jasmijn- en ylang-ylangmoleculen) een licht-ziltig marine-akkoord (calone) waaien. Gelukkig niet een storm die zoveel zeegeuren kenmerkt.
Ook mooi: het groene aspect van het lelietje-van-dalen benadrukt ze in de opening met basilicum, munt, dragon en appel. Laatste twee moeten het Normandische platteland tot leven brengen, gecombineerd met galbanum (die je heel subtiel ruikt). Leuk, in dit geval als je weet dat deze streek ook beroemd is om zijn likeur gemaakt van appels – calvados.
De zon schijnt natuurlijk ook in Deauville en dat wordt opgeroepen met nog meer jasmijn. De transformatie vindt plaats in de basis door het lelietje-van-dalen te koppelen aan een leerakkoord van styrax. Niet ruig en heftig, maar eerder met een suède-effect waardoor de meiklokjes ‘zepig’ gaan glanzen.
Wat Weekend à Deauville modern maakt is de duidelijke witte musk-noot. Gelukkig wordt die niet te opdringerig, niet te clean – zoals in zoveel geuren tegenwoordig. Ik geloof dat hier cederhout voor verantwoordelijk is, dat als het ware de musk in zijn zonnige en droge nerven opneemt.
Het eindresultaat: een witte, ongelofelijk heldere wolk vol lelietjes-van-dalen zwevend aan de horizon met een schaduwrandje van leer. Très casual, maar très chic.
RUIK & VERGELIJK
Vele internationale parfumbloggers vergelijken Weekend à Deauville met Cristalle (1974) van Chanel. Behalve de licht-frisse en bloemige voorjaarsnoot, ontgaat me dat. Want Cristalle cirkelt om andere bloemen: hyacint en kamperfoelie, en sprankelt meer.
Weekend à Deauville daarentegen is een en al zonnige zachtheid. En zoals al vaker gezegd: de geuren van Patricia de Nicolaï zijn moeilijk te vergelijken. Daarom kies ik voor de très chique geur die dit jaar verscheen en die ik – heel snel – ga beschrijven:
Parfums de Nicolaï L’Eau Chic (2011)
GEURENGOEROE 