LEVEN ALS EEN KASTEELHEER IN FRANKRIJK
LEVEN ALS EEN KASTEELVROUW IN FRANKRIJK
Jaar van lancering: 1992
Laatst aangepast: 06/11/11
Neus: Patricia de Nicolaï
Had onlangs bij Annindriya Perfume Lounge in Amsterdam een interview met Patricia de Nicolaï. En dat was een waar genot. De reden: ze is een van mijn favoriete neuzen. Flauw om te zeggen: maar ze is zo gewoon, bij Hollands nuchter, maar als ze begint te praten, merk je dat ze honderd procent Frans is. Ik ontdekte het merk ooit bij toeval in Parijs – kocht toen direct haar eerste mannengeur New York (1989) – en was eveneens direct verbaasd over de kwaliteit van de inhoud.
Over de presentatie – te simpel, te pover – ben ik minder te spreken: heel veel ogen willen ook wat. Jammer: want in De Nicolaï’s geval dekt de lading de inhoud niet in de ‘positieve’ zin van de uitdrukking. Mag van mij wel wat chiquer, dit om ook mensen over de streep te trekken voor wie de uitstraling van een huis doorslaggevender is. Maar welke geur je ook neemt, ze vallen op door hun finesse. Ze zijn traditioneel-modern en ook prettig: De Nicolaï holt niet achter parfumtrends aan. Voor haar hebben ‘moderne’ ingrediënten alleen zin als ze iets toevoegen, als ze een compositie kunnen verrijken. Niet omdat het zo hip staat dat je chocolade, framboos of gemberkoek hebt gebruikt. Nog iets waarvoor ik val bij De Nicolaï: de namen. Soms simpel doeltreffend – L’Eau Chic uit 2011, Weekend à Deauville en Kiss me Tender, beide 2010. Soms humoristisch: Balle de Match (2002) en Cococabana (2006). Soms Frans-cliché poëtisch: Le Temps d’une Fête (2006) en Vie de Chateau. Als francofiel ben ik daar gevoelig voor. Zelfs als je Vie de Chateau vertaalt, blijft de ‘droom’ die in de naam besloten ligt rechtovereind.
Want welke ‘twee-keer-drie-keer-modaal’-man en -vrouw droomt daar niet van en hoopt het te realiseren met het winnen van de Staatsloterij: geen tweede huisje in Frankrijk, maar een eerste kasteel! En je gedragen als kasteelheer/kasteeldame voor wie alleen al het uitzicht over de streng aangelegde en minutieus onderhouden jardin en vignes hem/haar elke dag – jaargetijde uit, jaargetijde in – weer een waar genot is: leven als een god in Frankrijk. Dit warme en rijke gevoel heeft Patricia de Nicolaï prachtig gevangen in Vie de Chateau. Het knappe: het is een ‘seizoen-in-seizoen-uit’-geur, want altijd aangenaam. Maar nog wonderbaarlijker is dat de geur zich lijkt aan te passen aan het seizoen waarin het gedragen wordt. In de zomer blijven de lichtere noten langer hangen, tijdens de donkere maanden de warme basis. Of is this a whisful sniffing?
Sinds een paar jaar kunnen je nog meer genieten van het kasteelleven, door het verschijnen van Vie de Chateau Intense. De geur is trouwens geïnspireerd op de tuinen van kasteel Cheverny (foto boven) en was in eerste instantie alleen bestemd voor de eigenaar, Prince Sigalas (een vriend van Patrica de Nicolaï).
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Vie de Chateau is complex zonder zich aan te stellen, zonder ‘kijk eens hoe goed ik geuren kan maken’. Het heeft een ‘klassieke’ Dior-, of moet ik zeggen: Edmond Roudnitska-opening opgeroepen met zonnig en zeer zuivere grapefruit (foto) die verpakt lijkt in hooi door de coumarine-noot. Fris en warm. Prachtig. Dat is nog maar het begin. Dan heel langzaam neem je noten van tabak, patchoeli en musk waar, alsof je van de zonnige kasteeltuin doorloopt naar het aanpalende bos. En De Nicolaï laat deze drie noten niet te geprononceerd zijn, waardoor verstikking achterwege blijft.
Dus niet te zoet de tabak, niet te kamferig de patchoeli, niet te muskerig de musk – door de bladeren blijf je de zon zien en ‘ruiken’. Hier loop je over een pad bestrooid met ‘varen’, eikenmos en vetiver. Die neem ik alle drie alleen niet zo goed waar. Wel de subtiele leernoot, die het geheel een chique, geen ruige, maar zachtzepige sillage geeft. Je woont tenslotte op een kasteel, niet in een boshut.
RUIK & VERGELIJK
Dat is best wel moeilijk. Inhoudelijk dan. Vie de Chateau ‘lijkt nergens op’. Dan maar voor het gevoel de volgende (bespreek ik snel):
Parfums de Nicolaï Weekend à Deauville (2010)
GEURENGOEROE 