VURIG MIRRE
Jaar van lancering: 2007
Laatst aangepast: 18/06/12
Neus: Isabelle Doyen
Annick Goutal antwoordt op een chique manier op de huidige trend van pure geurervaringen. Dat wil zeggen: parfums die de charme van één klassiek concept benadrukken. Ze doet het met een trio Les Orientalistes die samen AME worden, Frans voor ziel. A staat voor amber, M staat voor mirre en E staat voor wierook (encens in het Frans). En inderdaad, je kunt met recht dit trio een terugkeer naar de ziel van het parfum noemen. Een gewaagde optie aangezien het zowel amber, mirre en wierook in al hun puurheid ontbreekt – zo wil het vooroordeel – aan raffinement. Ontbreken in de zin van dat ze, bij een vluchtige kennismaking, nogal ongepolijst en ‘onaf’ overkomen. Want normaliter worden in moderne parfums mirre en wierook in kleine hoeveelheden in de basis verwerkt om ze van een gloedvol aura te voorzien.
Voor amber geldt dat in mindere mate omdat ‘amberparfums’ in Frankrijk gelijk staan met oosterse wereld vol zwoelte en overdaad (denk aan Opium van Yves Saint Laurent uit 1977). Myrrhe Ardente is een ode op de geur van mirre zelf. Volgens Camille Goutal verfijnd, aangenaam maar bovenal warm en kruidig. Zowel Myrrhe Ardente, Ambre Fétiche en Encens Flamboyant kunnen vrouwen en mannen apart of in combinatie dragen. Met amber maak je de andere twee zachter, met wierook lichter. Mirre verzacht weer de andere twee.
Vind je Myrrhe Ardente toch te heavy, te donker en te aards… niemand die je ervan weerhoudt het te vermengen met een ander ‘soloparfum’ van Goutal. Probeer het eens met La Violette (2001). Het effect: alsof viooltjes verbranden in de zinnelijkheid van mirre! En wil je mirre een iets meer fris-zonnige toets geven, vermeng het dan met Eau du Sud (1996).
Let op: Annick Goutal levert een speciaal witleren AME-coffret in een oplage van 1500 stuks wereldwijd. Hierin huizen drie heerlijke-aangename klassiek aandoende flacons waarvan elk is versierd met de beginletter van de geuren. Samen vormen ze de ziel van parfum: A.M.E. En inmiddels is de collectie uitgebreid met Musc Nomade in 2008 – ook beschreven op deze blog.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Mirre kennen wij voornamelijk als een van cadeaus die een van de drie wijzen ten geschenke gaven aan het kindeke Jezus ten tijde van het begin van de christelijke jaartelling. Toen en nu geldt mirre als een duur en kostbaar goed dat (eveneens toen en nu) afkomstig is van de struik die in het latijns ‘commiphora myrrha’ heet. Het groeit op de steppen van Afrika, met name Somalië, Ethiopië en Jemen.
Afgezien van de mooie, ‘rokerige’ geur – die doet denk aan verbrand hout met zoete ondertoon – is mirre een uitstekend fixeerder van andere ingrediënten in parfums. Bij een pure mirregeur horen weinig smaakmakers. Daarom is mirre in deze versie slechts omringd met benzoïne (voor de muskachtige toets), tonkaboon (voor de zoetzachte toets), guajachout (om mirre ‘body’ te geven) en een bijenwas-absolu die het geheel een warm-zonnige noot geeft… alsof je midden december door Betlehem loopt op zoek naar…
RUIK & VERGELIJK
‘Mirre, mirre on the wall, whose the most fragrant of them all…?’ Er zijn niet zoveel geuren waarin mirre de hoofdrol speelt. Logisch, mensen associëren de geur niet echt met parfum, meer met kerk en tempel. Er is eigenlijk maar één geur waarmee je kunt achterhalen welke parfumeur ‘het gevoel van mirre’ het beste heeft vertaald.
Serge Lutens La Myrrhe (1995)
Parfums Générale – La Huitième Art – Myrriad (2010)
Guerlain – L’Art et la Matière – Myrrhe & Délires (2011)
