RE-RAVING
KRUIDIG-ORIËNTAALSE ELEGANTIE
Jaar van lancering: 2019
Laatst aangepast: 11/09/19
Neus: onbekend
De ‘ware’ nicher haalt waarschijnlijk zijn neus er inmiddels voor op, maar Geurengoeroe niet. Hij vindt Etro nog steeds een uitstekend, interessant en aantrekkelijk merk. Geen aanstellerij, de inspiratie meestal gelieerd aan de wortels van het bedrijf en de geuren zelf: klasse, uitgebalanceerd.
Alleen nu: vaart het luxemerk een andere koers? Voorheen werden met de composities basisingrediënten opgehemeld zoals Heliotrope en Musc die je naar eigen inzicht kon layeren (iets wat Chanel nu pas begint te adviseren, voor Etro een vanzelfsprekendheid sinds 1989). Of stond een bijzondere ervaring (Palais Jamais, Vicoli Fiori) centraal of een exclusieve stof (Paisley, Jacquard, Shantung) in de schijnwerpers.
Nog nooit werd een geur gekoppeld aan (niet te onderdrukken) passies en (hunkerende) bevrediging. Zo lees ik in het persbericht. Haalt Etro hiermee de oudste parfumverleidingstruc en uit de doos? En is dat nodig?
Raving betekent in originele zin ‘incoherente spraak’, maar in hedendaagse ‘urban language’-vocubalaire ben je ‘wild en extatisch (aan het dansen op bassenbonkende techno in een gloed van stroboscooplichten’). Het effect nadat de flacon je ‘toegefluisterd’ heeft, nadat niets je meer kon tegenhouden de dop op te lichten en te sprayen: ‘Diepgewortelde gevoelens krijgen eindelijk vrij spel’.
Om het geheel een verantwoord, intellectueel randje te geven wordt F. S. Fitzgerald – toevallig een van mijn favo-auteurs – geciteerd: ‘A life without passion is no life at all’. Kan aan mij liggen, maar dit vind ik geen typische Fitzgerald-observatie. Google je hem, geen Fitzgerald die verschijnt. Ga je naar www.goodreads.com om famous quotes van de schrijver te lezen, bovengenoemde kom je niet tegen. En ik vind deze van hem ‘in relatie tot’ wat Raving beoogt op te roepen, passender: ‘I’m a slave to my emotions, to my likes, to my hatred of boredom, to most of my desires’. Maar…
WAT RAVING IK EIGENLIJK?
… gelukkig flitst de inhoud Etro-vertrouwd. Een aaneenschakeling van onverwachte combinaties die samen een harmonieus parfum opleveren. Mooi wat dat betreft in de opening: zachte perzik die wordt gekoppeld aan de aardse groenmaker galbanum. Lang geleden dat ik perzik zo opvallend present heb geroken, en dat groen maakt hem direct minder plat en niet te fruitig, iets wat nogal eens gebeurt in de ‘fruitchoulies’ van tegenwoordig.
Het hart is als een bezoek aan een Indiase markt: roos omringd door (heel veel) kaneel (zonder appeltaart-associatie) en (minder) gember maar toch aanwezig – geeft de kaneel pit. In afronding lijkt alsof de passie is bevredigd, want superzacht, fluwelig bijna deze melange van sandelhout, amber en vanille. Ook fijn, niet te ‘gourmandig’, eerder op het randje van. Kort samengevat: kruidig-oriëntaals.
Krijg nou wat: ik kom bij het checken van mijn Etro-verzameling erachter, dat een geur met dezelfde naam al in 2001 verscheen. Moet ik mijn review herschrijven? Nou, mooi niet dus. Wel in een andere fles, maar met dezelfde noten volgens www.basenotes.net. Alleen lijkt alsof in de oude versie in de opening de verhouding perzik-galbanum was omgedraaid. En meer roos in het hart. Ik weet het eigenlijk wel zeker. Kan twee oorzaken hebben: echte galbanum is ‘onbetaalbaar’ geworden, neem daarbij het feit dat ondanks de verniching, dus verfijning van de parfumerie, veel oude versies – vaak moeten – worden aangepast en als gevolg daarvan, gladder, dus minder ‘moeilijk’ overkomen.
GEURENGOEROE 