LAAT JE NIET MISLEIDEN DOOR DE NAAM
GEEN VANILLE, MAAR BENZOË ALS SENSUELE SLUIER
Jaar van lancering: 2018
Laatst aangepast: 15/09/18
U vraagt (marketing), wij (Thierry Wasser) draaien. Deze gedachte bekruipt me de laatste tijd wel vaker bij Guerlain. Zou Wasser zich hebben gerealiseerd, toen hij contract tekende dat hem tot hoofdparfumeur van Guerlain maakte, dat hij ook werd geacht om aan de lopende band variaties op oude en nieuwe klassiekers te leveren van het huis dat dit jaar zijn 190-jarig bestaan viert? Ik weet, je moet meedoen met de ratrace – na een lancering van een edp ‘verplicht’ volgen met een edt, eau florale, eau verte, eau rosée en dan – de uitdaging – het extract.
Maar is het nog wel echt leuk, in hoeverre speelt creativiteit een rol, of is het meer een kwestie van automatische piloot? Hoelang werkte hij bijvoorbeeld aan deze tigste variatie – om precies te zijn, zijn vijfde souffle en zijn elfde versie in totaal op Shalimar? Vijf dagen, vijftig uur, vijf uur, vijf minuten, vijf drukken op de knop? Ik heb de vorige souffles niet geroken, heb er ook niet om gevraagd. Shalimar Souffle de Lumière werd me zowaar toegestuurd.
Wasser heeft inmiddels zoveel ervaring dat hij voor inspiratie zich niet een maand hoefde terugtrekken in een airbnb in de omgeving van de Taj Mahal.
In het kort wordt de variatie omschreven ‘als een zonnige geur waarin jasmijn de stralende bergamot en de heerlijke vanille omarmt’. Iets langer: ‘Een bloemenversie van het vanillethema waarop Shalimar al sinds 1925 gebouwd is en een passionele ode aan de jasmijn, de betoverende heldere noot die hier in overdosis aanwezig is’. Onder deze jasmijn ‘straalt lichtjes een donkere vanilletoets’.
Eerst voorafgegaan door ylang-ylang in een aura van bergamot. Laatste mag natuurlijk in welke Shalimar-versie dan ook niet ontbreken. Alleen, alleen, de totaalcompositie heeft voor mij weinig met dé oosterse klassieker van de twintigste eeuw gemeen. Het is geen echo, geen schaduw, geen zuchtje, geen briesje… het is een op zichzelf staande geur. Om twee redenen: de ylang-ylang, geliefd om zijn volbloemige noot stuurt de geur in het begin een heel andere kant op, maakt de bergamot als het ware sensueel.
De jasmijn straalt inderdaad overvloedig in het hart. Die mag dan wel uit Calabrië – Thierry Wasser heeft daar de teelt ervan nieuw leven in geblazen – maar maakt hem niet per definitie anders – gewoon plezant zonnig. Doet denken aan de sprankelende over cascades springende jasmijnblaadjes in Acqua di Parma’s Gelsomino Nobile (2011). Deze geur is me hierdoor altijd bij gebleven.
In Shalimar gaat de zwoele zon onder, in Shalimar Souffle de Lumière komt de zon op.
Maar wat de geur helemaal anders maakt – de tweede reden – is de basis, want naast de vanille (en een mooi behandelde witte ‘frisdroge’ musk) is het de benzoë die een mooie, beetje melk-balsemachtige sluier legt over het geheel met poederige accenten. Transparant, zwevend tussen fris en zwoel met toch een oosterse toets.
GEURENGOEROE 