CATWALK FEMINISM, FRAGRANT FEMINISM
MANNELIJK VROUWELIJK GEMAAKT MAAR NIET HEUS
Jaar van lancering: 2018
Laatst aangepast: 03/09/18
Neus: Quentin Bisch
Tot voor kort had ik Zadig & Voltaire hoog zitten. Door de naam welteverstaan (niet door de mode). Die refereert aan een boek dat ik ooit voor de Franse lijst heb gelezen (in het Frans) : Zadig (1747) van de Franse schrijver, essayist, filosoof en vrijdenker Voltaire. Nom de plume voor François-Marie Arouet (1649-1778). Het is een filosofische vertelling over het wrede lot. Voltaire onderzoekt of geluk mogelijk is voor goede, redelijke en deugdzame mensen, in dit geval voor de hoofdpersoon Zadig.
Heel actueel zoals dat heet, maar ik wijd er niet verder over uit. Ik geef deze toelichting alleen om duidelijk te maken dat de naam van de nieuwe geur op geen enkele manier verwijst naar betekenis achter de naam van het label. Zoals alle tot nu toe verschenen geuren dat niet deden. Ik vind dat nog steeds een gemiste kans omdat juist wat het merk onderscheidt niet wordt gebruikt.
Sterker, alle (met name) vrouwengeuren zijn in de nu verplichte rockchick-mal gepropt en maken hierdoor Zadig & Voltaire inwisselbaar. Toen ik hoorde van Girls can do anything, dacht ik dat het de nieuwe girly geur van Elie Saab was (net zoals Z&V door Shiseido geproduceerd). Zal me niets verbazen dat beide merken dezelfde marketingontwikkelingsgroep heeft.
Girls can do anything was ook de naam – aldus het persbericht – van de ‘iconische slogan’ van de herfstwinter-show 2017 in New York die qua look & feel mij sterk deed denken aan ‘vintage’ Castelbajac gecombineerd met een sexy-stoer, maar feminiene look – ‘mannelijke kledingstukken een nieuw leven geven, zoals een bikerjasje over een zijden hemdjurkje met laarsjes eronder, om net iets verder te gaan’ (aldus het persbericht), en nu ook populair bij andere Parijse luxe prêt-à-porterlabels.
Met de naam wordt duidelijk gemaakt dat ‘Meiden alles kunnen. Op elk moment. Waar dan ook. Ongelofelijk’. Ongelooflijk inderdaad, want wat een westerse ‘in your own bubble’-kijk op de wereld. Er zijn volgens mij wereldwijd meer meiden die juist niet alles kunnen, hoe graag ze ook zouden willen. Dit gratuit activistische elan sluit aan bij een mini-trendje in de luxe modewereld naar aanleiding van de #metoo-consternatie. Ofwel, flirten met feminisme.
Lagerfeld liet voor Chanel een paar seizoenen geleden modellen ‘revolutietje’ spelen op de catwalk, de haute couture-ateliers van Dior bedrukte onlangs T-shirts met veronderstelde uitdagende oproepen en slogans. Feminisme als accessoire met een zogenaamde serieuze ondertoon. Zadig & Voltaire: ‘De belichaming van een stralend, ongeremd en onbeschaamd nieuw soort feminisme. Ontsnap in één seconde aan de conventionele meningen. Raak met één klik van je hakken geëmancipeerd. Wees de baas over je eigen keuze, houdingen en acties. Neem de controle over met een ontwapende glimlach en verover het mannelijke territorium met een bepaalde mate van zelfvertrouwen en nonchalance’. En zo ratelt het persbericht door… Maar, is de geur ook feministisch?
WAT GIRLS CAN DO ANYTHING IK EIGENLIJK?
Quentin Bisch, de neus vindt van wel: ‘De fougère, het archetype van een mannelijke geur, heb ik voor haar opnieuw uitgevonden. Het eindresultaat is uitermate vrouwelijk’. Dat is leuk, zelfs te waarderen, met dien verstande dat al heel veel neuzen dit beweerd hebben toen ze een revolutionaire geur voor de vrouw ontwikkelden. De meest recente die mij te binnenschiet: de voorloper van Mon Guerlain (2017), Mon Exclusif (2015). Alleen doet Thierry Wasser wat Quentin Bisch nalaat: lavendel gebruiken. Een varengeur zonder lavendel is hetzelfde als een oudh-geur zonder oudh (wat meer voorkomt dan je denkt, maar dat is een ander verhaal), een gourmand zonder banketbakkerijsmaken.
Er is iets anders aan de hand dat niets met old fashioned or new fashioned varen te maken heeft: Girls can do anything heeft voor een vrouwengeur een ‘overdosis’ van ambroxan. In dit geval ambroxide genoemd, eigenlijk de juiste omschrijving voor synthetisch ambergris die warme, zoete, iets ziltige, kruidige en musk-achtige noten vermengt, ‘geplakt’ op hout. Maar deze overdosis verhoudt zich tot 02 – de beroemdste en bestverkochte ‘solo-ambroxan’ – van Escentric Molecules als een eau de cologne tot een parfumextract.
Je ruikt het wel, vooral in het begin, en blijft door de geur heen lichtjes aanwezig terwijl andere smaakmakers het resoluut overnemen: heel veel tonkaboon, heel veel vanille, heel veel musk en minder synthetisch sandelhout. Eindresultaat: een bepoederde oriëntaalse geur die balanceert tussen gourmand en boudoir.
Maar even terug naar het begin: de opening – het meest verrassend. Want leuk hoe, zij het in een flits, peer, bergamot en oranjebloesem samengaan – niche spookt even door mijn hoofd. Wat me wel van het hart moet: roos en geranium in het hart ruik ik niet echt. Komt dus door de opdringerige oosterse basis. En ja, als je het dan echt wil, zoals Zadig & Voltaire het wil: de basis kun je mannelijk noemen omdat heel veel masstige mannengeuren anno nu zo eindigen.
GEURENGOEROE 