FRISHEID ‘ZOALS HET HOORT’
CITRUSNOTEN, BLOEMEN, GROEN EN HOUT
Jaar van lancering: 2018
Laatst aangepast: 29/05/18
Neus: onbekend
Het fijne, of het domme zoals je wil, aan clichés: ze kloppen, bevestigen iets van wat je al vermoedde of wist. Zo’n lekkere wat geuren betreft: zon in een flacon. Rijmt ook nog eens. Wordt de laatste jaren volgens mij voornamelijk gebruikt als mensen een glas net ingeschonken rosé voor zich zien – ik ettelijke het afgelopen weekend. Zon in een andere flacon: zeker de nieuwe Blu Mediterraneo. Een aantal recente olfactorische uitstapjes langs de eilanden en de Italiaanse kustlijn van Acqua di Parma zijn aan me voorbijgegaan, maar met Chinotto di Liguria zit ik er weer middenin.
Acqua di Parma deed Ligurië aan, de kustlijn tussen Pisa en San Remo om die te filteren op nieuwe geursensaties die passen het bij uitgangspunt van de Blu Mediterraneo-lijn: ontspannen en verfrissend geurgenot met een à twee ingrediënten op het hoofdmenu. Acqua di Parma vond er chinotto (Citrus myrtifolia), een citrusvrucht (lijkend op een minivariant van de sinaasappel, zie foto) die wordt verwerkt in de lokale keuken. Denk gebak, sorbet en likeur (amari). De geur kenmerkt zich door een intens en krachtig citrusaroma (ook nog eens bijzonder rijk aan vitamine C).
Dit wist ik dus niet: ‘Hoewel de chinottoboom een oosterse herkomst wordt toegedicht brengt deze bitterzoete, gastronomische en sinds kort hippe vrucht mensen bijeen; het blijkt een uitmuntend nicheproduct dat een plek heeft veroverd in het Slow Food Presidium.
WAT CHINOTTO DI LIGURIA IK EIGENLIJK?
Laatste bevestigt maar weer eens dat in de parfumwereld gourmand nog steeds een van de grootste inspiratiebronnen is. Alleen zie je nu de tendens dat merken kiezen voor ‘gourmand light’. En kun je je bij sommige geuren afvragen of de link echt wel nodig is en of die zonder een bijzonder ‘niche-ingrediënt’ anders geroken zou hebben. Dat geldt dus ook voor Chinotto di Liguria.
Moet gezegd een heerlijke frisse geur waarvan de citrusnoten de compositie van top tot bodem doorklieven met zoetige en sprankelende noten. In de opening is het vooral raak: hap ik nu een sorbet of proef ik limoncella on the rocks? Ik heb Bergamoto di Calabria (2010) niet bij de hand, maar die straalt in mijn gedachten terugruikend even fris, ware het niet dat Chinotto di Liguria blind geroken voor mij een droog-groeniger en houtiger fond heeft. En dat klopt. Groen wordt ingevuld door kardemom en rozemarijn (zorgen er ook voor dat de jasmijn en geranium niet te bloemig worden). Het hout door patchoeli – en die is niet blank maar wel zoals we ‘hem’ traditioneel kennen: bruin, vochtig, mossig. Voor mij weer een bewijs – call me old fashioned – dat een eau de cologne/eau fraîche beter – aan de huid – hecht aan hout dan witte musk.
GEURENGOEROE 