Hoe je het droge gras opschrijft, maakt niet uit. De ‘boodschap’ blijft hetzelfde: elegant, chic, strak. Olfactorisch verklaard: intens hout met een frisse ondertoon dat was een lange tijd dé manier, sinds 2000 zien we een nieuwe versie: gerookte vetiver. Intenser, donkerder, bijna verbrand hout. En ja, het spijt me, weer helemaal verbaasd door de versie van Mona di Orio – potjandorie. En Bois de Vétiver van Karl Lagerfeld, de meest recente vetivergeur is erg misleidend: ik kan er maar geen vetiver in ontdekken.
Zoals we de klassieke vetiver kennen:
Vetyver – Les Mythiques – Givenchy (1957/2007)
Vetiver Guerlain (1959/2000) die een verrassende, heritage-benadering krijgt met:
Vetiver Extrême (2007)
Vetiver Etro (1989)
De mooiste:
Sycomore – Les Exclusifs – Chanel (2008)
Sultan Vetiver Nishane (2013)
Vetiver Royal Bourbon Oriza L. Legrand (1914/2014)
Hors concours:
Vétyver – Les Nombres d’Or – Mona di Orio (2011)
De allerdroogste:
Vetiver Annick Goutal (1985)
De ‘allernietste’:
Original Vetiver Creed (2014)
Bois de Vétiver Karl Lagerfeld (2017)
Helemaal vergeten en prachtig-mooi door zijn zwoele, warme karakter. Gebotteld in Indonesië terwijl Louis Couperus de Stille kracht aan het schrijven is…
Vétiver Oriental Serge Lutens (2002)
GEURENGOEROE 