GEKKENWERK OF GOEDE GEUR?

Jaar van lancering: 2016

Laatst aangepast: 04/06/17

Neus: Bertrand Duchaufour (foto onder)

Ken je dat nummer I want to break free van Queen? Freddy Mercury als besnorde, stofzuigende desperate housewife die de ketens van haar beknellende burgertruttige suburbia wil verlaten om verkleed als faun spelend op een fluit door de bossen te huppelen. Hieraan moet ik weleens denken wanneer een nieuw nichemerk blijkt te zijn opgericht door ontgoochelde marketeers die genoeg hebben om aan de lopende band geurente maken voor de big boys van de parfumindustrie: de oprichters van Atelier Cologne, Le Labo waren het, zelfs By Kilian.

En natuurlijk incidenteel neuzen die gebukt gaan onder dezelfde creativiteit dodende last. Die richten hun eigen label op en/of laten zich naast hun commerciële ‘even-op-een-paar-knoppen-drukken’-activiteiten ook gelden door mee te doen met artistieke, aan kunst schurende projecten.

Zoals Geza Schoen, Mark Buxton en Bertrand Duchaufour. Die hebben vorig jaar hun neuzen gebundeld onder de naam Project Renegades. Renegade betekent: iemand die deserteert uit zijn organisatie, zijn land en zijn principes verraadt. Heftig man! Maar met knipoog want het doel is: samen iets geks doen, iets heel geks.

Lees ik op www.fragrantica.com en verder: ‘So they dreamt up three avatars, wild-eyed mixologist-cowboys, and let them run free in a fantasy Wild West of limitless creativity and maxxed-out sensory overload’. Moet gezegd: mooi onder woorden gebracht.

Volgens mij draait Google Translate door. Even proberen: ‘Zo droomden ze drie avatars, wild-eyed mixologist-cowboys, en laten ze vrij in een fantasie Wild West van onbegrensde creativiteit en maximale zintuiglijke overbelasting’. De bedoeling is duidelijk. Snap je er niets van, de boodschap ingekort: ‘These guys just wanna have fun’.

Over smaak valt te twisten, maar de ‘koelkastmagneet’ die iedere flacon siert valt zeker op: een mix van gothic, science fiction, space cowboy en computerkunst resulterend in een ‘kind of freaky’ humanoid. En dat past ook wel bij de man, de vrouw die zich voelt aangetrokken tot dit concept, want die zijn het ‘menselijke’ ontstegen in de zin van dat ze geen genoegen meer nemen met voorspelbare geuren, die willen die juist ontstijgen, willen hun neusvleugels op een ‘crazy’ manier zien trillen.

WAT RENEGADES BERTRAND DUCHAUFOUR IK EIGENLIJK?

Ik zeg: ‘Bingo!’, ik zeg: ‘Kon het begin maar langer duren’. Want niet weirdo, maar juist heeeeeeerlijk deze spetterende mix. En toch eigenlijk zo klassiek de verhouding tussen de overgedoseerde roze peper en kardemon, de ‘relatie’ tussen bergamot en ‘gin’ (ik denk jeneverbes). Gaan parallel op (effect: ijl, spicy, groen) om vervolgens samen te eindigen in een galbanum-essence beplakt met zwarte bes (foto).

Ik bedoel: zo kun je ook rood fruit interpreteren. Wordt doorgezet in het hart. Want ook rood, want rode bes. Die ruik ik niet als zodanig, eerder een ‘idee’ van rood fruit. Die gelukkig niet plat en geen limonadesiroop wordt dankzij wierook, die hier hetzelfde effect heeft als de roze peper in de opening – geeft het rode fruit, hoe moet je het zeggen, kwaliteit en – ja, het kan! – diepgang. Laatste wordt versterkt door een houtbasis vermengd met amberachtige noten met vaag op de achtergrond de rode-groene zoete noten van de opening en het hart.

Maar laat we wel wezen: zo anders is de geur ook weer niet – zeker niet voor het nichecircuit. Wil zeggen: het is gewoon een goede geur, lekker gek zoals je wilt, die – hadden ze de guts maar – Prada, Dior en al die andere veronderstelde avant garde-labels juist zou sieren, in plaats van… vul maar in.