GEURENGOEROE

NICHE MEER EEN VROUWENDING OF NIET?

EN: KUN JE EEN GEUR ‘WITWASSEN’?

Jaar van lancering: 2016

Laatst aangepast: 05/10/16

Geuren: Iris Harmonique, Gentlemen Only Absolute, Dahlia Divin Le Nectar

Waar of niet? Niche blijft, ondanks verwoede pogingen het zo genderfree mogelijk in de etalage te zetten, grotendeels toch een ‘vrouwending’. In presentatie, in benadering, in woordgebruik, in connectie met de – hier volgt een lekker dom woord – eindgebruiker. Eindgebruikster dus.

Dat zie je vooral bij de luxe labels met een ‘coutureafdeling’ die als allerlaatsten met een nichelijn zijn gekomen: Yves Saint Laurent (2015): Le Vestiaire vertaalt de door de master populair gemaakte kledingitems voor de vrouw. Givenchy L’Atelier (2014) maakt nichegeuren als waren ze couturecreaties (trouwens Giorgio Armani, een van de allereersten, tapt ook uit een behoorlijk feminien niche-vaatje).

Zo heet de meeste recente toevoeging aan L’Atelier de Givenchy: Iris Harmonique. Ook hier: ‘Net zoals kledingstukken gemaakt van de meest kostbare stoffen, zijn de L’Atelier de Givenchy-geuren samengesteld uit luxueuze ingrediënten’.

En over het hoofdingrediënt de harmonische iris: ‘Deze creatie versterkt de witte iris met een breed spectrum aan facetten. Alle negen belangrijkste ingrediënten van de bestaande collectie onthullen een onverwachte perfect gebalanceerde olfactorische compositie’. Geurengoeroe’s Engelstalige alterego Pope of Perfumes zegt wel eens: ‘With iris you can’t go wrong’. Aan welke geur je het ook toevoegt, hij zal winnen aan poederig-houtachtige charme.

WAT IRIS HARMONIQUE IK EIGENLIJK?

Als je alle nichegeuren gaat ruiken waarin iris de hoofdrol speelt, dan ben je voorlopig niet uitgesneufd. Vergelijken heeft geen zin. Ook zinloos: je aan deze more of the same-trend ergeren, want elke nichecollectie ‘moet’ een irisparfum hebben, gelijk een neroli-, leer-, amber-, oudh- en ‘ga-zo-maar-door’-parfum. Aangenaam aan Iris Harmonique: alsof de iriswortel uit de grond wordt getrokken.

Als opening dan. Het effect: beetje aards, beetje koel, beetje vochtig en tegelijkertijd wat ­­­’gras’. Opgeroepen met een slimme dosering van neroli (denk cologne) en engelwortel (denk ‘musky groen’). Vervolgens worden de poederige noten van de iris aangesproken, die zweven even gewichtloos door de geur – een puur irisgevoel. Mooi.

Want dan wel onzin is: de witte iris scheidt geen ander aroma af dan zijn gekleurde familieleden. Het is de wortel die het’m doet. Het gevaar van een pure irisgeur – saaiheid, eendimensionaal – wordt door de anoniem gebleven neus voorkomen door hem vervolgens eerst te koppelen aan ylang-ylang. Goed voor een sensueel-bloemige noot. De iris blijft vervolgens maar ‘doorbloeien’ en dat – heel interessant – via twee nieuwe loten aan de wortelstam. Eén ‘grappig’ gourmand, één diep aards.

Altijd gevaarlijk een gourmandnoot toe te voegen aan een ‘serieuze’ nichegeur, want het gevaar om het als ‘tijdelijk trendy’ te ervaren ligt op de loer. Wordt voorkomen door de kokospopcorn-noot te verwarmen met een van de gourmandingrediënten van het allereerste uur: strobloem. Hierdoor wordt het ‘snoepgoed’ meer een corsage in plaats van een echte versierder. Daarnaast is er de diep-aardse noot die het nodige tegenspel levert. Lekker hoor: een beetje oudh, een beetje leer, een beetje guaiac op ‘hun beurt’ verwarmd door amber. Opvallend eindresultaat: Iris Harmonique is hierdoor minder vrouwelijk, eerder ‘stoer vrouwelijk’ richting mannelijk.

WAT GENTLEMEN ONLY ABSOLUTE IK EIGENLIJK

Ben je als vrouw gecharmeerd van deze ‘mannelijke’ interpretatie van iris, vraag dan even ‘aan hem’ of je Gentlemen Only Absolute mag proberen. Ik ga nu even voorbij aan alle tips die Givenchy je van hand doet om de absolute perfecte heer te worden. Tip van de sluier: Gentlemen Only Absolute is een goede stap in de richting.

Givenchy omschrijft de nieuwe variatie als ‘een buitengewone ervaring met een rode loper-allure die een sensueel spoor op de huid achterlaat met verslavende werking. Logisch gezien de houtachtig-oosterse opbouw. Ofwel, een kruidenexplosie (voorafgegaan door een zacht bergamotwindje) van droog-pittig nootmuskaat en zoet-poederig kaneel die een up to date-accent krijgt door het niche-ingrediënt du moment: saffraan.

Deze specerij geeft een zonnig, warm-sensuele gloed aan het geheel. In de basis wordt deze sensualiteit versterkt door een gulle dosis vanille en krijgt een masculien, ‘gentlemen’-accent door sandelhout. Alleen: door dit alles neem je toch een strakke, synthetische noot waar waardoor de compositie blijft hangen op in plaats van één te worden met de huid. Jammer.

Vraag me of dit de gemiddelde parfumketenklant als zodanig ervaart: die is inmiddels gewend geraakt aan dit soort composities; weet niet beter. Een manier om Gentlemen Only Absolute up te graden. Hé, da’s nou toevallig: Iris Harmonique. Die geeft de geur een poederig en ‘diep-houterig fond’, transformeert so to speak hem van een doorsneeman naar een gentleman.

Nu we toch bezig zijn: Dahlia Divin Le Nectar de Parfum is ook nieuw. Heel merkwaardig, en misschien wil ik het graag zo zien, maar het lijkt of Givenchy Dahlia Divin aan het witwassen is. Ik bedoel deze goddelijke creatie werd eerst ‘geambassadriest’ door Alicia Keys en nu door de blanker dan blank Candice Swanepoel. Zou het dan zo zijn dat black beauties als uithangbord voor parfums nog steeds niet werken – of ze moeten hun eigen lijn promoten, zoals Naomi Campbell, Mary J. Blige, Beyoncé – ook niet bij de zwarte gemeenschappen wereldwijd?

Of zou het aan de geur zelf liggen, dat de compositie zelf eerder wordt geassocieerd – cliché – met rein, puur, ongeschonden en dus blank. En – een nog verschrikkelijker cliché – wild, woest, donker en ongetemd met een oosterse geur en dus donkere huidkleur? Heeft de marketing hierbij stilgestaan, gezien ‘whitewashing’ in Amerika nu erg gevoelig ligt – zie de consternatie rondom de biopic Nina (2016) over het leven van Nina Simone.

Anyway: de bloemen in Dahlia Divin Le Nectar de Parfum – mimosa, roos, jasmijn – krijgen niet zoals je door de naam misschien zou verwachten een extra injectie van mirabel, perzik, abrikoos pruim en andere fruitige zachtmakers – roos en jasmijn winnen het trouwens van de mimosa – maar een ‘nectar’ die meer zwoel is. Met name de tonkaboon ‘springt’ er uit, en die gaat een poederig verbond aan met witte musk. Vetiver en sandelhout moeten voor een contrast, of ‘in evenwicht trekken’ zorgen, alleen niet op mijn huid. En wat een verschil qua ‘beleving’ met Iris Harmonique – is appels met peren vergelijken. Ook hier: een paar spraytjes ervan op of onder Dahlia Divin Le Nectar de Parfum waardeert de compositie op. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling.

En de kans dat de vrouw die Dahlia Divin Le Nectar de Parfum koopt thuis een andere niche-iris heeft staan is klein. Want de ‘kloof’ tussen de gebruikers van masstige en massniche, en die van niche is nog steeds groter dan je denkt.