PATISSERIEPRACHT VOOR DE LIEFHEBBERS
Jaar van herlancering: 2016
Laatst aangepast: 22/05/16
Neus: Quentin Bisch
Model: Georgia May Jagger
Foto- en videografie: onbekend
Flaconontwerp: onbekend
Een van de eerste dingen die ik doe als ik binnenkort naar Parijs ga, is als de wiederweerga naar Galeries Printemps om daar de nieuwe nichelijn van Thierry Mugler te testen. Les Exceptions – inmiddels zes stuks en helaas niet in de Benelux voorhanden – schijnen één ingrediënt en/of parfumfamilie tot het uiterste te pushen, op te rekken met een über-effect in kwadraat tot gevolg.
Dat kun je in iets minder mate ook beweren van de nieuwe interpretatie van Angel (1992), Angel Muse: Wordt gepresenteerd als een nieuwe ster die schijnt in het engelensterrenstelsel van Thierry Mugler waar de ‘lucht’ is bezwangerd met aroma’s die je opsnuift in de betere patisserie: chocolade, cacao, rood fruit, room, karamel, poedersuiker en noten.
Maar eerst de presentatie: die is minder engelachtig, minder verheven, minder hemels. Werd in gang gezet door het kiezen van een jonger model: Georgia May Jagger, dochter van een van de Angel-ambassadrices van het eerste uur: Jerry Hall. Het effect en de bedoeling: meer streetwise, meer sexy rockchick-like, meer nu en daardoor minder afstandelijk. Deze jeugdige uitstraling past perfect in het rijtje van Yves Saint Laurents Black Opium (2013) en (2016) van Dior. Zie de clip: wellustig genieten met de onvermijdelijke seks sells-link. Voor de gelegenheid is een nieuwe ‘flacon’ ontworpen – er is eerder sprake van een object – waar de Angel-ster lijkt ingeslagen, als een meteoriet.
WAT ANGEL MUSE IK EIGENLIJK?
Het is moeilijk om in eerste instantie een nieuwe geur te ruiken. En dat komt natuurlijk door het gourmandeffect – die associeer je eigenlijk direct met de oorspronkelijke Angel. En dat geldt ook voor de vele ‘banketbakkers’-geuren van andere merken. Angel is en blijft de standaard in deze categorie.
Door de fris-bittere en tegelijkertijd roodfruitige opening van sprankelende grapefruit en rode bes (behoorlijk zoet) heen denk ik dus eerst Angel (ofwel de patchoeli-cacaonoot) te ruiken, maar als je even goed door ruikt ervaar je een andere gourmandsensatie. Het verschil minder chocolade (cacao) die wordt ‘gecompenseerd’ door een hazelnootcrème. En die is smeuïg, likkebaardend. Denk Nutella gecombineerd met een romige ondertoon. De beloofde verrassing laat even op zich wachten, want die zit in de basis. Mugler noemt het zelf een noviteit: de verwerking van een krachtig vetiver-akkoord (op de kar geladen), voor het eerst verwerkt in een damesgeur.
Daar zit wat in, in die zin dat bijvoorbeeld Guerlains Vétiver pour Elle (2007) meer een bloemengeur is. En bij mijn weten is vetiver ook nog nooit gekoppeld aan gourmand. Het effect: komt voor mijn gevoel niet helemaal tot zijn recht. Een neus – Christine Nagel – wees mij er ooit op dat vetiver ‘van zichzelf’ een (hazel)noot-noot heeft. Maar dat ervaar je alleen (en met veel fantasie) bij een enorme aardse vetiver-versie. Af en toe meen ik het te herkennen, maar de volle dosis van hazelnoot belemmert voor mij dat effect.
Misschien een kwestie van geleidelijk aan dieper doordringen in de compositie. Alleen wie neemt daar de tijd voor en zit daar op te wachten? Voor mij is Angel Muse een hazelnootcrème in geur met zekere houtondertoon.
GEURENGOEROE 