MY OH MY!
ZO FRIS ALS DE EERSTE LENTEDAG
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 21/07/15
Neus: Nathalie Gracia-Cetto
Flaconontwerp: Antonio Citterio
Model: Gaia Trussardi
Fotografie: Stefano Galuzzi
My Name werd twee jaar geleden gelanceerd. My Scent onlangs met ‘My Dream, My Emotion’ als een soort van slogan. En voor je het weet zijn dat over een tijdje zelfs de namen van twee nieuwe Trussardi-geuren gevolgd door nog heel veel andere.
Want achter My kun je echt alles zetten – ‘my oh my’. À l’improviste in alfabetische volgorde: My Desire, My Dream, My Garden, My Hope, My Love, My Man, My Passion, My Perfume. Kan nog wel even doorgaan. Ook zonder melig te worden. Nou vooruit, eentje dan: My Hangover.
Gaia Trussardi, creative director van Trussardi, mag dan volgens het persbericht ‘jong, dynamisch, kosmopolitisch, oprecht en succesvol zijn’, en haar ‘dromen volgen, doelen najagen met kracht en vastberadenheid’; toch blijft ze in alles zeer klassiek. Om niet te zeggen lifestyle-cliché. Want: ‘ze weet hoe ze zich moet onderscheiden en hoe ze haar persoonlijkheid kan uiten’ door haar… het zal je niet verbazen… parfum. My Scent interpreteert ze ‘op elegante en sensuele wijze in de prachtige tuinen van Villa Reale te Milaan’ (die ik by the way niet echt terugzie in de fotoshoot).
Net zoals My Name (diende als inspiratie), ‘verkent de geur de vrouwelijke en zintuiglijke gebieden van de wereld van Trussardi’. Dat is dus een delicate en fijnzinnige wereld, die mocht je je er niets bij kunnen voorstellen, zeker met de compositie wordt opgeroepen en dus tot leven komt: ‘een delicaat boeket dat emoties uitdrukt van een een tijdloze, iconische vrouwelijkheid’.
Tijdloos – prima. Maar wat ik me bij een iconische vrouwelijkheid moet voorstellen? Ik bedoel, Gaia Trussardi is een mooie, zeer aantrekkelijke jonge vrouw. Maar iconisch? Dan denk ik toch eerder aan vrouwen met een duidelijker en een meer onontkoombare presence en karakter: Marilyn Monroe, Maria Callas, Grace Kelly, Jacqueline Kennedy/Onassis, Grace Jones, Julianne Moore, Kirsten Dunst – to name a few.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Een lieflijke, onschuldige bloemengeur met poederige nasleep. De opening is zoet en fris-sappig, maar direct zacht. Komt op conto van zonnige nashi-peer die lijkt geplukt op het moment dat de vrucht zijn ultieme zoetsapppige rijpheid heeft bereikt en op grond dreigt te vallen als je hem niet plukt. Fijn: je ruikt ‘eindelijk’ weer eens sering; een ‘lentebloesem’ die zowel zacht als lichtjes fris en toch vol-bloemig omringd door een krans van verse rozenknopen.
Het effect: een bloemige en poederige zoetheid die wordt versterkt door heliotroop met haar naar amandel en vanille ruikende aroma. Het geheel wordt gewikkeld in een sluier van witte musk (door heliotroop fluweelzacht gemaakt) en seronolide – een ‘nieuw’ ingrediënt met het vermogen om geuren (in de basis!) een extra fris-bloemige injectie te geven. Ik schrijf bewust sluier, want My Scent is geen pats-boem-right-in-the-face-geur, wel discreet en ‘terughoudend’.
Maar ik zou het wel weten te waarderen als Gaia Trussardi het zou aandurven om eens haar meer brutale, sensuele kant – niets menselijks is haar vreemd lijkt me – te benadrukken. My Lust… By the way: op de achtergrond van My Scent zie ik een bloem – zie foto beneden – die niet in de compositie zit, tenminste ik ga er vanuit dat het anjer is. De kruidig-sensuele noot daarvan past wel goed bij My Lust…
GEURENGOEROE 