ACH GOSSIE: EEN ONBEANTWOORDE LIEFDE GEVAT IN PARFUM
EEN ROMAN ALS INSPIRATIEBRON
Jaar van lancering: 2010
Laatst aangepast: 09/06/15
Neus: Thomas Fontaine
Concept & realisatie: Gilles Thevenin
Ga je naar de site www.lubin.com dan hoor je op de achtergrond één van de meest gebruikte en misbruikte modern-klassieke composities om producten een chic cachet te geven: Les Gymnopédies van de Franse componist Erik Satie (beschouwd als voorloper van ambient en elevator music).
Klik je door naar Inédite, dan maakt de (modern bewerkte) versie plaats voor een niet bij naam genoemde Arabische sfeermuziek. Met een beetje fantasie verschijnen de buikdanseressen… De toon is gezet, de boodschap is duidelijk: we zijn beland in de wereld van ‘gesluierde geuren’. De hoofdrolspeelster is Aziyadé. We lezen: ‘Een jong Circassisch haremmeisje zit gevangen in een oriëntaals paleis’. Gewoon niet leuk. ‘Ze belichaamt de onbereikbare en sensuele schoonheid waarvan elke man droomt’. Is dat zo?
Hoe het ook zij, Inédite, slaat op een jonge schrijver ‘die op Aziyadé verliefd is maar dat niet durft te openbaren’. Wat een pech, wat een wel, maar meer wee. Zowel voor Aziyadé, zowel voor Pierre Loti.
Want het was wel zo ‘chic’ geweest als Lubin had vermeld dat Aziyadé de titel is van een autobiografische roman (ook wel bekend als Constantinople) gebaseerd op het dagboek van de Franse schrijver Pierre Loti die als 27jarige zee-officier tijdens de winter van 1876 verliefd wordt op de 18jarige Aziyadé. Het wordt vervolgens behoorlijk ingewikkeld, want er vormt zich een ‘love triangle’ met een Spaans manusje van alles, Samuel. Dat sommige literaire critici leidde tot de constatering dat Aziyadé een ‘cover up’ was voor de relatie tussen Loti en Samuel.
Anyway, we dwalen af. Anyway, Lubin reikt je met Inédite alle clichés van het kruidig-klassiek oosterse parfum aan op een gouden dienblaadje. Weliswaar voorzien van een moderne toets – lees gourmand. Niet voor niets heeft de geur als ‘ondertitel’ Dragées d’Aziyadé.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Door de fris-gepeperde opening van bergamot, roze peper en peper gestuurd door zoete mandarijn ruik je tegelijkertijd al het kruidige hart én de ‘vanille-bepoederde’ snoepsensatie van dragee. Voor de niet-snoepers onder de lezers: een verfijnd, gesuikerd ‘tabletje’ met harde coating. Volgens Lubin een ‘gekruid snoepje zo geliefd bij oosterse schoonheden’. Over clichés gesproken.
Het eerste wordt opgroepen met kruidnagel, koriander en kaneel, het tweede door heliotroop (foto) met noten die zweven tussen vanille en amandel. Deze twee sensaties gaan mooi samen, maar op mijn huid winnen de kruiden – met name kruidnagel – het van het snoepgoed. Want Inédite is een duidelijk voorbeeld van een kruidig-oosterse geur waarin de nadruk minder op vanille-zoetigheden wordt gelegd. Opvallend: de bloemen – roos (rozenwater) en sering – zijn als zodanig minder detecteerbaar, maar garanderen wel dat de compositie niet dicht wordt geplakt.
De afronding – iris, patchoeli, kasjmier- en cederhout, vanille, musk – houdt alles mooi vast, maakt de compositie oriëntaals-sensueel. Als de geur langer op de huid zit, ruik je het bedoelde idee van rozenwater duidelijker, maar dan wel rozenwater waarin dragees ronddrijven. Dat Aziyadé zich samen met Pierre en Samuel nog meer kan verliezen in ‘souk-kruidiger’, nog meer oosters-verzwelgen, bewijst Parfum d’Empire met het gelijknamige parfum uit 2008.
