GEURENGOEROE

RE-COLOGNE

COMME IL FAUT-COLOGNE

Jaar van lancering: 2015

Laatst aangepast: 31/05/15

Neus: Dominique Ropion

Concept & realisatie: Frédéric Malle

‘Pfff!’ Toen ik hoorde van Cologne Indélébile. Niet van het bericht dat Frédéric Malle is overgenomen door een xxl beautybrand: The Estée Lauder Companies. Dat lag in lijn van de verwachting: de oude merken zijn bijna op en onderling verdeeld door de multinationals, dus wordt gezocht naar nieuw-chique merken: Frédéric Malle anno 2010.

Nee, de zucht kwam naar boven toen ik de geur rook: weer een klassieke eau de cologne. Altijd prettig om te ruiken, maar al zo vaak, zo vaak, zo vaak geroken – ook de laatste jaren. Of die nu gebaseerd is op bergamot, oranjebloesem, neroli, citroen, (bloed)sinaasappel, yuzu, mandarijn of een compositie van al deze ‘hesperiden’ – de sensatie blijft hetzelfde. En wel of niet gedragen door – witte – musk. Het persbericht probeert gewicht in de schaal te leggen. Doet dat met een inmiddels ‘klassieke’ kijk op de esthetica: ‘Eenvoud roept vaak krachtigere emoties op dan de meest complexe creaties’.

Het gevolg: ‘Zo kwam Dominique Ropion voor ons nieuwste grand parfum op het simpel klinkende, maar ongelooflijk veelbelovende idee de musky basis van Geranium pour Monsieur (2009) en Portrait of a Lady (2010) te mengen met de hoogste kwaliteit (gaan we vanuit) neroli-olie van Laboratoires Monique Remy’.

Pourquoi on se demande? La réponse de Ropion: “Juste pour voir…” Het voorlopige resultaat: ‘Slechts een paar pogingen, waarbij hij oranjebloesemolie en wat zests uit Calabrië toevoegde, waren genoeg ons te laten hopen dat dit het nieuwe parfum zou worden dat zo fris en tijdloos is als een eau de cologne, met tegelijkertijd een verrassende aantrekkingskracht door de musky dimensie’.

En: ‘De eerste proeven waren zo onweerstaanbaar sexy dat de meesten hier al meer dan tevreden mee zouden zijn, maar de perfectionist in Dominique overtuigde hem door te gaan en het parfum verder te ontwikkelen om de status nieuwe klassieker te bereiken’. Toe maar.

Eveneens van uitgaand: ‘Het bereiken van de ultieme compositie zonder kleine imperfecties die tegelijkertijd net zo verrassend en krachtig was als de allereerste proeven werd een queeste. Ieder detail werd zorgvuldig herschreven waardoor het eau de cologne-thema radicaal veranderde’.

Het spijt me, maar laatste is gewoon niet waar: om een eau de cologne te voorzien van een muskbasis is een trend. Ik noem een paar. Eén van de eersten: Thierry Muglers Cologne (2001). Recent: Néroli (2013) uit de Secret d’Essences-serie van Yves Rocher en Cologne (2014) van Etat Libre Orange. Hoe heet die van Hermès ook al weer… Ook de nieuwe Homme Cologne (2013) van Dior volgt hetzelfde traject. Los van Dior valt deze cologne-trend te verklaren uit het feit dat de massa steeds meer niche begint te ontdekken, maar aangezien die veel van deze geuren moeilijk en onbegrijpeliijk vindt, voorzien de nichehuizen die van luxe crowdpleasers – iets wat ik al bij de introductie L’Eau Froide (2012) van Serge Lutens signaleerde. Wat Cologne Indélébile verbindt met deze colognes is zijn standvastigheid. Geen snel vervliegend genot – zoals de bedoeling ‘is’ – maar dat als een eau de parfum zijn werking doet. Vandaar de naam: Indélébile betekent onuitwisbaar.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Mooi: de neroli (zie tekening) in de opening. Die ruik je eerst ‘alleen’ – en dat is dus een meer groene-houtachtige frisheid met citrusnuance in vergelijk met oranjebloesem (zie tekening). Die is meer bloemiger maar heeft dezelfde typische cologne-toets. Geleidelijk aan wordt de neroli opgenomen in de andere frismakers: oranjebloesem, citroen en bergamot.

Het geheim van Ropion volgens het persbericht: ‘Hogere doseringen worden in balans gebracht door onverwachte micro-doseringen. In deze creatie geeft een vleugje narcis-absolue een onverwacht frisse twist’. Nu ik het weet ruik ik die, maar niet zoals in Eau de Narcisse Blue (2013) van Hermès – ook een eau de cologne.

Wat ik blijf ruiken zijn hesperiden die op de huid blijven spelen en telkens van sterkte lijken te veranderen. Dan weer meer citroen die soms naar limoen neigt, dan weer zuivere oranjebloesem, dan weer neroli. Maar over het algemeen is dit puur cologne-genot dat niet echt in de weg wordt gezeten door de musk-basis die zich in Cologne Indélébile ambigu gedraagt volgens Frédéric Malle: zowel clean als sexy. Laatste wakkert ‘als een sexy vuurtje door de gelijkenis met feromonen’.

Maar dat is volgens mij iets anders dan seksueel en animaal-aantrekkelijk – de werking van klassieke musk. Ik ruik eerder een synthetische ambergris-nuance op de achtergrond in combinatie met musk. Feit is dat nu veel mensen clean en fris associëren met sexy; de rest levert het lichaam zelf – zweet en feromonen.

Uiteindelijk ‘vergaat’ deze eau de cologne – maar goed ook. The Estée Lauder Companies (inclusief Frédéric Malle) maken geen geuren voor de eeuwigheid. Er is volgens het persbericht met Cologne Indélébile – nu al – sprake van een moderne klassieker. Wel wat de Frédéric Malle-collectie betreft, nog niet voor parfumwereld in zijn geheel.