LA PETITE ROBE VERTE
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 27/05/15
Neus: Thierry Wasser
Illustratie: Kuntzel+Deygas
Muziek: Soul Bossa Nova gearrangeerd door George S. Clinton. Bekend van Austin Powers: The Spy Who Shagged Me (2000)
Bij het schrijven van de kop, dacht ik voor het eerst: vreemd eigenlijk dat Guerlain niet vanaf het begin dat La Petite Robe Noire in 2010 in de ketenparfumerie verscheen – inclusief de variaties – geen andere kleuren heeft gegeven. Dan had het parfumhuis ook geen verwijt gekregen dat het een naam gebruikte dat eigenlijk met een ander huis wordt geassocieerd – Chanel. Hoe het ook zij, het schijnt dus zo te zijn dat met La Petite Robe Noire Guerlain zichzelf heeft bevrijdt van zijn 35+-uitstraling. Alsof daar iets mis mee is. Maar: de jeugd van tegenwoordig heeft de toekomst.
Het succes is enorm – vandaar de flankers. Zoals nu La Petite Robe Noire Eau Fraîche. Ik lees op de (Engelstalige) site van Guerlain dat ze ‘absolutely essential and utterly irresistible is. I am the chic and very glamorous perfumed creation by Guerlain. In La Petite Robe Noire’s perfume wardrobe, I am the Petal Dress. My trail reveals a fresh, incredibly exhilarating scent. A fragrance creation in which sparkling mandarin, rose petals and biting pistachio set hearts aflutter. My legendary glass bottle – instantly recognisable by its rounded shoulders and stopper in the shape of an upside-down heart – reveals my new style of dress. Sketched in black ink, my low-cut Petal Dress is beautifully set off by translucent glass with a soft green lacquer’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
De geur in vier kernwoorden: quasi-fris, bloemig, amandel, pistache. Zoals we van Guerlain gewend zijn, is het een gelaagde geur met de voor mij inmiddels herkenbare toets van Thierry Wasser – licht gourmand. Maar het is de vraag of de gemiddelde liefhebster dit allemaal ruikt. Hoeft natuurlijk niet.
In de opening zet mandarijn de toon waarvan de zonnige zoetheid wordt getemperd door citrusnoten die eigenlijk een bloemige toets hebben door bergamot en oranjebloesem. Fresia, amandelbloesem, Turkse en Bulgaarse roos en sambacjasmijn vormen het boeket in het hart. Ik pik voornamelijk fresia en zoete roos er uit. De amandelbloesem is eigenlijk een aanzet tot de poederige gourmandbasis.
Pistache ruik je goed (eigenlijk al vanaf de eerste spray) en je wordt als het ware tot deze conclusie geleid door de kleur van de geur. Deze noot wordt begeleid door tonkaboon, patchoeli en witte musk. Die laatste is bij Guerlain nooit laundry scherp, in dit geval katoenpluizerig en bepoederd wat versterkt wordt door tonkaboon.
Alleen vind ik de toevoeging Eau Fraîche misleidend, ondanks de wrang-groene noot, ondanks de licht detecteerbare koele metaalachtige nuance, doordat er van klaterend, energiek water niet echt sprake is. Ik moet eerder denken aan een schaal met macarons vers uit de oven met de smaken pistache en amandel die ‘uitademen’ in een vensterbank met open ramen. Misschien komt er volgend jaar wel een echte eau de cologne-versie. En die noem ik dan La Petite Robe Bleue of La Petite Robe Jaune.
GEURENGOEROE 