NIET VOOR MANNELIJKE MUURBLOEMPJES
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 08/04/15
Neus: Francis Kurkdjian en Antoine Lie
Model: onbekend
Fotografie: eveneens
Er zijn van die geuren waarbij ik tijdens het lezen van het hoe en waarom, direct de slappe lach krijg. Dit keer bij Guess’ Night Access. De reden: heb het gevoel of alsof ik een persbericht uit de jaren negentig (van de vorige eeuw) lees, zo lustig wordt er met clichés over man zijn, verleiding, erotiek in combinatie met geur rondgestrooid.
‘De nacht is een avontuur die nog maar net begonnen is. Waarheen zal het hem leiden? De mogelijkheden zijn oneindig. De Guess-man straalt zelfvertrouwen uit – het type man dat precies weet wat hij wil en hoe hij het moet krijgen’. Yes! Dat willen we horen! Yes! Dat willen we zien. Het mannenmodel is een behoorlijk geil ding met een smeulende blik in de ogen die zegt: ‘Ben er klaar voor, heb’r zin in’. Het vrouwenmodel staat op het punt van klaar komen zoals dat alleen topmodellen voor de camera kunnen doen – in mijn optiek dan. Logisch volgens Paul Marciono – de hoogste (zakelijk en creatief) piet van Guess: ‘De kracht van Night Access is niet te stoppen, je wordt onmiddellijk aangetrokken door de Guess-man’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Guess wist twee grote neuzen aan te trekken voor Night Access die beiden de laatste jaren eigenlijk voornamelijk in nichekringen werken. Antoine Lie doet veel voor Comme des Garçons en Etat Libre Orange, Francis Kurkdjian heeft zijn eigen huis en levert (waarom eigenlijk?) daarnaast geuren aan onder meer Carven, Elie Saab, Nina Ricci – zelfs Yves Rocher.
Night Access is duidelijk een verplicht nummer, valt niet echt te betrappen op originaliteit. Is natuurlijk ook niet de bedoeling, het duo heeft een duidelijk beeld van de drager die, hoewel volgens Guess geen muurbloempje (niet het model in kwestie), toch getrakteerd wil worden op wat hij al kent. De geur doet me een beetje denken aan al die talloze modern-oosterse zoethoudertjes voor de westerse man onder aanvoering van Homme (1989) van Wolfgang Joop!
Het verschil: de ingrediënten zijn een ietsie pietsie meer anno nu. En dat ruik je eigenlijk alleen in de opening: saffraan (minder maar wel op de foto) en Maleisische elimi-hars (iets meer) omringd door een zeer bekende frismaker: Florida-grapefruit (het meest). Voor de rest: klassiek ‘echte man’-stoerdoenerij met een sensueel onderlaagje. Wat zeg ik? Onderlaag! Dus via geranium (ruikt naar roos) en cederhout (droog en zonnig) in het hart, naar een overzoete, maar op de een of andere manier scherpe (die lijkt op ambroxan) basis van veel ‘zwarte’ vanille, tonkaboon en patchoeli. De eerste twee plakken de derde bijna dicht; de klassieke parchoelinoot neem ik niet echt waar.
GEURENGOEROE 