ROZENKRANS 1: MASKERADEROOS
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 02/03/15
Neus: AndyTauer
Concept & realisatie: AndyTauer
Blijkt te werken als lokmiddel om een geur een nòg begerenswaardiger uitzonderingspositie te geven: dat je als neus héél, héél ver moet reizen om één ingrediënt te kopen. Heb je dat voor één seizoen weten te bemachtigen, en in je compositie verwerkt, dan kun je je enthousiaste klanten nog niet verzekeren of de geur ook nog het volgende seizoen op de markt zal zijn. Het weer kan omslaan – teveel of te weinig neerslag, een onverwachte natuurramp – en de geschatte oogst dus beduidend minder.
Ik weet niet of Andy Tauer op het vliegtuig is gestapt, te voet op parfumpelgrimage is gegaan of – wel zo handig – het gewoon als postpakketje heeft laten verzenden naar zijn thuisbasis – Zwitserland: het extract gedestilleerd uit rozen geteeld in het ‘droge en ruige’ Afghanistan. Om preciezer te zijn: Nangarhar. Volgens Andy Tauer is de daaruit verkregen rozenolie – Phi – ‘uiterst zeldzaam en van de hoogste kwaliteit; een uniek juweel met rijke contrasterende noten vol diepte en authenciteit’. Voor niche-neus een vanzelfsprekend uitgangspunt lijkt me.
Andy Tauer is trouwens niet de enige die deze ‘Afghaanse roos’ heeft ontdekt. Naast Dr Hauschka in 2004 (met een project met als doel de zeer lucratieve, maar criminaliteit bevorderende opiumteelt geleidelijk te vervangen door vredige rozenkweek), verwerkte ook de Canadese neus Susanne Langmuir haar in 2010 in Noble Rose of Afghanistan. Als onderdeel van de The 7 Virtues Beauty Inc-lijn van Barb Stegemann – zie: http://www.the7virtues.com. Zij kon de productie ervan pas echt in gang zetten na deelname aan het tv-programma Dragons’ Den: ze overtuigde investeerder W. Brett Wilson (inmiddels haar zakenpartner) met – gelijk Dr Hauschka – een ‘make-perfume-not-war’-zakenplan. En kijk eens op de foto’s hoe blij de lokale bevolking is met deze agrarische aanpassing.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… iets moois, want een direct herkenbare chyprestructuur overlopend in een oriëntaalse, lichte ‘gegourmandeerde’ nasleep. Alleen: door de rijke guirlande waarmee de phi-roos is omkranst, krijg je niet echt het idee met een pure rozengeur van doen te hebben.
Anders gezegd: je kunt ‘Phi’ ook een excuustruus noemen, in de zin van dat ze niet echt de hoofdrol speelt. En dan rijst de vraag: had Phi une rose de Kandahar anders geroken zonder deze speciaal geselecteerde roos? En: waarom werd voor het extra rooseffect Bulgaarse roos en geranium toegevoegd?
Elegant als ‘totaalgeur’ is de compositie zeker; het heeft een ‘vintage-voltage’ en is tactiel. Je voelt de geur als het ware op je huid. Met name in het begin: lichtjes aangezet door bergamot presenteert zich een zijdezachte, zoete abrikoos (niet synthetich, maar geëxtraheerd van de vrucht – nieuw voor mij) besprenkeld met kaneel en bittere amandel.
Het begin van het licht-oosters gourmandtraject dat via het hart wordt doorgetrokken naar de basis. In het hart dus de Phi-roos (‘met haar unieke accenten van kruiden en pruim’), Bulgaarse roos en geranium (ook wel de mannelijke roos genoemd). Dat gourmandtraject is wel eigenzinnig – moet ook wel als je Andy Tauer bent: de klassiek-oosterse afronding met musk, tonkaboon, vanille en ambergris wordt ondersteund door ‘animalic, leathery en woody’ tabak en opgezogen door patchoeli en vetiver. Het effect: Phi une rose de Kandahar wordt ‘charnel’, ofwel ‘vlezelijk’.
Alleen, had voor mij de animale tabaksnoot wat heftiger gemogen waardoor je een pure roos verpakt in verbrande tabaksbladeren krijgt. Maar dan zou de phi-roos waarschijnlijk helemaal worden uitgerookt.
Bij twijfel aan mijn analyse, maak ik gebruik van kenners ‘uit het veld’ zoals Maria van Geuren van http://www.parfumaria.com. Zij zegt: “Ik vind de geur zwoel, kruidig en zelfs heel poederig, maar roos… nee. Phi verkoop ik aan mensen die houden van geuren waar roos inzit, maar niet duidelijk waarneembaar als een rozengeur.”
