DV-DNA
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 07/02/15
Neus: Clément Gavarry
Model: ‘Diana Vreeland’
Fotografie: George Hoyningen-Huene
Concept & realisatie: Alexander Vreeland
Flaconontwerp: Fabien Baron
Toch maar even haar biografie – D.V. dat verscheen in 1984 – ingedoken om te achterhalen hoe Diana Vreeland over parfum dacht. Ik werd niet teleurgesteld: “There’s a whole school now that says that the scent must be faint. This is ridiculous. I’m speaking from the experience of a lifetime. I always carry purse scent – that way I’m never without it. Do you notice any scent on me now? Don’t come any closer – if you have to sniff like a hound, it’s not enough! Perfume is an extravagance. But it’s odd that Americans, who God knows are an extravagant people, have never used scents properly. They buy bottles, but they don’t splash it on. Chanel always used to say, keep a bottle in your bag, and refresh yourself with it continually.”
Zou kleinzoon Alexander deze passage per ongeluk hebben overgeslagen toen het idee in hem rijpte om een geurenlijn rondom zijn grootmoeder samen te stellen? Tot nu toe komt voor mij Extravagance Russe het dichtst bij het DV-DNA – nog drie te gaan. Tenminste als je haar bovenstaande citaat als uitgangspunt neemt. Alleen, het is altijd oppassen geblazen met namen. Refereer je hiermee (on)bewust aan een ander, enigszins bekend parfum, dan gaan de neusvleugels van liefhebbers daarvan automatisch in de ‘waarschuwingsstand’. Helemaal als je weet dat de intentie hetzelfde is. Bij Extravagance Russe denken die dus direct aan Ambre Russe (2003) van Parfum d’Empire – met zijn nog steeds ongeëvenaarde ‘Russische’ opening van kaviaar en champagne voor de amber begin te gloeien en te smeulen.
Extravagance Russe huldigt Diana Vreelands liefde voor het oriëntalisme – de voormalige kijk op het Oosten door het Westen, waarbij werd gedacht en gevonden dat dit westerse beeld van het Oosten correct was. De geur ‘vangt het heilige en de mytische noot van de parfumerie die diep genesteld zit in het collectieve olfactieve geheugen’. Toe maar – alsof dat niet voor zoveel andere ingrediënten geldt. Wierook bijvoorbeeld. Deze kijk op amber is modern want ‘het hanteert de oorspronkelijke codes van amber in een hedendaagse structuur’.
Mag van mij. Klinkt ‘wijs’, maar het slaat nergens op want Extravagance Russe is een op en top klassieke amber die mij heel sterk doet denken aan L’Eau Ambre (1978) van L’Artisan Parfumeur – de ‘allereerste’ modern-klassieke ambergeur.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Gaat goed van start. Zo moet een niche amberparfum ruiken: lekker hoe de cistus labdanum het amber – meestal een mix van harsen, vanille, patchoeli – zijn volle, musk-achtige, kruidig-aardse toon geeft. Duidelijk, krachtig, aanwezig. Er kringelt een aangename rokerigheid door deze amber en tegelijkertijd is deze amber a little bit gourmand. Ik bespeur nuances van in ‘vanille- en cognacrum’ ondergedompelde hazelnoot. Als al deze ambernoten samensmelten verschijnt er zelfs ‘iets van’ karamel begeleid door chocolade. Subtiel, nemen de handel niet over, de amber blijft een ruige, onopgepoetste indruk maken.
En dan houdt het op, de amber is klaar zonder aan kracht te verliezen – het houdt opvallend lang. Maar Extravagance Russe had van mij door mogen gaan met door de aarde woelen, zich te laten kussen door het vuur. Kortom, meer extravagantie, meer DV-DNA toegevoegd. ‘Een paar metertjes’ Russisch leder, een paar ‘bossen’ Russisch koriander. Want deze geur onderscheidt zich niet van zoveel andere ambers in het niche-circuit. Het enige excuus dat ik kan verzinnen is dat elk parfumhuis tegenwoordig het hele geurspectrum wil beslaan om de klant ‘binnen’ te houden – amber is dan verplichte kost. Als Extravagance Russe binnenkort ook in een extract geleverd gaat worden, dan…
GEURENGOEROE 