‘BEVRIES HET MOMENT, GENIET VAN HET NU!’
EN IN DE ZIJLIJN: GOLIATH VERSUS DAVID
OFWEL, PROCTER & GAMBLE VERSUS…
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 01/09/14
Neus: onbekend
Ambassadeurs: Danielle Greyling, Levi Lomey
Regie en fotografie: Giles Lovell-Wilson, Pancho Obrados
Hoe ver de juridische armen van een multinational kunnen reiken, bewijst ‘de affaire’ rondom Procter & Gamble en het très très petite parfumhuis Magnetic Scent. Die naam hè. Doet je als parfumjunkie natuurlijk direct denken aan Magnetic (2011) van Mexx of anders – iets dieper graven – de gelijknamige geur van Gabriela Sabatini uit 1992. En heel klein beetje aan Magnetism (2004) van Escada.
Al deze merken zijn P(rocter)&G(amble)-licenties en die achtte de kans heel erg groot dat er bij de consumenten verwarring zou ontstaan. Of Spyros Drosopoulos, de eigenaar, op straffe van weet ik niet wat allemaal Magnetic Scent wou afserveren. Heeft hij gedaan. Zijn huis heet nu: Baruti. Waarom al die drukte? De kans dat de gemiddelde Mexx-geurengebruiker Magnetic Scent zou aanzien voor Mexx is volgens mij nihil. Twee verschillende werelden, twee verschillende smaken.
Wat ik me afvraag: heeft P&G niets beter te doen? Zou slimmer zijn geweest als het Drosopoulos af en toe inhuurt als geurverbeteraarconsultant. Want de laatste geuren die onder de naam Hugo Boss en Dolce Gabanna – ook P&G – in de ketenparfumerie zijn verschenen, daar wordt ik niet echt vrolijk van. Het zou allemaal minder en niet zo erg zijn, als de verwachtingen rondom die geuren niet zo hoog worden opgevoerd. Want als je de verhalen leest en de promotieclips ziet (met name het dit jaar gelanceerde Dolce), dan verwacht je haute parfumerie.
Met Mexx ligt het natuurlijk anders: de geuren stellen zich niet aan, doen gewoon wat ze ‘moeten’ doen: eenvoudig, ongecompliceerd geurplezier voor een prijs in verhouding tot het gebodene.
Geldt ook voor Ice Touch Woman en Ice Touch Man. Die ‘laten je even stilstaan bij die kleine, ondeugende momentjes die jouw dag zo speciaal en uniek maken. Dit is het moment om te genieten van ijskoude sensaties en vrolijke ontmoetingen. Zet je zintuigen op scherp met de verkwikkende koele sensatie van ijs dat smelt op je lichaam’. Zie je terug in de campagne: ‘spontane en vrolijke mensen die leven volgens het pluk de dag-principe. De jonge, urban modellen Danielle Greyling en Levi Lomey afkomstig uit Zuid-Afrika, zijn de gezichten van de in Kaapstad opgenomen campagne’. Fijn en kostenbesparend: ‘ze hebben niet bewust geposeerd. De beelden tonen spontane, vrolijke momenten die blijk geven van een intense connectie’.
En vergeet niet dat ‘de styling uiteraard een belangrijke rol speelt. Stylist Sophie Fraser heeft met Mexx-kleding de perfect Ice Touch-look gecreëerd en vertelt wat je nodig hebt om deze look zelf te creëren’. Fraser: ‘Draag gewoon iets waar je je lekker in voelt, zorg dat het niet stijfjes wordt. Shirts met opgerolde mouwen, maar wel met dichte knoopjes, zodat je er zowel stijlvol als relaxed uit ziet’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
De basis van beide geuren spelen met ‘het verfrissende en verleidelijke gevoel van ijs dat smelt op je huid en je zintuigen verkwikt’. Grappig: Ice Touch Woman doet me denken aan twee geuren, de P&G-licenties Fleur d’Eau (1996) en Aquawoman (2002) – beide van Rochas, maar dan kouder. Fris, sprankelend, bloemig en heel vriendelijk. Letterlijk en figuurlijk mainstream met een natuurlijke toets.
Goede opening; energiek en fruitig zonder dat het te fruitig wordt: citroen, roze peper en zoete-koele zwarte bes (voor mij nog steeds de meest elegante rood fruit-noot) die geleidelijk overgaat in een diffuse florale noot die met een beetje fantasie doet denken aan bloemen drijvend in een (ijskoud) beekje. Langs de kant zou (water)munt moeten bloeien, alleen die ruik ik niet echt. Leuk: het rode fruit-idee wordt doorgetrokken naar de basis want een lichte amber- en cederhoutnoot krijgt gezelschap van framboos. Maar de sterke waternoot (ik vermoed cascalone) voorkomt dat het fruit te plakkering en te zoet wordt. Voor het geld een leuke geur.
Ice Touch Man: typisch zo’n geur die ik vaak opsnuif tijdens mijn joggingrondje ’s ochtends in het Vondelpark. En vraag me dan af: zijn mijn ‘concurrenten’ voor ze in hun sporttenue stapten eerst onder de douche geweest? Ik doe het meestal daarna. In ieder geval: heel clean, heel fris met een ouderwets-mannelijke nasleep. Ik ruik in de opening vooral appel (herontdekt voor mannengeuren) die net uit een vriesvak lijkt gepakt (het rijp zit er nog op), de grapefruit minder.
Wat de geur snel mannelijk maakt is het cederhout in het hart: strak, droog, ‘echt hout’. En in de basis grijze amber (Iso Super) rules in eerste instantie. Het duurt even voor de geur zijn ‘totale’ frisheid verliest en plaatsmaakt voor een beetje warmte: patchoeli en amber. Maar ook hier:
voor het geld een leuke geur.
GEURENGOEROE 