WARM GEPARFUMEERD ZAND
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 03/05/14
Neus: Thierry Wasser
Er wordt beweerd dat door internet de wereld kleiner is geworden. Klopt. Dit doortrekkend naar parfum: het loont tegenwoordig de moeite geuren via ‘buitenlandse’ sites te kopen – vaak goedkoper inclusief verzendkosten. Met andere woorden: als je echt een geur wilt die lokaal niet voorhanden is, dan ga je ‘www-en’.
De reden waarom ik dit schrijf: het in dit ‘licht’ – voor mij onbegrijpelijk – besluit van parfummerken om bepaalde edities niet in te kopen. Zoals Terracotta Le Parfum van Guerlain. Doen we het toch lekker zelf (via een vriendin) die de geur maal twee bestelde bij de parfumerie waar Guerlain als the ‘holy perfume grail’ wordt geprezen: Place Vendôme in Welvegem, België. Nog een reden: de geur fascineert me. Dat komt omdat ik ooit onder de indruk was (en nog steeds ben) van Terracotta Voile d’Eté uit 1999 (onderdeel van mijn standaardcollectie). Een geur die, bijna terloops en zonder groot statement werd gelanceerd, probeerde de sensatie van een zongebruinde huid in combinatie met warm (tropisch) zand te vertalen in een geur. En dat je nog beter kon ervaren met de gelijktijdig gepresenteerde parfumolie Terracotta Huile de Voyageur.
De – onbekende – neus is daar goed in geslaagd. Niet echt revolutionair, maar wel heel ‘warm’ uitgevoerd. Want de compositie is een variatie op de warme amberachtige bloemengeuren waarvan het geheim schuilt in de zogenaamde salicylaten. Met name methylsalicylaat dat van nature voorkomt in bijvoorbeeld Gaultheria procumbens (bergthee) en ruikt naar zoete bloemen én met het vermogen diep in de huid door te dringen (daarom ook veel gebruikt in crèmes).
En dat verklaart dus volgens mij het huideigen-effect wanneer verwerkt in geuren. Nog meer versterkt als je ook lactone toevoegt – verantwoordelijk voor de romige en kokosachtige feel. En dat voel je bijna letterlijk.
Terracotta Le Parfum is de limited edition waarmee wordt gevierd dat Terracotta dertig jaar geleden werd geïntroduceerd; het bruiningspoeder gebaseerd op de warm-bruine kleur van zand en inmiddels uitgroeid tot een merknaam in de parfumerie, en bij Guerlain een volwaardige cosmetica- en verzorgingslijn is geworden.
Wel verwarrend, of noemen we het misleidend: ik verwachtte (hoopte op) een puur parfumextract dat als een vurige zon zijn stralen tot diep in de zandkorrels van het strand zijn maximale warmte en sensualiteit zou verspreiden.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het verschil met Terracotta Voile d’Eté? Die rook iets ‘diep-bloemiger’ en gekruider door anjer. Terracotta Le Parfum is voor mijn gevoel gladder. Geen strand waar de golven tijdens vloed het zand op woeste wijze de kust opduwt. Meer eb, meer rust, meer laid back, meer ‘veilige zongenieten’. Maar wel mooi is deze eau de toilette, want ‘zo Guerlain’.
Eerst ruik je een frisse golf opgeroepen met bergamot en een lichte aqua-noot. Vervolgens wordt het warmer. Let wel: we bevinden ons niet in Zandvoort, eerder in het Caribisch gebied. Daar spoelen op het strand aan en bewegen door de lucht de bloemige noten van oranjebloesem, jasmijn en ylang-ylang. En die ruiken sensueel door het benadrukken (maar zeer beschaafd) van het dierlijke component (indolen) die van nature in deze witte bloemen present zijn.
Geen tropische zonstrand-geur zonder tiaré (foto) die met haar zoetige, beetje gesuikerde bloemennuance moet zorgen voor de exotische, niet-westerse toets. Ruik je. En dat wordt in de basis versterkt door een romige kokosnoot (lactone) vermengd een ‘ambergloed’ van musk en vanille.
Dit alles transformeert tot een ‘bloemzwoele’ sensatie – zandkorrels door zeegolven tot kristalpoeder fijngemalen. Maar toch: ik mis een zekere brutaliteit, een zekere uitgesprokenheid, een zekere Guerlain-stoutmoedigheid. Zeg maar het revolutionaire effect dat Terracotta in 1984 teweegbracht.
RUIK&VERGELIJK
Eén van de eerste parfums dat zich als vernieuwend ‘solar fragrance’ presenteerde was Dune van Christian Dior (of valt Jil Sander nu deze eer toe?). Het effect ervan werd nog eens versterkt door het toevoegen van een marine-accent gecombineerd met ambergris. Het werd een nieuwe categorie – oceanic floral – die een enorme impact heeft gehad. En nu met terugwerkende kracht nog meer. Ga maar na: Estée Lauder heeft vanaf 2006 de populaire Bronze Godess-serie. Bijna elk jaar wel voorzien van een nieuwe eau fraîche-variatie. En ‘chez Dior’ is het inmiddels ook een ‘klassiek’ parfum(verzorgings)begrip geworden.
Jil Sander Sun (1989)
Dior Dune (1991)
Estée Lauder Intuition (2000)
Dior Dune Sun (2003)
Dior (Bronze) Sweet Sun (2004)
Dior – Les Escales – Escales aux Marquises (2012)
Estée Lauder Bronze Goddess Capri (2012)
Nuxe L’Eau Prodigieuse (2012)
Estée Lauder Bronze Goddess (2014)
