KLASSIEK-RUIG LEER VOOR HEM
BOTERZACHT ‘FRAMBOOSSUÈDE’ VOOR HAAR
Jaar van lancering: 2007
Laatst aangepast: 24/04/14
Neus: onbekend
Concept & realisatie: Sergio Momo
Ik realiseer me het elke dag: loop hopeloos achter. Wat het beschrijven van parfumhuizen dan. Om depri van te worden. Natuurlijk had ik ‘lang geleden’ al van Xerjoff gehoord, maar de enorme collectie opgebouwd uit vier lijnen – Casamorati, Shooting Stars, Oud Stars, XJ 17/17 – telt bij elkaar toch, volgens http://www.fragrantica.com dan, maar liefst 59 geuren. U leest het goed: 59 geuren! En dan te bedenken dat het huis pas in 2004 werd opgericht. Welke in hemelsnaam te kiezen ter introductie?
We doen niet moeilijk: de geur die Sergio Momo, de oprichter, als zijn favoriet beschouwd, tevens zijn debuut is en wordt ‘gedreven’ door een van mijn ‘fetish-ingrediënten’: leer. Homme dus. Hoort thuis in de XJ 17/7-collectie, de lijn waarmee Momo zijn persoonlijke artistieke voorkeuren zonder beperkingen olfactorisch kan uiten.
Dat ziet hij zo: ‘Kwaliteit is nooit toeval; is altijd het resultaat van een serieuze intentie, oprechte poging, intelligente sturing and talentvolle uitwerking. Het vertegenwoordigt de juiste keuze uit talloze mogelijkheden’. Maar waarom begon hij zijn huis, dat zijn naam trouwens ‘dankt’ aan zijn Kroatische grootmoeder die Sergio altijd Sir-Joff noemde?
De reden klinkt maar al te bekend in de oren, want voor veel nieuwe en oude huizen (voor laatsten met terugwerkende kracht weliswaar) vormt dit eveneens het leitmotiv: ‘Ik wou niet zo maar de zoveelste parfumlijn creëren. Ik wou iets anders; teruggaan naar de tijd toen parfum nog een individuele keuze was, toen flacons even artistiek waren als de inhoud, toen er nog niet werd ingeleverd op kwaliteit en grondstoffen. Ik wist dat ik het kon en hiermee voor de consument van vandaag de geschiedenis van de artistieke parfumkunst kon terugbrengen’.
Sergio Momo over XJ 17/17 Homme: ‘Heeft een speciale plek in mijn hart omdat het mijn meest duidelijke statement is. Omdat het mijn eerste geur was, was het tevens een risico. Ik had namelijk voor een mainstreamgeur kunnen kiezen. Maar daar maak je geen statement mee. Homme mag dan niet voor iedereen zijn, het is wel een leergeur waarvan ik geloof dat die ontbrak in het huidige aanbod’.
Verder lees ik op de homesite: ‘Eenvoudig en sterk, toch even extravagant als een Cubaanse sigaar genoten achter het stuur van een Aston Martin. Homme presenteert het parfum van leer. Homme’s leer is droog, maar toch soepel, lichtjes verzacht door iris en roos, het leer van een oud zadel of een fijnleren tas. Homme is luxe en mannelijkheid’.
In Elle speelt leer ook de hoofdrol, maar is meer suède. Volgens de homesite onderkent het de complexiteit van de vrouw – zowel zoet als jeugdig, zowel krachtig als vrouwelijk. Elle is angstloos én gevoelig, gemaakt voor de hedendaagse Diana’. Niet de ‘People’s Princess’, maar de godin van de jacht. Voor ik het vergeet: de doppen van de flacons van zijn geïnspireerd op… raad eens… nog een keer goed kijken… de hoofddracht van farao’s.
En dat heeft natuurlijk een reden: in de geboortestad van Sergio Momo (Turijn) bevindt zich het Museo Egizio dat naast Caïro de grootste collectie oud-Egytische artefacten ter wereld in zijn collectie heeft.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Als ik de ingrediënten hardop zeg, dan verschijnt de geur vanzelf in mijn gedachten. Homme is klassiek leer, Homme is ouderwets leer, Homme is vintage-leer. En mooi uitgevoerd: want eerst een frisgroene explosie van citrusnoten en kruiden vermengd met zonnig lavendel waaruit één kruid tevoorschijn komt dat eigenlijk geassocieerd wordt met een kruidige leergeur: kruidnagel.
De warm-houtige en pikant-zoete noten prikkelen de bloem die eigenlijk niet in een klassieke leergeur mag ontbreken: de koppige en sensuele ylang-ylang. Deze ‘bloem der bloemen’ heeft het vermogen een leernoot souplesse en sensualiteit te geven zonder dat het suède wordt. En dat wordt de leer dus in de basis ook niet, mede door het feit dat het ruige karakter ervan wordt gelardeerd met hout en pittig en aards vetiver. De roos en iris in het hart, pik ik er niet echt uit, die verbergen zich waarschijnlijk achter de ylang-ylang.
Elle vind ik, tot mijn grote verbazing, meer interessant omdat de compositie iets doet wat zelden met andere geuren met een duidelijke framboosnoot gebeurt: het blijft ver verwijderd van de platte kermissuikerspinzoetheid (ja één woord). Nog steeds zoet, maar getemperd door de bloemen in het hart – een klassiek-elegantie combinatie van roos en jasmijn. Mooi gedaan. Nog mooier: de iris die achter deze bloemen verschijnt.
Die is ‘vet’, boter- en vanille-achtig en geeft in combinatie met patchoeli een cacao-achtige noot prijs (zonder al te gourmand te worden) waarin de leernoot zich sierlijk nestelt, zich getemperd ziet en zacht als suède wordt zonder dat de framboos uit het zicht verdwijnt. Eigenlijk is Elle een fruitige chypre, dan wel neo-chypre (tegenwoordig ook wel ‘floralchouli’ genoemd).
RUIK&VERGELIJK
Moet me wel van het hart: ik vind de prijs nogal aan de pittige kant: rond de € 530,00 voor 100 ml eau de parfum… En: wat Sergio Momo beweert, klopt natuurlijk niet wat leergeuren betreft. Die waren ook voor Homme in de niche-parfumerie verscheen al te koop.
Knize Ten Knize Ten (1924)
Etro Gomma (1989)
Serge Lutens Cuir Mauresque (1998)
Parfum d’Empire Cuir Ottoman (2006)
Nog meer rood fruit en framboos in een nichegeur, én geslaagd:
Jo Malone Pomegrate Noir (2005)
Etat Libre Orange Encens et Bubblegum (2006)
Heeley Bubblegum Chic (2011)
GEURENGOEROE 