TROPISCHE EUFORIE: EEN ZOMERSE FRUITCOCKTAIL MET ROMIGE ONDERTOON
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 31/03/14
Neus: onbekend
Voor veel westerlingen is en blijft Frans-Polynesië met zijn 128 eilanden het symbool voor een ongerepte, niet door industrie en techniek geregeerde wereld waar de mens – zoals ooit de Franse schilder Paul Gauguin, zoals ooit de Belgische chansonier Jacques Brel – in harmonie leeft met de natuur. Maar of ze het daadwerkelijk dag in, dag uit tot de dood ze van ons scheidt in deze ongerepte staat willen leven is nog maar zeer de vraag.
Nee, af en toe een duidelijk geplande vakantie er naar toe voldoet, mits het drie-, vier- of vijfsterren-resort van alle moderne westerse gemakken is voorzien. Zoals een hippe bar – in het hotel, op het strand – waar je de bartender en/of gediplomeerde cocktailshaker bijna op ieder uur van de dag kunt vragen om nóg een tropische melange op basis van alcohol die je verder laat dromen, terwijl je staart naar de azuurblauwe zee en een local je lichaam masseert met tiaré-olie en kokosboter…
Maar waarom alleen oraal van deze tropische smaken genieten? Zonde! Waarom geen geur die dit genot iets langer weet vast te houden? Vond Escada ook. Vandaar de lancering van Born in Paradise: ‘Een betoverende cocktail van exotische geuren perfect voor warme zomerdagen en heerlijk lange, lome avonden die gevoelens van plezier, warmte en lichtzinnigheid oproept, en je vervoert naar de tropische havens van Frans-Polynesië.
Ruikend aan Born in Paradise, dan moet je volgens Escada direct denken aan ‘prachtige, felgekleurde bloemen, schitterende stranden, kristalhelder, azuurblauw water en overheerlijk tropisch fruit’. Niet zo vreemd: Born in Paradiseis is geïnspireerd op de beroemde piña colada cocktail. Daarom ruikt ‘de uitbundige geur naar verrukkelijk vers fruit en geeft je onmiddellijk een heerlijk vrij gevoel dat doet denken aan tropische oorden’.
Hier sluit de presentatie naadloos op aan, want ‘felle kleuren, bloempatronen en tropische thema’s domineren de lente- en zomertrends van 2014′. Zie je aan de illustratie: ‘Een meisje met haar in de kleur van een zonsondergang, dat met grote ogen terugkijkt op de wereld die ze achter zich heeft gelaten. Te midden van een weelde aan tropisch fruit en exotische bloemen raakt ze vervuld van geluk, vrijheid en tropische euforie. Ze straalt blijheid uit en haar glimlach verraadt zelfverzekerdheid. Ze kijkt ons verleidelijk aan: zij weet wat het is om te vliegen als een vogel in het paradijs en de warme bries van de oceaan door het haar te voelen. Op haar schouder zit een grote papegaai met felgekleurde veren. Hij hoort bij haar; samen doorkruisen zij het paradijs’.
En het ‘in elkaar overlopende blauw en groen van de flacon weerspiegelt de dieptes van de oceaan en de glans staat voor de belofte van een exotische ontsnapping’. Dit keer zit er aan de flaconhals ‘een elegante, zilverkleurige dop met roze hibiscusbloem die je als ring of in je haar kunt dragen’. Deze hibiscus ‘staat voor eenvoud, escapisme, plezier en doet denken aan tropische avonden waarop je in het maanlicht nipt van – ‘ober doe er nog maar een, ik begin nu pas echt de smaak te pakken te krijgen en de charme te begrijpen van’ – een piña colada.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Misschien denk je: ‘Weer zo’n tropi-exoti gevalletje waarin je getrakteerd wordt op een inwisselbaar scherp-synthetische fruity-musky splash’. Inwisselbaar: ja. Maar welke geur is dat door de aanhoudende stroom tegenwoordig niet? Scherp-synthetisch? Niet, echt… het is niet zo dat je het verwerkte fruit in al zijn natuurlijkheid ruikt, maar het komt aardig in de buurt. Vind ik.
En we moeten maar eens af van het vooroordeel synthetisch. Vervang het door ‘natuurindentiek’ en het klinkt direct geruststellender en prettiger in de oren. By the way: als er één puur natuur-ingrediënt ronddrijft in Born in Paradise, dan eet ik een rauwe kokosnoot inclusief de harige bast (waar ook bezemstelen van worden gemaakt). Ik vind het nog steeds knap dat je de geur van bijvoorbeeld appel, watermeloen en ananas kunt nabootsen in het laboratorium… omdat het ‘in het echt’ niet lukt of omdat het niet meer mag: de lijst van verboden natuurlijke ingrediënten in parfums wordt steeds langer; zelfs jasmijn wordt bedreigd…
De charme van het snel vervliegende Born in Paradise is dat er geen enkele bloem in bloeit maar dat je die toch op een bepaalde manier ervaart… Is een kwestie van verschillende geurmoleculen die dat samen – bewust of onbewust – oproepen. Zo ervaar ik in het hart een hele licht-smeuïge gardenia-toets die misschien het resultaat is van het fuseren ananas- en kokosmoleculen en die de top en de basis met elkaar verbinden. Maar eerst een explosie van (exotische) vruchten ingedikt tot een siroop: prikkelend-zonnig ananas en guave die een superfrisse ondertoon.
Prettig ondersteund door een aqua-noot vermengd met watermeloen en (groene) appel. En dan dus ‘een vermoeden van gardenia’ dat nog eens versterkt wordt door een crèmeachtige basis opgeroepen met een sterke lactone-noot met daarin accenten van ceder- en sandelhout en musk. Lekker, zonnig en relaxed. Maar ik laat heel gauw een pina colada-cocktail voor me shaken om te ervaren of Born in Paradise er nu echt naar ruikt.
RUIK&VERGELIJK
Nog meer geurencocktails, nog meer paradijselijke sferen, nog meer exotische frisheid deze zomer met:
Guerlain – Aqua Allegoria – Limon Verde (2014)
Sisley Eau de Paradis (2014)
En iets dichter in de buurt wat het paradijs betreft:
Acqua di Parma – Blu Mediterraneo – Ginepro di Sardegna (2014)
