GEURENGOEROE

EEN MAN IN ZIJN ELEMENT MET DE ELEMENTEN

AMARA BETEKENT BITTER; SLAAT NIET OP DE INHOUD WEL OP DE SINAASAPPEL

Een man in zijnelement met de elementen

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 27/04/14

Neus: Jacques Cavallier

Hedendaagse held: Jon Kortajarena

Fotografie: Mario Sorrenti

Wat een verhalen weer voor een geur die niets meer en niets minder doet dan een fris en energiek gevoel oproepen. Sterker, de verantwoording van Aqva Amara lijkt wel een collegetour over ‘notre mare’. Want naast dat het – gelijk Aqva – een hommage is aan de ongeëvenaarde creatieve en vitale kracht van de Middellandse Zee, verkent Bulgari met Aqva Amara de kracht van zijn Griekse-Romeinse wortels.

Daarnaast: een terugkeer naar de elementen: water, lucht, aarde, mineraal. Daarnaast: een herontdekking van het hedonisme – toe maar! – uit de klassieke oudheid. Daarnaast: een terugkeer naar de oorsprong, naar de ‘oermoeder’ via die zelfde Middellandse Zee –  in those good old roman days lokaal bekend als ‘mare internum’. Bulgari pakt er een historicus bij: ‘Als we denken aan de menselijke verworvenheden, van de trots en het geluk van het mens-zijn, wendt onze blik zich tot de Middellandse Zee’. Aldus Georges Duby. Daarnaast: Aqva Amara is gemaakt voor de man van nu die zich (dag)dromend af en toe een antieke Griekse held waant. Zoals Hercules die monsters en draken bestreed om zijn stad te redden. Maar ook om de roem die deze heldendaad hem zal verlenen en hem – misschien – onsterfelijk maakt.

Over de elementen gesproken: zee- en bronwater werd volgens Bulgari door de oude Grieken en Romeinen beschouwd als ‘het blauwe goud’; de ultieme luxe dat zij bevochten in de vier (?) hoeken van hun rijk. Nu wordt Bulgari poëtisch: water verzadigd met mineralen waarin het vuur van de vulkanen de zuiverheid van sneeuw beantwoordt. Nu moeilijk: water dat leven geeft en de ‘ether van de ziel’ behoudt – het onderliggende principe van de geneeskunde waarop Hippocrates zijn fundamenten van de moderne hydrotherapie (?) bouwde. Eigenlijk heel holistisch: de Romeinen geloofden in de heilzame werking van koud water ter eliminatie van het lichamelijke en geestelijke kwaad.

Nu nog wat geschiedenis volgens Bulgari: Alexander de Grote veroverde de oostelijke en westelijke kusten van de Middellandse Zee waardoor de elite van die tijd toegang had tot een geurenparadijs. Kanttekening van Geurengoeroe: via handelscontacten was de elite al verzekerd van regelmatige aanvoer van parfumingrediënten – goddelijke talismannen volgens de Italiaanse juwelier. En citrusvruchten (een door goden meegebracht geschenk uit Zuid-Oost Azië) waren – toen ook al – geliefd om hun geur, smaak en geneeskrachtige eigenschappen die – weer wat geleerd – in gescheiden parten de verbinding tussen het Westen en het Oosten symboliseert.

Dan de flacon is van ‘rood metaal’. Met reden. Het refereert aan een andere belangrijke schat uit die goede oude Romeinse tijd die – nieuw voor mij – angstvallig werd bewaakt door de godin Venus: koper. Doordat het bestand is tegen corrosie werd dit metaal – nieuw voor mij – geassocieerd met jeugd en liefde, en heeft het – wederom nieuw voor mij – zowel mannelijke als vrouwelijke kwaliteiten als twee helften van – nu komt de link met de geur – een bittere sinaasappel die met een beetje fantasie zo oranje, zo goud is als koper.

Want, het moge inmiddels duidelijk zijn: de bittere – amaro in het Italiaans – sinaasappel speelt de hoofdrol in Aqva Amara. Het beoogde effect: aanschouwt de knappe, zongebruinde en Griekse 2.0-held uit de campagne. Onverzettelijkmoedig en met statige kalmte trotseert hij de koude zee door zich er in te storten voor een verjongende en revitaliserende ervaring. Een man in zijn element met de elementen die de onzichtbare band tussen hem en natuur wil versterken. Een pure uitdrukking van mannelijkheid, een primitieve band geïnspireerd door water…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

… een overvloedig en natuurlijk ‘oranje water’ door Jacques Cavallier omschreven als ‘een luxe water verrijkt met de edelste materialen van de beste oogsten… een fris-aquatisch universum vol energie, badend in licht’.

Verklaard voor burgers, boeren en buitenlui: aan de signatuur van Aqva werden extra hoeveelheden citrus-bloemige nuances toegevoegd die in de basis worden verwarmd door een ondergaande zon schijnend over het water.

Dus zoetfrisse en Siciliaanse mandarijn en groen-knisperend neroli (met haar cologne-achtige effect) voor een citrusachtige bite. Dit wordt vermengd met aquatische noot – dat heilzaam bronwater met zijn minerale eigenschappen in al zijn sprankelende glorie nabootst – door Cavallier omschreven als ‘rijk lentewater’.

Ik gok op een mix van hedione en cascalone. De eerste wordt wel omschreven als een jasmijn drijvend in door zon verlicht water, de tweede als een cascade van waterige en bloemige toetsen. Het effect: klassieke citrus-bloemige frisheid die voor een schoon en ‘verzorgd’ gevoel zorgt.

De basis (Indonesische patchoeli en wierook) zorgt voor een zekere warmte, zonder dat de frisheid verloren gaat. Denk hierbij niet aan patchoeli in al zijn aardsheid, denk hierbij niet aan wierook in al zijn stikkende rokerigheid. Het is eerder een laagje die de frisheid verankert en vasthoudt.

Terzijde: Bulgari beweert van zowel mandarijn als neroli dat die een bittere geurnoot hebben, maar dat is dan bitter in de zin van scherp en zurig niet in de zin van wrang en past meer bij de styling van het ‘oranje bitter’-verhaal van Aqva Amara.

RUIK&VERGELIJK

Leuk om het verschil te ruiken: onderstaande geur (en zijn tijdelijke variaties) is meer zee, terwijl Aqua Amara meer zon, meer ‘op het land’ is.

Bulgari Aqva pour Homme (2005)