POPPARFUM: BRITT GOT RHYTHM
WHO COULD ASK FOR ANYTHING MORE? I!
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 26/09/13
Neus: Anne Flipo, Olivier Polge, Dominique Ropion
Model: George Barnett (These New Puritans), Suki Waterhouse
Concept & realisatie: Christopher Bailey
Fotografie/regie: onbekend
Veel parfumhuizen geloven in het gebruik van rockbands om hun geuren street credibility te geven. Snerpende gitaren, vette drums en aanstellerig gillende stemmen verpakt in een catchy commercial, moet de consument in de straat overtuigen dat deze huizen hipcoolchill zijn, ondanks hun chique en ‘posh’ status.
Klassieke en stemmige muziek, maakt plaats voor Hysteria van Muse in Guerlains Insolence (2006) of meer recent: Calvin Kleins Down Town (2012) wordt begeleid door de Yeah Yeah Yeahs. Hip, maar nog steeds achtergrondmuziek. Een wijs besluit, want dat je parfum muzikaal niet echt de volle laag kunt geven, bewijst het matige succes van Tommy Hilfigers Her Freedom en His Freedom (1999) ter ondersteuning van de tournee van The Rolling Stones en het jammerlijk geflopte Loud (2010) ter ondersteuning van Hilfiger himself.
Burberry, of beter gezegd, Christopher Bailey wil net zoals hij dat succesvol met de klassieke ruit en trenchcoat deed, parfums ook een eigentijdse beat geven. Sommige heel specifiek muzikaal: Brit for Men (2004) is een ode op – daar heb je’m weer – Mick Jagger, The Beat (een voor haar, een voor hem uit 2008) is geïnspireerd op die spannende, broeierige, best wel geile wereld die pop, die rock heet en alles in zich heeft wat de anti-bourgoisjeugd van lang geleden, toen, gisteren en vandaag associeert met living down the fast lane. Drank! Seks! Drugs! Het liefst gecombineerd. Dat gaat de parfumindustrie net iets te ver, dus wordt dit verlangen netjes en smaakvol verpakt. Dus het blijft bij suggestie anders wordt het te plat en parfum heeft van dit vooroordeel al zo veel last.
Ook bij Brit Rhythm draait het om de fans, het publiek: ‘Sexy en provocerend, Brit Rhythm is geïnspireerd door het enthousiasme en de adrenaline van live muziek en de energie van het publiek’. Merkwaardig: zie je in de promotieclip nauwelijks terug. Zijn meer de spannende verwachtingen vlak voor een optreden gezien vanuit de ‘models turned popstars’. Natuurlijk ontbreekt de klassieke rockchick niet. Een droom, een fantasie die voor veel zangers en zangeressen op weg naar faam nooit uitkomt, gezien het keiharde en mededogeloze afserveren door al die Idols-jury’s wereldwijd. Misschien biedt Brit Rhythm dan een schrale troost.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Inderdaad, ingrediënten worden vaak vergeleken met muzikale noten die samen een compositie leveren. Alleen bestaan er ingrediënten waarbij je direct aan muziek moet denken? En dan niet viooltje, viool. Misschien peper. Als symbool voor pit, kracht en energie. Misschien leer. Als symbool voor stoer, ruig en onaangepast, zoals de zanger in deze promotieclip draagt.
Drie neuzen werkten aan Brit Rhythm: Anne Flipo, Olivier Polge en Dominique Ropion. De ingrediënten klinken veelbelovend, niche en als je wilt onorthodox (symbool voor de rockwereld). Want geen frismakers, geen bloemen. Wel: basilicum, verbena, kardemon, jeneverbes, leer, patchoeli, styrax, cederhout, wierook en tonkaboon. Je kunt je, zonder de geur te hebben geroken, er iets bij voorstellen. Intense, bijna etherische groenheid overgaand in kruidigheid, overgaand in sensueel-stoere mannelijkheid.
Alleen komt het niet uit de verf. Het lijkt alsof de neuzen het niet eens konden worden. Brit Rhythm blijft steken in marketingveiligheid, durft niet, bang als ‘men’ (Burberry?, Bailey?) is om de gemiddelde klant in de gemiddelde parfumerie voor het hoofd te stoten. Maar het gaat in eerste instantie toch om de Burberry-klant? Of in ieder geval om een klant met iets van een Burberry-affectie?
Het resultaat: een groene opening met nadruk op een scherpe kardemon-variatie transformerend in een suggestie van leer en rokerig hout (wierook, dat niet) overschaduwd door een overdosis tonkaboon met rumeffect. Ik zeg: ‘Onderschat de gemiddelde klant niet’. Die schrikt niet zo gauw meer, zeker niet de rocker die zoekt naar een serieus ‘rockparfum’. En geloof me: was Brit Rhythm gemaakt met de verfijning van de Burberry Prorsum-collectie in gedachten, dan was er een statementgeur gekomen meer passend bij het nonetheless chique uitstraling van het merk, en een onderscheidende geur die het merk volgens mij nu nodig heeft.
RUIK & VERGELIJK
Anne Flipo, Olivier Polge en Dominique Ropion kennen elkaar van:
Lancôme La Vie est belle (2012)
