NA CHAOS… SERENITEIT
WIEROOK EN MIRRE GEMODERNISEERD
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 18/11/12
Neus: Karine Vinchon Spehner, Pierre Negrin
Concept & realisatie: Christopher Chang
Ik vind het altijd a bit pedant als een artistiek directeur van een operahuis, ik bedoel dus parfumhuis zich druk maakt over de toestand in de wereld en dat met ons deelt via een zogenaamd confronterende regie, ik bedoel dus parfum. ‘Ik interpreteer wat ik zie en voel in geuren. Alle sociale en ‘natuurlijke’ chaos en de wanorde die ons tegenwoordig omringt kan vertaald worden naar een meer intiem niveau. Het Interlude-moment is een reflectie van alle beproevingen, rampen en ellende die je moet doorstaan om persoonlijke voldoening te vinden met wat je allemaal tot stand hebt gebracht en bereikt’.
Zegt Christopher Chang. Zoiets klinkt natuurlijk bewonderenswaardig, maar voor mij is parfum op eerste plaats puur plezier en genot, geen uitlaatklep voor dingen die je op persoonlijk niveau bezighouden. Neemt niet weg dat ik bewondering heb voor Christopher Chang. Hij heeft Amouage (anno 1983) op het juiste moment (2007) op een nieuwe koers gezet waardoor het zich kon blijven onderscheiden van alle nieuwe Arabische parfumhuizen die ook willen meevaren op de hernieuwde belangstelling in de westerse wereld voor een van de gebieden waar de oorsprong van het parfum ligt, Arabië.
Niet alleen met attars, de Opus-lijn maar ook door de introductie van tweelinggeuren die een parfumconcept zowel een vrouwelijke als mannelijke interpretatie geven. Over het gebruik van de hoofdrolspelers in Interlude zegt hij: ‘Wierook en mirre worden traditioneel geassocieerd met het spirituele en religie. Ik heb ze laten reconstrueren om ze een meer eigentijdse, maar nog steeds verfijnde uitstraling te geven’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Wat een hoeveelheid ingrediënten voor de vrouwelijke versie die werd gemaakt door Karine Vinchon Spehner. In volgorde van ‘verschijnen’: bergamot, grapefruit, gember, afrikaantje, wierook, roos, oranjebloesem, kerrieplant, jasmijn, opoponax, walnoot, honing, kiwi, koffie, vanille, benzoïne, amber, sandelhout, oud, eikenmos, leer, tonkaboon, musk.
In het begin lijkt het of de geur in de war is, met een merkwaardig effect: De verschillende nuances vliegen om je neus: zoet, bitter, ijl, koffie met melk, zwoel, scherp, gourmand, rokerig, donker, ‘cognacerig’. Dat duurt even dit tegen elkaar opbotsen.
Staat dit symbool voor de chaos in de maatschappij, de onrust in de mens? Zou zo maar kunnen en dan is dit idee goed vertaald. Ook in de (be)rust(ing) die zich vervolgens meester maakt van Interlude. Uit de frisse openingsnoten steekt kiwi (eigentijds) er vervolgens uit die met walnoot (idem), koffie (idem) en honing (idem) samenvloeien met de bloemen die zoet blijven door kerrieplant en die ook wordt vastgehouden als de wierook in het hart gaat roken.
Of beter gezegd, gaat sluimeren geholpen door oud. Het effect: droog, ‘melkerig’ en scherp dat in de basis overloopt in een rijke en overvloedige blend van vanille, benzoïne, amber, sandelhout, eikenmos, leer, tonkaboon en musk. Heeft ook even een chaotische werking, maar het zijn uiteindelijk amber, vanille en tonkaboon die voor de harmonie en sereniteit zorgen die af en toe wordt verstoord wanneer een ingrediënt weer even de kop op steekt – dan weer kiwi, dan weer leer, dan weer koffie, dan weer roos. Wat van Amouage Woman eigenlijk een perpetueum mobile-parfum maakt: rijk, contrastvol, constant veranderend met de rustgevende werking van wierook als rustmoment op de achtergrond.
Interlude Man (samengesteld door Pierre Negrin) is minder chaotisch. Wil zeggen: de wierook is (foto) direct omnipresent. Eerst gepeperd en kruidig en houtig daarna amber- en leerachtig. Aangenaam om in de opening het effect van peper op bergamot (dat wordt gecombineerd met oregano) te ruiken, die maken de frisbloemige noot ervan frisser en tegelijkertijd droger. En als ‘droog’ kun je eigenlijk het totaaleffect omschrijven. Komt natuurlijk door de rokerige en ijle wierook- en mirrenoot die ervoor zorgen dat de ambernoten (waaronder het kruidige opoponax en musky cistus labdanum) in de basis niet te zoet worden en de hout- en kruidnoten van sandelhout, patchoeli en oud aan kracht winnen (wierook is uiteindelijk niet meer dan ‘gerookt’ hout). Maar het mooiste aan Interlude Man is voor mij de leernoot die heel subtiel samengaat met de rokerige tonen en ambernoot.
RUIK & VERGELIJK
Wil je met Amouage een parfum dat ‘per direct’ sereen is en die je tegelijkertijd in contact brengt met het mooiste wat parfum voort kan brengen, probeer dan ook:
Amouage Gold Woman (1983)
Amouge Gold Man (1983)
