EEN VERGULDE SLUIER VAN AMBERNOTEN
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 13/10/12
Neus: Sophie Labbé en Olivier Polge
Model: Kirsten Dunst
Fotografie:Inez van Lamsweerde en Vinoodh Matadin
Dit wordt een herhalingsoefening. Want wat ik me al eerder heb afgevraagd bij Diors Miss Dior (Chérie) uit 2004, Thierry Muglers Alien (2005) en Infusion d’Iris (2007) van Prada, geldt ook voor Mon Jasmin Noir (2011). Wanneer is een geur nu eindelijk eens een keer af? In ieder geval niet vanaf de officiële lancering. Het lijkt steeds meer op een van tevoren uitgekiend (marketing)traject om een geur telkens subtiel-anders te laten ruiken. Of zijn ze, in dit geval, bij Bulgari er al genietende achtergekomen dat het origineel toch voor verfijning/verbetering vatbaar was? Want Mon Jasmin Noir L’Elixir is binnen twee jaar de derde variatie.
Het is volgens de Italiaanse juwelier ‘een parel voor het reukorgaan die luxe, verleiding en prestige uitstraalt. Niet louter als parfum maar ook als kostbaar juweel om te dragen’. Prima, maar wat me verbaast: ‘Bulgari gebruikt jasmijn als basisnoot voor zijn parfums, met zijn begeerlijke facetten hult de diamant onder de bloemen zich in een verfijnd aura’. Correct me if I’m wrong, maar ik dacht altijd dat thee het uitgangspunt was bij de Bulgari-geuren. Het uitgangspunt van Mon Jasmin Noir L’Elixir vind ik geurtechnisch wél interessant: hoe kun je jasmijn voorzien van een gouden gloed of, volgens Bulgari, hoe creëer je tussen jasmijn en goud een huwelijk waardoor deze meest gebruikte bloem in de parfumerie een nieuw en onweerstaanbaar aura krijgt?
Voor de neuzen Sophie Labbé en Olivier Polge moesten hiervoor ‘het onschuldige wit van jasmijn verweven worden met een vergulde sluier van ambernoten, wat het een intense en gesofisticeerde elegantie geeft’. Over de presentatie gesproken. Kniesoor als ik ben: vreemd dat boven de prachtige Kirsten Dunst in een dito Hollywood-‘vintagesetting’ trouwens een boeket van callalelies hangt – die ruik je dus niet in de geur.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het huwelijk is geslaagd. Alleen, wordt voor mijn idee de geur minder jasmijn, meer een warme ambergeur (denk kasjmierdeken) die toch opvallend blijft door die originele ‘gedroogd fruit’- en ‘gesuikerde vruchtentoets’. Hierdoor heeft Mon Jasmin Noir L’Elixir voor mij een hoog Serge Lutensgehalte – hij was de eerste die deze noten toevoegde aan het parfumeurspallet.
Dat ruik je, als je goed ruikt, direct in de opening. Bloemig, fris en zoet bergamot en grapefruitbloesem mengen zich sierlijk met gekonfijte sinaasappel. De laatste zorgt ervoor dat de opening droger en kruidiger wordt. En de jasmijn – Bulgari spreekt van de ‘Angel Wing’-variëteit – laat zich hierin maar wat graag wakker kussen. En vindt het vervolgens ook niet erg om zich in de basis te laten omhullen door ‘levendig hout’ (ceder- en sandelhout, patchoeli), amber, honing en ‘muskgoud’.
Rare typering het laatste: want deze musksoort bestaat niet. Voor ‘hetzelfde geld’ kun je de gebruikte amber (foto) ook ‘ambergoud’ noemen. Wat het in feite is: een melange van vanille, harsen en musk die samen voor de warme, sensuele en intense ‘afterglow’ zorgen. En de opgevoerde witte nougat is verantwoordelijk voor de gourmandtoets die je lichtjes waarneemt. Maar dat is in feite ‘gewoon’ een combinatie van lactone-, amandel-, suiker- en gedroogd fruit-moleculen. Mooi gedaan, daar niet van.
RUIK & VERGELIJK
Ben heel benieuwd of Bulgari ons zal verblijdden met een nog meer geraffineerde versie. Mon Jasmin Noir L’Absolu, Mon Jasmin Noir L’Extrait?
Bulgari Mon Jasmin Noir (2011)
Bulgari Mon Jasmin Noir L’Eau Exquise (2012)
Het werkt verwarrend, maar Bvlgari heeft ook nog in het assortiment:
Bvlgari Jasmin Noir (2008)
En daarvan verscheen ook een elixer-versie (nog niet geroken):
Bulgari Jasmin Noir L’Elixir (2012)
GEURENGOEROE 