VAN NIEUWE KLASSIEKER
NAAR DROGISTENKOOPJE
EN WEER TERUG
Jaar van lancering: 1988
Laatst aangepast: 13/06/11
Neus: onbekend
Flaconontwerp: Peter Schmidt
Modellen: ooit Amy Nemec en Vanessa Lorenzoe en toen wist ik het niet meer
Jarenlang ben je als geur populair, heb je de potentie uit te groeien tot een moderne klassieker – gebeurt even – en dan door allerlei onverklaarbare redenen beland je in de aanbiedingenbak van de parfumerie om vervolgens -bijna – in de vergetelheid te raken. Overkwam Roma van de in 1944 in Rome geboren Laura Biagiotti ook. En haar andere geuren, zoals het nog steeds prachtig lichtbloemige Laura (1994) en haar meest geslaagde parfum volgens mij: Sotto Voce (1996) met die opvallende cyclaamnoot. Deze ooit als ‘queen of cashmere’ gevierde ontwerpster is een goed voorbeeld hoe je het als naam kan vergaan in de parfumindustrie.
Of beter gezegd: de manier waarop licentiehouders met je als merk omspringen. Als je niet oppast, neemt de marketingafdeling het over, krijg je niet eens te horen wanneer ze ‘je’ volgende geur gaan lanceren: ‘Oh, geen feestje voor mij, vrienden en het journaille, ok’. Laura Biagiotti zag zo in 1999 het te snel in elkaar gedraaide Tempore, in 2006 Due (idem) en in 2009 Laura Rose verschijnen – to name only a few. En goed of geen goed nieuws: in 2010 verscheen Mistero di Roma, een gourmandinterpretatie van Roma (nog niet geroken).
Roma blijft voor mij een (ter)echte klassieker, en wordt sinds kort gelukkig niet meer als koopje maar als ‘echte’ geur verkocht met een nieuwe, very, very roma-ntische promoclip. Op de eerste plaats: de naam. Je hoeft dan eigenlijk verder niets meer te vermelden in de toelichting. Voor iedere vrouw dringt zich een eigen ‘Romeinse’ wereld op. De een waant zich in die goede oude Romeinse tijd gelauwerd met keizerinnekroon, de ander ziet zichzelf een verfrissend bad – dolce vita! – nemen in de Fontane di Trevi.
Dan de flacon: kan de bedoeling duidelijker zijn? Ooit verscheen een kristallen versie voor het parfumextract – mooi. En de geur: die is nog steeds – voor het masstige-segment – niet slecht. Hoewel er aan de formule een ietsiepietsie is gesleuteld, blijft Roma een mooie zoet-kruidige oosterse geur die niet gaat vervelen.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Heel klassiek. Logisch. Gezien de naam. Roma ziet het daglicht in een bedauwd aura van zwarte bes, grapefruit en bergamot. Fris en zoet. Elegant en origineel is de toevoeging hyacint en munt. Het effect: een groenige, kruidige frisheid waar doorheen, stap voor stap, de bloemen in het hart zich presenteren. Die zijn ook heel klassiek: jasmijn, roos en het lelietje-van-dalen. Dan de verrassing: anjer.
Met zijn peperige, gekruide noot geeft het de bloemen een oosterse injectie die in de basis elegaant wordt onderstreept door amber, sandelhout, patchoeli, eikenmos en vanille. In de oudere versie duidelijker present: musk, civet en mirre. Ze gaven Roma een licht-animale en melkachtige finish. Altijd een goede geweest.
RUIK & VERGELIJK
In de jaren tachtig van de vorige eeuw gaan veel ontwerpers en parfumeurs weer op zoek naar het Nabije, Verre en Hele Verre Oosten ter inspiratie. Heeft een aantal klassiekers opgeleverd. Niet alleen Roma maar ook:
Cartier Must (1981)
Chanel Coco (1984)
Calvin Klein Obsession (1985)
Rochas Byzance (1987)
Guerlain Samsara (1989)
