EN WE NOEMEN HAAR… IMOGEN
Jaar van lancering: 2010
Laatst aangepast: 13/05/11
Neus: Simon Constantine
Lush is leuk. Lush is lekker. Lush is apart. Want in tegenstelling tot zijn ‘concullega’s (The Bodyshop, L’Occitane en Provence) kiest Lush niet voor de gulden middenweg wat geuren betreft. Elke geur laat je even wel even verwonderd stilstaan en afvragen: ‘Wat ruik ik nu eigenlijk, wat is de dissonante noot?’ Zo ook Imogen Rose.
‘Maar geachte Geurengoeroe, wat betekent Imogen eigenlijk?’ Hij antwoordt: ‘Leuk dat je er naar vraagt, zit namelijk zo. Imogen is de naam (ik citeer nu wikipedia) waarschijnlijk bedacht door William Shakespeare. Ze betreedt de planken in het toneelstuk Cymbeline. Imogen (eigenlijk Innogen, maar de Engelse bard heeft het verkeerd overgenomen naar men zegt) was een legendarisch persoon waarvan de naam is afgeleid van het Keltische Inghean, en dat betekent maagd’.
En deze naam wordt tegenwoordig steeds meer aan meisjes gegeven. Deed de neus van deze geur ook, zijn dochter heet zo. Nou en dan is de bedoeling duidelijk: we hebben te maken met een maagdelijke roos. Maar zo rein en puur is deze geur niet want dit is niet een tijdens het ochtendgloren ontwakende roos, want…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… ik onderga een erg hoog, maar prettig vintage-gevoel. De dissonante noot in Imogen Rose is niet een op zichzelf staand ingrediënt, maar de totaalindruk in de opening: heeft iets zurigs, azijn, rabarberachtig, fijn groen gewreven blad – vetiver en bergamot?
Maar dit vervliegt snel om ruimte te geven aan de centifoliaroos (foto) die bedolven lijkt onder een talklaag. Hiervoor verantwoordelijk: iris. Een zeer elegant duo dat in de nasleep warm, zoet en sensueel wordt onthaald door ambrette en tonkaboon. En, verrassend, die apart fris-wrange noot in de opening komt af en toe voorbij in hart en basis.
RUIK & VERGELIJK
Qua rozige zoetheid moet ik heel erg denken aan:
The Perfumer’s Workshop Tea Rose (1976)
Minder zoet, maar ook een prachtige roos-iriscompositie is:
Jean-Charles Broisseau Ombre Rose (1981)