ROSE CLASSIQUE, ROSE VINTAGE
Jaar van lancering: 1949
Laatst aangepast: 23/02/11
Neus: onbekend
Artistic direction: Félicie en Paul Ternat
Het is duidelijk: de roos, of beter gezegd het absolute rozenparfum, daar is de niche-parfumerie van in de ban. Niet zo vreemd: de koningin onder de bloemen staat symbool voor vrouwelijke verfijning (wil niet zeggen dat mannen er hun neus voor ophalen) én ultiem parfumraffinement. En is voor neuzen de gelegenheid hun expertise te presenteren.
Voor mij heeft deze bezigheid een hoog ‘à la recherche du temps perdu’-gehalte, maar dan modern gepresenteerd; een geromantiseerde terugblik toen parfum voornamelijk nog een puur artistieke uiting was, vrij van marketing driven ‘sentimenten’. Het duidelijkste voorbeeld: Idylle Duet van Guerlain (binnenkort van te genieten).
Een goede reden om weer aan een klassiek rozenparfum te ruiken: Rose van Caron. Heette bij introductie La Fête des Roses. De door Félicie en Paul Ternat ontworpen presentatie was helemaal in lijn met de boodschap (exclusieve luxe) in een tijd waarin de meeste mensen in Europa andere dingen aan hun hoofd hadden. Maar voor deze mensen was Rose niet bedoeld. Wel voor the happy few voor wie het leven voortging alsof er ‘niets’ was gebeurd.
En die wereld was er na de Tweede Wereldoorlog nog steeds. Gelukkig maar, gedenk de over the top-luxe die Christian Dior in 1947 met zijn New Look presenteerde. Het is altijd prettig dat tussen misère en ontberingen ook een wereld bestaat die je laat dromen – een van de (veronderstelde) basisprincipes van parfum – van betere tijden.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Kan me alleen niet vinden in de omschrijving van Rose. Moet het gevoel oproepen van een roos geplukt tijdens het ochtendgloren. Dus fris, bedauwd en luchtig. Het tegenovergestelde gebeurt volgens mij. Dit is een roos met sterallures die zich aanstelt gelijk een diva in de opera die weet waarom ze zo wordt bejubeld: met haar ‘aria in geuren’ gaat ze tot de essentie en wil iedereen betoveren en amoureus verleiden. Geen plaats voor gespeelde bescheidenheid; Rose weet wat ze waard is en laat je dat ervaren.
Rose is ruiken aan een roos die fluwelig en sensueel is. Wordt opgeroepen (ruik je direct vanaf de opening) met de fijnste Bulgaarse roos en centifolia-roos. Vol, rijk en meeslepend door het direct te koppelen aan vanille, zo lijkt het. Zit Rose wat langer op de huid, dan neem je heel bescheiden neroli waar, minder bescheiden ‘groenig’ geranium. Geldt ook voor munt die voor een merkwaardige frisheid zorgt – misschien wordt hiermee het ‘bedauwde’ idee bedoeld.
In de basis bereikt Rose haar hoogtepunt omdat ze een infusie krijgt van poederig iris, zacht-melkig sandelhout, zwoel vanille en dito musk – alsof de rozen zich schuil houden in een barok gestylde poederdoos. En deze vier basisversierders gedragen zich zeer harmonieus ten opzichte van elkaar. Hoewel overrompelend, ‘overdreven’ en duidelijk traceerbaar, is Rose elegantie in evenwicht.
RUIK & VERGELIJK
Ik moet denken aan een paar rozengeuren van Montale, maar weet niet zo gauw welke en aan:
Annick Goutal Rose Absolue (1984)
Frederic Malle Lipstick Rose (2000)
GEURENGOEROE 