GET INTO THE ‘GROEVE’;
BLIJ EN TEVREDEN MET JEZELF
Jaar van lancering: 2010
Laatst aangepast: 23/06/10
Neus: Christophe Hornetz, Christophe Laudamiel
Artistic direction: Sebastian Fischenich, Tobias Müksch
Fotografie: Michael Mann
Te koop bij: www.perfumelounge.nl
Onbescheiden en onzeker zijn Sebastian Fischenich en Tobias Müksch niet. Toen ze in 2008 hun merk lanceerden, meldden ze dat elke geur uit het kwintet (inmiddels met twee uitgebreid waaronder Bosque) een uniek kunstwerk in een modern, gestroomlijnd design was. Dat beweren wel meer parfumhuizen.
Wat die huizen dan weer niet doen: de diverse menselijke emoties als uitgangspunt nemen voor hun geuren. Anders en gewaagd, maar of zoiets mogelijk is? Zoals ik al bij twee geurbeschrijvingen van Humiecki & Graef (ook te vinden onder Niche op deze blog), schreef: het is een kwestie van ‘zien én ruiken is geloven’.
Bosque (Spaans voor groeve, spelonk) vertaalt de ‘emotie’ tevredenheid (ik beschouw deze gesteldheid eerder als een deugd) en is het gevoel dat je als man en als vrouw krijgt wanneer je volledig één bent met het moment, wanneer je je laaft aan een ‘all-encompassing’ ontspanning.
Wanneer je jezelf overgeeft ‘in ecstatic abandon to the one who boundless intimacy you pine for’. Vrijvertaald: wanneer je je in zelfverkozen eenzaamheid – met je slaapkamer als ‘heilige’ groeve gelijk de goden in ‘ancient times’ – overgeeft aan diegene waarnaar je het meeste verlangt.
Sebastian Fischenich en Tobias Müksch zien Bosque als een moderne vorm van ‘stille sensualiteit’. Het is geen show off-parfum maar kan toch provoceren door zijn natuurlijke uitstraling en lijfelijkheid. Het is vreugdevol en ontspannen zonder über-wellustig, über-sensueel, über-wulps, über-zinlijk, über-pikant en eendimensioneel te zijn.
Het moet gezegd: Bosque geeft een über-intiem en über-comfortabel gevoel waarvan je rustig en tevreden wordt. Ik ben benieuwd welke emoties vertaald in een geur volgen. Onbescheidenheid en onzekerheid bijvoorbeeld. Of wat dacht je van frustratie (als je een geur toch niet zo heel erg lekker vind achteraf).
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Opvallend en merkwaardig tegelijkertijd, en wat me een al een tijdje bezighoudt: de eerste indruk van Bosque is gourmand. Ik meen een amandelnoot te herkennen en moet denken aan Au Masculin van Lolita Lempicka (2000). Maar ik zit er helemaal naast met mijn neus.
Of het moet zo zijn dat met andere ingrediënten een soort gelijkige zoetige geur kan worden opgeroepen? Misschien zijn saffraan, musk en Buffalo grass hiervoor verantwoordelijk. De Latijnse naam van de laatste is Anthoxanthum odoratum en is in Amerika ook bekend als vanilla grass. Dat zegt iets over het aroma dat het verspreidt.
Verder op het ‘programma’ van de geur die volgens het merk herinnert aan de geur van de huid: grapefruit (heel even in het begin), primula (wist niet dat deze voorbode van het voorjaar een parfum verspreidt, maar doet ze dat dan moet moet verantwoordelijk zijn voor de zoetbloemige nuance) die door narcissus poeticus (foto) een licht sensuele ondergrond krijgt.
Vetiver zorgt voor houvast en geeft zich heel subtiel en heel langzaam prijs. Eindindruk van Bosque: een frissig-zoetig-bloemig parfum dat je – inderdaad – een moment van tevredenheid geeft. Erg intiem, erg tevredenstellend.
RUIK & VERGELIJK
Recente parfums die mij ook een über-tevreden gevoel geven (ik beperk me tot vier):
Guerlain Quand vient la Pluie (2007)
Mona di Orio Chamarré (2009)
Maison Francis Kurdjian Cologne pour le Soir (2009)
Andy Tauer Une Rose Chyprée (2009)
GEURENGOEROE 