TENDER IS THE NIGHT
Jaar van lancering: 2003
Laatst aangepast: 22/06/10
Neus: Isabelle Doyen, Camille Goutal
In de parfumerie word je serieuzer genomen, zo wil wel eens het verhaal, als je geuren vanuit een literair perspectief benaderd. Het geeft dan ze een toegevoegde waarde die intellectuelen zo waarderen. Zelfs een simpele compositie krijgt hierdoor de zo verlangde diepgang die je doet dromen en naar de pen doet grijpen. En hiermee onderscheid je je als ‘denker’ toch maar mooi van het parfumplebs dat geurtjes alleen koopt, zo wil wel eens het verhaal, om de campagne, het model dat de promotionele kar trekt en dat van de geur alleen maar kan zeggen ‘wel lekker’.
Waarom schrijf ik dit? Nou, omdat voor mij bij Les Nuits d’Hadrien ik zowaar, raar maar waar, echt ‘literair’ wordt. Ik moet dan altijd aan een van de voor mij meest eigenaardige romans uit de Amerikaanse literatuur denken: Tender is the Night (1934) van Scott Fitzgerald. En dan het is alleen de titel, want de inhoud stemt bepaald niet vrolijk. En heel merkwaardig: ik hoor tegelijkertijd een lied in mijn gedachten: Tender is the Night, gezongen door Tony Benett voor de gelijknamige film uit 1964 (je kunt ervan genieten op youtube). En dan is het niet alleen de titel maar ook de tekst:
Tender is the night
So tender is the night
There’s no one in the world
Except the two of us
Should tomorrow
Find us disenchanted
We have shared a love
That few have known
Summers by the sea
A sailboat in Capri
These memories shall be
Our very own
Even though our dreams may vanish
With the morning light
We loved once in splendour
How tender, how tender the night
Ja, bij Les Nuits d’Hadrien wordt de literatuurfan in me wakker. Goethe: ‘Kennst du dass Land wo die Citronen…’. Louis Couperus met zijn beschrijvingen van Rome en Florence: ‘Maar het eeuwige azuur van het zuiden, o gij, die op uw Hollandsche luchten pocht’. Je ziet jezelf wandelen onder een met sterren bezaaide hemel met je geliefde. De krekels gaan een wedstrijd aan met het getwitter van vogels. Ach, ziet die dans op de zwoele bries van die twee vlinders.
Het is zomer, dus de lucht is zwanger van geuren die Les Nuits d’Hadrien verspreidt. Citrusfrisse en cipres-nuances ondergedompeld in een nachtzoete weelde opgeroepen door amber, patchoeli, vanille en musk. Aards, warm, zalvend. En toch de luchtigheid van Eau D’Hadrien. Kortom, domweg gelukkig in Italië. Les Nuits d’Hadrien is een geur die heel tevreden stemt.
Camille Goutal en Isabelle Doyen omschrijven Les Nuits d’Hadrien als ‘een nieuw, vurig, mysterieus en opwindend oriëntaals parfum’. En: ‘In den beginne schiep Annick Goutal Eau d’Hadrien (1981), een citrusfrisse en tijdloze geur. Universeel en bekoorlijk. Voor haar. Voor hem. Een essence die onvoorwaardelijke liefhebbers en nieuwe ingewijden blijft prikkelen. En nu presenteert Annick Goutal een nachtversie: Les Nuits d’Hadrien. Een nieuw hoofdstuk wordt geschreven. Meer intens, meer anders’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Les Nuits d’Hadrien openbaart zich eerst met een citrusexplosie (bergamot, ijskoude Siciliaanse citroen en mandarijn) die herinnert aan Eau D’Hadrien. En dan gaat de geur op nachtelijk avontuur met alsem en geurend gras (waarschijnlijk coumarine). Warm, droog, zonnig. Je ziet jezelf (wederom) wandelen over het Italiaanse platteland en ruikt de cipres waarvan volgens Goutal ‘de gekneusde takken een geraffineerd groen en gepeperd peperachtige tonaliteit uitademen’.
Vervolgens loop je langs een kruidentuin waar basilicum, komijn en jeneverbes hun respectievelijk aardsgroene, ‘gekruid-zalvende’ en bitterfris-fruitige aroma’s verspreiden. Nu is het tijd voor de oosterse toets. Ylang-ylang paart zich (met haar volbloemige en overrompelende sensuele geur) met vanille en musk. Droog en zonnig sandelhout, donkerbruin fluweel amber en donker en aards patchoeli ronden Les Nuits d’Hadrien af met een mooie zalvende en houtachtige toets.
RUIK & VERGELIJK
Nou, wat denk je?
Annick Goutal Eau d’Hadrien (1981)
GEURENGOEROE 