GEURENGOEROE

AZUR + ESTEE = AZUREE

MEDITERRANE ZON IN AMERIKAANS PARFUMFLACON

Jaar van lancering: 1969

Laatst aangepast: 21/06/10

Neus: Bernard Chant

Ben vandaag in sentimentele bui. Waarom? De zomer is begonnen en de temperatuur is zowaar – eindelijk – in overeenstemming met het jaargetijde. En dat ruik je direct: zelfs langs de geasfalteerde straten in de stad verspreidt het ‘wilde gras’ zijn groene en hooiachtige noten, de liguster met zijn houtbloemige toets is ook opperbest gestemd en op sommige plekken ruik je al de zomerzoetheid van lindebloesem. Nog even en de boerenjasmijn staat in volle bloei. Sluit je ogen en je waant je op het platteland.

Estée Lauder was bij de samenstelling van Azurée ook sentimenteel gestemd. De geur moest haar herinneren aan haar vakantiehuis in de buurt van de Cap d’Antibes, Zuid-Frankrijk. Nou, en dat doet Azurée. De naam is een samensmelting van Côte d’Azur en de voornaam van de Amerikaanse beautyqueen: Azur + Estée = Azurée. Minder minder voor de hand liggend: de geur moest een vrouwelijk antwoord zijn op haar viriele Aramis (ook samengesteld door Bernard Chant) dat ze in 1965 op de markt zette voor ‘the man who thought who had everything’.

Dat wil niet zeggen dat Azurée een wilde leergeur is. Het is meer het houtachtig-aardse aspect van Aramis benadrukt in de basis. Droog en warm zoals je dat ruikt in het Zuiden van Frankrijk. De ‘over all’ impressie is toch bloemen waarover geen zilt, maar een zwoel-kruidig briesje waait aangevoerd vanuit de Middellandse Zee.

Met de geur is volgens mij niet geadverteerd. Dus geen sfeerplaatjes. Is ook eigenlijk niet nodig. Bij Azurée moet ik aan tekeningen denken van Henri Matisse die hij aan de Côte d’Azur in snelle lijnen en kleuren verlicht door de zon maakte. Het opvallendste aan Azurée: Estée Lauder was volgens mij de eerste die de zonnige sfeer van de mediterranée in een parfum verwerkte… een thema waarmee je nu wordt overstelpt in de parfumerie. Let op: in 2006 wordt door Tom Ford, toen werkzaam als artistiek adviseur bij Lauder, de naam Azurée gebruikt voor een nieuwe lijn zonneproducten inclusief geuren – zoals Azurée Soleil Eau Fraiche Skinscent in 2007 – die afgezien van de houtbasis weinig overeenkomsten heeft met de oorspronkelijke versie.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Het vervelende aan veel vintage-parfums: ze zijn van samenstelling veranderd. Niet dat merken het zo graag willen. Ze moeten het vanwege Europese regelgeving, die bijvoorbeeld het gebruik van eikenmos en bepaalde citrusessences verbieden wegens kans op vermeende toxicaties of huidirritaties. Alhoewel, er zijn parfumcritici die beweren dat veel huizen steeds vaker voor kwalitatief minder goede ingrediënten kiezen om de winstoptimalisatie te bevorderen. Wat duidelijk is: de mannelijke kant van de geur lijkt er bijna uit verdwenen: leer, hout, alsem en vetiver.

Ook wat de ingrediënten betreft, is er onduidelijkheid. De website van Estée Lauder geeft de volgende op – en daar gaan we maar van uit. Het begin: citroen gecombineerd met de opvallende noot van basilicum (foto) die de jasmijn mooi extra groen maakt. Het Azurée-hart is byzonder door de verwerking van artemesia (alsem) en vetiver die de roos een stoere (en wederom groene) toets geven. De afronding combineert patchoeli, mos en amber.

Moet het aardse, bosachtige gevoel van de geur benadrukken en maakt het een echte chypre en niet, volgens de Estée Lauder-site, een citrusgeur. Wat ik mis in de optelsom van de Estée Lauder-site: de zachte toets van bergamot en wat aldehyden in de opening die ik nog steeds duidelijk waarneem.

RUIK & VERGELIJK

1969 heeft een aantal mooie klassiekers opgeleverd die nu doorgaan voor vintage.

Guerlain Chamade (1969)
Lancôme Ô (1969)
Paco Rabanne Calandre (1969)