THE SECRET LIFE OF ARABIE
Jaar van lancering: 2000
Laatst bijgewerkt: 01/04/09
Neus: Christopher Sheldrake, Serge Lutens
‘Mijn parfums zijn noch traditioneel, noch revolutionair. Ze zijn heel persoonlijk. Ze zeggen iets over mij’. Wie durft zoiets nog te beweren in een tijd waarin marketing en geavanceerde technologie in laboratoria de inhoud van de meeste parfums bepalen, en ‘de naam achter een parfum’ ondergeschikt lijkt aan het label waaronder een geur verkocht wordt
Serge Lutens (inmiddels voormalig) artdirector van Shiseido, het Japanse cosmeticabedrijf waarvoor hij sinds 1990 exclusieve geuren creëert, durft het. De eerste vijf geuren, die hij buiten zijn parfumerie op Place Royal in Parijs presenteert, zijn één van de mooiste introducties van 2000. Waarom? Heel eenvoudig. Als je ze ruikt, kun je alleen maar denken: ‘zo moeten ooit, heel lang geleden, parfums geroken hebben’.
En dan de namen! Zoals Arabie; het blaast op dichterlijke toon een bijna uit de gratie geraakt parfumcliché nieuw leven in: die van de vertellingen uit duizend-en-één-nacht. Lutens kan dit doen omdat de inhoud ook zwaar oosters ruikt. Naam klopt met de inhoud.
Voor de ontwikkeling van ging Lutens op zoek naar de wortels van het Europese parfum. Waar hij vond die? Tijdens zijn fieldwork in Egypte, Jordanië en Tunesië waar de door het Westen vergeten Arabische parfumcultuur nog springlevend is. Daar ontdekte hij op markten en door met mensen te praten, de geheimen. En daar zijn we als westerlingen met een bovengemiddelde interesse in parfums hem bijzonder dankbaar voor.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Arabie kenmerkt zich door de volle kruidige accenten. Toch blijft deze donkere en sensuele geur helder en ‘droog‘ van toon. Mooie contrasterende smaken. Sandelhout (romig-warm), het ooit door de drie wijzen aan kindeke Jezus geschonken mirre (droog-kruidig-etherisch), benzoïne (muskachtig) en tonkaboon (zoet). Voor de extra oosterse dimensie voegde Lutens nog laurier (kruidig-groen), vijg (fruitig-zoet) en dadel (zoet-zwoel, foto) toe. Kan het Arabischer?
RUIK & VERGELIJK
Er zijn veel oosterse geuren met een accent op het zoete (met name door vanille en tonkaboon) en amberachtige effect (met name door natuurlijke harsen). Ruik aan Shalimar van Guerlain (1925), ruik aan Opium van Yves Saint Laurent (1977). Oosterse geuren met een pikante en prikkelende kruiden zijn schaarser. Dus hebben we ook niet zoveel vergelijkingsmateriaal. Hier drie ‘oudjes’. Nog steeds te koop.
Lancôme Magie Noire (1978)
Dior Dioressence (1979)
Amouage Gold (1983)
GEURENGOEROE 