GEURENGOEROE

STERK PARFUM VAN EEN STERKE PERSOONLIJKHEID

Jaar van lancering: 1984

Neus: Francis Bocris

Model: Paloma Picasso

Flaconontwerp: Paloma Picasso

Fotografie en zo: onbekend

Als je kijkt naar de lanceringen van 1984 dan valt op: slechts drie parfums van de klassieke leveranciers hebben het overleefd: Coco van Chanel, Parfum d’Hermès (nu te koop onder de naam Rouge) en Ysatis van Givenchy. Ook dat merken die we nu niche noemen (toen voor de meesten nog onbekend), lanceerden toen al parfums: Annick Goutal en Antonia Flowers. Opvallend eveneens: je moet zoeken naar celebrity fragrances! Sterker, die moesten nog uitgevonden worden. Natuurlijk, het jaar daarvoor lanceerden Diana von Fürstenberg en Gloria Vanderbilt hun Volcan d’Amour en Vanderbilt. Maar deze dames van goede komaf, mikten op de mass market.

Paloma Picasso niet. En ze zou door de grond zakken als je haar parfum zou omschrijven als een ‘personality’- of ‘celebrity’-fragrance. Etiketten die tegenwoordig op flacons wordt geplakt van iedereen die ooit de cover van de Vogue of Elle heeft gehaald. Wie niet?

Daarvoor is Paloma (geboortejaar 1954) en haar parfum te eigen. Inderdaad, ze is ‘dochter van’ de grootste kunstenaar van de twintigste eeuw – Pablo Picasso – en kunstenaar/schrijfster Françoise Gilot. Maar ze toonde al vroeg dat ze niet op haar achternaam teerde – die natuurlijk wel deuren opende. Mensen wouden graag met haar gezien worden. Stond interessant. Want ze viel op. Niet alleen door haar ravissante verschijning, maar ook door haar eigenwijze kledingstijl en eigengemaakte sieraden die ze samenstelde van rommelmarkt-vondsten.

Yves Saint Laurent, zelf net in een vernieuwende periode, vroeg haar in 1968 accessoires voor zijn Rive Gauche-lijn te ontwerpen, in 1971 gevolgd door de Griekse juwelier Zolotas. Ondertussen speelde ze nog in een film en dacht er even over het leven van Coco Chanel te verfilmen met haar zelf in de hoofdrol – een goede keus! Jammer dat dat niet gebeurd is.

Bij het grote publiek werd ze bekend door de collecties die ze ontwierp voor Tiffany and Co. Paloma merkte door dit succes dat ze niet in een adem werd genoemd met haar vader – iets wat ze altijd vreesde. Daarom besloot ze tot de oprichting van haar eigen label, dat naast juwelen ook leeraccessoires (waaronder riemen), zonnebrillen, porcelein (waaronder badkamertegels – tja…) en natuurlijk parfums produceert – waaronder Mon Parfum.

Wordt nu gezien als klassieker. En terecht. Valt nog steeds op door zijn aangename, maar vaak als moeilijk ervaren donkere chyprekarakter. Het zegt iets over de eigenzinnigheid van Paloma.

Die zich intensief met de totstandkoming heeft bemoeid, bang als ze was dat L’Oréal te veel water bij haar parfum zou doen. Verstand van geuren zat in haar genen: Paloma’s grootvader van moederszijde was een bekende neus, Emile Gilot. Sinds 2000 heeft, als je de verhalen moet geloven, Paloma zich uit het openbare leven teruggetrokken. Gevoel voor drama zit haar ook in de genen. Ze woont incognito afwisselend in Parijs, Londen en Lausanne, en houdt zich vooral bezig met de Paloma Picasso Foundation. Doel: de promotie van haar ouders werk, in het bijzonder dat van haar moeder dat bij weinig mensen bekend is.

Zouden we bijna vergeten: de flacon. Tijdens de hoogtijdagen van Mon Parfum verschenen rondom de feestdagen prachtige limited editions. Maar ook het nu nog enige verkrijgbare formaat, toont dat het gemaakt is met de ogen van een eigenzinnig kunstenaar en niet met die van een flaconontwerper. Inspiratiebron was het ei: bron van het leven. Zie je er in terug.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Mooi en donker. Bloemen verdronken in een bad van mos, vetiver, patchoeli, musk en tabak met een dierlijk spoor. Het geeft aan Mon Parfum een, als zoiets al bestaat, iets mannelijke toets! Of zoals een enthousiaste fan eens zei: ‘Vrouwelijkheid verpakt in een YSL-smoking, niet in een YSL-avondjurk’. De opening: je ruikt alles in een keer. Maar, bij nadere kennismaking onderscheid je toch duidelijk de kort-frisse start van bergamot en citroen (versterkt door aldehyden) overgaand in het zoetig-groen van engelwortel. Dan het hart… kom maar op bloemen! Bulgaarse roos (bloemig-zoet), mimosa (bloemig-warm), hyacint (fris-groen), lelietje-van-dalen (idem), ylang-ylang (bloemig-zwoel) en jasmijn (idem), mooi donker gemaakt met kruidnagel (foto) en koriander.

En dit bloemenspoor neemt je mee naar een donker bos waar castoreum (bevergeil), cederhout, honing, musk, tabak, vetiver en natuurlijk eikenmos samen een vochtig-groene nuance verspreiden. Een nieuwe regelgeving die het gebruik van dierlijke ingrediënten verbiedt en eikenmos beperkt, heeft de aangepaste versie van Mon Parfum geen kwaad gedaan: van het begin tot het eind ruik je die enigszins dierlijke donkerte.

RUIK & VERGELIJK

Pak het eerste parfum van Agent Provocateur er eens bij en je zult verbaasd zijn hoe modern Mon Parfum of hoe klassiek Agent Provocateur eigenlijk is. En voor mensen die benieuwd zijn naar andere eigenzinnige, in vergetelheid geraakte donkere chypres, die moeten op zoek naar de volgende ‘lady killers’.

Jean Couturier Coriandre (1973)
Rochas Mystère (1978)
Niki Saint Phalle Niki de Saint Phalle (1982)