EEN VROUW DIE PARIJS VEROVERDE
DANSEND IN EEN BANANENROKJE
Jaar van lancering: 1933, 2006
Laatst bijgewerkt: 06/06/08
Neus: Jacques Guerlain (foto onder)
‘Model’: Josephine Baker (1906-1975)
Flaconontwerp: Guerlain
Ben je gevoelig voor de Franse taal en je hebt een dichterlijke inborst dan zijn soms maar een paar woorden nodig die je gedachten meevoeren naar een stemming, een sfeer eigenlijk niet onder woorden te brengen. Gaan deze woorden hand in hand met een parfum, dan is het bingo! Alles lijkt samen te komen. Deze harmonie kun je ervaren met een parfum dat Jacques Guerlain in 1933 samenstelde: Sous le Vent. Dat moet wel lekker ruiken! Vrij vertaald, denk je ‘onder de wind‘ en je fantasie kan vertrekken.
Vrij vertaald inderdaad, want letterlijk worden er de benedenwindse eilanden – onder de wind, sous le vent – van de Antillen mee bedoeld die eens tot de Franse koloniën hoorden. Het bekendste eiland in de groep is Réunion, bekend om zijn eersteklas vanille en ylang-ylang die Guerlain in zijn parfums verwerkt. En dat de geur bijzonder is komt onder meer omdat hij werd opgedragen aan Josephine Baker.
Toen hij het haar schonk, bekende Jacques Guerlain haar dat hij altijd had gedroomd van ‘ces îles plus vertes que le songe’. Wat de reactie hierop van de in St. Louis geboren en getogen danseres en zangeres was die in jaren twintig Parijs met haar exotische dansen en tropische kostuums in rep en roer bracht, weten we niet. Waarschijnlijk dat Jacques – en met hem veel landgenoten – haar niet als Amerikaanse zagen, maar als een bewoonster van een ver weg paradijselijk en niet door westerse beschaving verstoord eiland. Blijft natuurlijk gissen. Ook de veronderstelling dat Josephine het een prachtparfum moet hebben gevonden. Want dat is Sous le Vent.
We mogen blij zijn dat Guerlain deze bijna vergeten geur in de Il était une fois-collectie opnieuw tot leven wekt. De strakke cylinderflacon met Guerlain-logo in art deco-stijl rondt deze retro-presentatie sierlijk af. Leuk om te weten: op sommige fanatieke parfumblogs zijn naar aanleiding van de Il etait une Fois-reeks discussies ontstaan over wie van het Guerlaingeslacht de beste neus was. Steeds meer stemmen kiezen, door de aangename verrassing van Sous le Vent, voor Jacques.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Niet makkelijk de geur te beschrijven omdat de ingrediënten met elkaar constant nieuwe verbindingen lijken aan te gaan. En dat maakt de geur dus heel erg klassiek-Guerlain.
De opening is een verrassing: je moet direct denken aan die een enorme groene galbanum-uitbarsting van Chanel N° 19. Niet zo vreemd: Guerlain omschrijft de bergamot-, lavendel- en dragoncombinatie (foto) als ‘groener als een droom’. Maar deze herkenning maakt snel plaats voor een jasmijn-prachtexplosie versterkt door de peperige noten van anjer. Ook knap: de opening lijkt de in jasmijn en anjer ook aanwezige groene noot wakker te kussen.
De iris zorgt voor een zachte en aardse noot. En langzaam ga je dan ‘benedenwinds’ naar een zwoele en tegelijkertijd ‘stoere’ basis van hout-, vanille- en amberakkoorden. En dan pas valt op, hoe goed de naam is gekozen. Want Sous le Vent ruikt inderdaad naar ‘ver weg’, naar een oord waar de regen groen met lavendelnuances is neerdalend op een warm-vochtige grond waarover heen de wind geurstromen aanvoert van kruidige frisheid en groenige bloemigheid.
RUIK & VERGELIJK
Oef! Ook niet makkelijk. Daarom een Guerlainparfum uit hetzelfde jaar – heel wat bekender – maar even poëtisch en ook met een ongelofelijk groene opening.
Guerlain Vol de Nuit (1933)
GEURENGOEROE 