ZONDER TITEL, WEL EIGENZINNIG EN TOCH ERG DRAAGBAAR

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 19/07/13

Neus: Spyros Drosopoulos

Concept & realisatie: Spyros Drosopoulos

Al een tijd beheurlijk hip en trendy en een prettig alternatief voor chocolademelk: masala chai. En dan in het bijzonder de ‘latte’-variëteit. Masala chai is eigenlijk niet meer en niet minder dan de klassiek gezette zwarte thee vermengd met kruiden (wel of niet aangelengd met melk). Chai betekent in het Hindoestaans thee, masala gekruid.

De oorsprong ligt in Zuid-Oost Azië en elke streek heeft zijn eigen versie. En dat proef je dan als het goed is in de keuze van de wel of niet tot poeder gevijzelde kruiden die over het algemeen gebruikt worden: fenegriek, gember, kaneel, kardemon, kruidnagel, laurier, nootmuskaat, (zwarte) peper, saffraan, (ster)anijs en venkelzaad. Tegenwoordig wordt aan de latte toegevoegd (populair gemaakt door Starbucks): cacao, chocolade, hazelnoot, vanille en zoethout. En hiermee wordt elke zwarte thee een vloeibaar gebakje, een calorieënbom, wat volgens de ayurveda nou net niet de bedoeling is.

Spyros Drosopoulos ziet untitled #2 als ‘an exercise in spices born out of love for chai tea. I had come across a very nice recipe once, containing cocoa and rose. So I decided to see if I could enrich the chai accord I had made with milk, cacao, vanilla and rose, such that it could be worn as a perfume. After giving it a bit of bass in the base, untitled #2 was a fact’.

Eigenaardige geur. Beter gezegd: een ‘stemming’. Nog beter: ‘stemmingen’ omdat untitled #2 ver verwijderd is van het klassiek opgebouwde parfum. Het is een sotto voce-melange die op een eigengereide manier het gourmandconcept interpreteert. En dan niet donker, maar licht: meer melkchocolade, dan puur. Mooi en elegant. Warm en comfortabel. Security blanket en sensueel. En: heel draagbaar. Alsof je huid wordt voorzien van een luchtig, opgeklopt melkzacht laagje dat prikkelt van de exotische kruiden.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Spyros Drosopoulos zegt ook: ‘As the name already implies, I leave it to you to decide what you smell in this perfume’. Ik ruik dus heel veel: na de eerste spray eerst een krachtige noot. Voor mij zwarte thee met een ‘gerookte’ sfeer waarin allerlei specerijen tintelen. Of is het alleen maar cacao, of een combinatie van beide? Linkt in ieder geval harmonieus met de roosachtige noot die lijkt te zweven in een lactone-wolk met kokosschaafsel: zacht, romig en vol.

Heb het gevoel dat het geheel wordt opgevangen door (Australisch) sandel- en cederhout. Ik meen beide afwisselend te ruiken, dan weer de zonnige droogte van de laatste, dan weer de melkachtige warmte met roosnuance van de eerste samen in de lak gezet door vanille (foto) . En dan de kruiden: een echte masala. Kan echt van alles zijn. Gember, fenegriek – maar dat kon ook komen dat ik de laatste tijd ben gefascineerd door deze specerij -, kaneel ondersteund door een groene zweem van kardemon…

Ik ga het Spyros binnenkort eens vragen. Ook fijn: untitled #2 is niet klef, geen parfum dat als een plakband blijft kleven en doet niet denken snoep. Iets waar veel lichte gourmandgeuren tegenwoordig in verdrinken. Nog fijner: Spyros Drosopoulos is niet een van die nichemerken die, als je de arrogante uitstraling – ‘heel duur, dus vanzelfsprekend heel goed’ – doorprikt, gewoon oude wijn in nieuwe zakken blijken te verkopen. Hij zoekt en verlegt grenzen, maar dan wel heel subtiel.

RUIK & VERGELIJK

Wat kwaliteit betreft zweeft untitled #2 voor mij tussen Serge Lutens en Parfums Générale. Van de eerste heeft het de sensuele en exotische kruidigheid, van de tweede de draagbaarheid. Ook moet ik denken aan de geuren van Miller & Bertaux die allemaal de rijke geurenwereld van India als uitgangspunt hebben.

En ook aan (in minder mate, want luchtiger en meer eendimensionaal):

Lanvin Rumeur (2006)

En ook aan (in meerdere mate):

Hermès – Hermessence – Santal Massoïa (2011)

Tom Ford – Private Blend – Santal Blush (2011)