NATUURLIJKE CHARME EN EEN KNIPOOG

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 09/03/13

Neus: onbekend

Model: Amanda Brandao

Bruno Banani is geen Lorenzo Villoresi, geen Jo Malone, By Kilian, geen Chanel, geen Guerlain, geen Hermès en wil het ook niet zijn: parfumhuizen die zich als zeer serieus presenteren en die het geld dat ze er mee verdienen – heel, heel veel – eigenlijk als een toevalligheid, een ongepland iets zien. Wat Bruno Banani wel is: een vrolijk onderbroekenlabel dat met zijn geuren de wereld van romantiek, verleiding en liefde vrolijk op de korrel neemt. Merk je ook weer aan de vijfde geur voor vrouwen: Dangerous Woman. Het persbericht spreekt zelf van damesparfum, maar dat vind ik niet echt passen bij Banani: te tuttig, te burgelijk.

De vrolijke korrel dit keer: het is echt niet moeilijk de man van je dromen te versieren. Banani stelt zich hier bij een vraag die veel jonge meiden bezighouden: hoe komt het toch dat sommige onweerstaanbaar aantrekkelijk zijn voor alle soorten mannen? Wat doen ze wat jij niet doet? Banani weet het: zij nemen de juiste beslissingen.

Zij weten a: hoe ze er sexy uit moeten zien, b: waar de hipste clubs zijn, c: wat je moet zeggen en d: hoe je moet verleiden. Het effect van al deze ‘beslissingen’: je wordt onweerstaanbaar gevaarlijk. En dan niet met blingbling en andere poeha. Nee, je laat je natuurlijke charme werken, je laat je ogen twinkelen waardoor je je concurrentes automatisch naar de achtergrond duwt zonder echt een bad girl te zijn. Ondertussen moet je niet vergeten a: extravert te zijn, b: spontaan te zijn, c: te genieten van de leuke dingen in het leven (dansen, feesten, flirten), d; dol op mode te zijn, e: stijlvolle outfits te dragen en f: hoe je een onvergetelijke avond kunt creëren.

En je raadt het al: al deze inspanningen werpen nog meer vruchten af als je Dangerous Woman draagt. Want dan je zit nog lekkerder in je vel, voel je je nog zelfverzekerder en benadruk je je sexy en uitdagende kant, waardoor je onweerstaanbaar wordt voor mannen. Met een knipoog welteverstaan, maar dat is vaak het begin van…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Ongecompliceerd parfumplezier met vier basisvoorwaarden die het nu erg goed doen in jonge meisjesgeuren: rood fruit, diffuse bloemen, exotiek en gourmand. Het eerste ruik je in de opening: zwarte bes. En niet een paar, wel een paar manden zo lijkt het: fris, zoet met een groen randje. Hier tussen mengt zich een abstracte witte bloemen-nuance.

Niet dat je echt een specifieke bloem kunt benoemen, het is meer een sfeer van waarvan het effect is: ‘dit ruikt naar bloemen’. En het wordt niet makkelijker om bijvoorbeeld jasmijn of roos te detecteren, omdat de bloemen zijn verpakt in ‘exotiek’. Ofwel, kokos. Warm, zwoel, zomers. Wordt in de basis versterkt met een gourmandn-effect. Ofwel, heliotroop, de bloem die ruikt naar vanille met een poederige amandeltoets en heel vanille. Lekker, niet moeilijk en niet echt duur. Dangerous Woman is er ook in een (ongebruikelijke) 20ml-versie: € 18,00.

En kan nog goedkoper, aangezien de uiteindelijke verkoopprijs door de retailer bepaald. Misschien moet je hem onweerstaanbaar diep in de ogen kijken, misschien helpt gewoon knipogen.

RUIK & VERGELIJK

Lees je tegenwoordig steeds vaker: dat in een parfum een bloemenharmonie, een bloemensfeer, een boeket van witte bloemen zit. Wat is dat? Meestal een combinatie van geurmoleculen die samen naar bloemen ruiken, zonder dat er een natuurlijke essence is verwerkt. En dit onderga je niet alleen in goedkope geuren. Ook het prestigsegment levert vaak deze raadselachtige boeketten. Is het nu jasmijn, is het nu oranjebloesem, is het nu roos, is het nu lelietje-van-dalen… of van alles wat? Of gewoon een synthetisch molecuul. Onderga het ook in:

Hermès Le Jour d’Hermès (2013)